دولت سوخت مورد نیاز مصرف روزانه مردم را با یارانه دولتی، یعنی با پرداخت از ذخایر بیت المال که باید صرف آبادانی کشور شود، در ایران تولید و توزیع می‌کند. بخش قابل توجهی از این سوخت که یارانه پنهان دولتی چند ۱۰ میلیارد تومانی را در دل خود دارد، به‌جای استفاده داخل کشور، به خارج از مرزهای ایران قاچاق شده و عملا یارانه‌ای که از بیت‌المال مردم ایران برای سوخت برداشت شده (تا قیمت عرضه سوخت پایین بماند)، در خارج از کشور مصرف می‌شود و سودی که باید به جیب مردم ایران واریز شود، از جیب دلالان و قاچاقچیان سر درمی‌آورد.