این اظهار‌نظر زنگنه مورد توجه رسانه‌های خارجی قرار گرفت و سبب شد در گزارش‌های خود مطالبی را درباره این وزیر باسابقه نفت ایران بنویسند.

خبرگزاری بلومبرگ با بیان اینکه زنگنه بیشترین دوره خدمت یک وزیر در سازمان کشورهای صادرکننده نفت‌(اوپک) را به‌عهده داشته است، در تیتری زنگنه را کهنه‌سرباز عرصه نفت نامید که با پایان‌یافتن دولت حسن روحانی به خدمات دولتی خود که هم‌زمان با انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ میلادی آغاز شده بود، پایان خواهد داد.

حلیمه کرافت، استراتژیست ارشد کالای موسسه آربی‌سی پتال‌مارکتز با اشاره به اعلام بازنشستگی بیژن زنگنه و درگذشت حسین کاظم‌پور اردبیلی، نماینده پیشین ایران در هیات‌عامل اوپک گفت: این پایان یک دوره است. وی افزود: زنگنه دیپلمات و تکنوکراتی بسیار ماهر است که در میان همکاران خود در اوپک مورد احترام است.

پلتس هم اعلام بازنشستگی زنگنه را لحظه‌ای حساس برای صنعت نفت ایران نامید. این خبرگزاری زنگنه را عاملی کلیدی در ایجاد نفوذ ایران در اوپک و مذاکره‌کننده‌ای باتجربه در مقابل شرکت‌های بین‌المللی نفت نامید که اعلام بازنشستگی قریب‌الوقوع وی یک سال پس از درگذشت حسین کاظم‌پور اردبیلی می‌تواند خلائی از تجربه را در راس صنعت نفت ایران ایجاد کند.

خبرگزاری الجزیره نیز با اعلام اینکه باسابقه‌ترین وزیر نفت اوپک بازنشسته می‌شود، اظهار کرد: در دوره ریاست‌جمهوری حسن روحانی، زنگنه طرحی جاه‌طلبانه برای جذب شرکت‌های نفتی خارجی به ایران به‌عهده گرفت که طبق برآوردهای بی‌پی چهارمین ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد. نمایندگان تجاری از سراسر اروپا و آسیا برای کنفرانس‌هایی به میزبانی این وزارتخانه به تهران سفر کردند. طی نشست‌های اوپک در وین، مدیران شرکت‌هایی مانند شرکت انگلیسی‌-‌هلندی شل و توتال صف می‌کشیدند تا درباره قراردادهای احتمالی با زنگنه مذاکره کنند.

وی در مرکز پرماجراترین لحظه‌های تاریخ اخیر اوپک بود. هنگامی که اوپک و متحدانش (ائتلاف اوپک پلاس) در سال ۲۰۱۶ کاهش تولید را آغاز کردند، زنگنه نیز درباره معافیت ایران مذاکره کرد. وی با استدلال اینکه چون ایران تحت‌تحریم است باید معاف شود، تهران را از توافق کاهش تولید معاف کرد و این معافیت هنوز هم ادامه دارد. خبرگزاری آرگوس‌مدیا هم با اشاره به مقام‌های کلیدی زنگنه در دوره‌ای نزدیک به ۳۰ سال، او را به نقل از رسانه‌های داخلی

«شیخ الوزرا» نامید که به اعتقاد مقام‌های پیشین وزارت نفت، نیروی محرکه توانایی ایران در جذب شرکت‌های نفتی خارجی برای فعالیت در بالادست ایران بوده است. زنگنه به نوبه خود کمک کرد تا تولید نفت خام ایران را در اواخر سال ۲۰۰۴ به حدود ۴ میلیون بشکه در روز برساند.