مصائبی که رشد تولید نفت شیل به همراه داشته است
گاز مجانی در آمریکا
با این حال، رشد تولید نفت در این منطقه مشکلاتی را نیز به همراه داشته است. شرکت‌های تولیدکننده نفت و گاز که در دهه اخیر میلیاردها دلار برای اکتشاف و استخراج گاز طبیعی هزینه‌کرده‌اند، حال با رایگان شدن گاز در برخی نواحی مواجه شده‌‍‌اند. آنطور که وال‌استریت ژورنال گزارش می‌دهد، در حال حاضر در بخش‌هایی از تگزاس و نیومکزیکو عرضه گاز طبیعی به سطحی رسیده که این محصول را به کلی بی‌ارزش کرده است. در این نواحی گاهی حتی شرکت تولیدکننده مجبور است به خریدار گاز هزینه‌ای نیز پرداخت کند. به نظر می‌رسد این تحولات تنها به دنبال رشد تولید نفت رخ داده است.
در حوزه نفتی پرمیان، گاز به‌عنوان یک محصول جانبی در زمان استخراج نفت تولید می‌شود. اما در این حوزه خطوط لوله کافی برای انتقال این گاز تولیدی به بازارهای مصرف وجود ندارد. از این رو با عرضه بیش از اندازه گاز به بازار محلی، قیمت این محصول به‌طور منطقه‌ای به شدت کاهش یافته است. آنطور که پلاتس گزارش می‌دهد، قیمت گاز در بخشی از نواحی تولیدکننده نزدیک به صفر و در برخی از معاملات منفی بوده، یعنی هر میلیون بی‌تی‌یو گاز منفی ۲۵ سنت به فروش رسیده است. بر اساس این گزارش، این اولین بار است که گاز به شکل منفی در هاب منطقه‌ای(Waha) نرخ‌گذاری شده است. متوسط قیمت گاز برای هر میلیون بی‌تی‌یو در ۴ هفته منتهی به ۲۱ دسامبر در هاب منطقه‌ای Wahaحدود ۶۸/ ۱ دلار بوده در حالی که در هاب اصلی فروش گاز آمریکا یعنی هنری هاب در لیوزانا، هر میلیون بی‌تی‌یو گاز ۲/ ۴ دلار به فروش رسیده است.
برخی شرکت‌های تولیدکننده انرژی می‌گویند که رسیدن نرخ گاز به کمتر از صفر در ماه گذشته نشان می‌دهد تحولاتی که سال آینده در منطقه نفتی پرمیان رخ خواهد داد، چه نتایجی به دنبال دارد. پیش‌بینی می‌شود سال آینده خطوط لوله انتقال نفت بیشتری در این منطقه ساخته شود و رشد تولید نفت که محصولی بسیار با ارزش‌تر از گاز است، ادامه یابد. اما این تحولات به افزایش هرچه بیشتر تولید گاز در این منطقه منجر خواهد شد، گازی که هیچ جایی برای رفتن ندارد. آنطور که اداره اطلاعات انرژی آمریکا برآورد کرده است، تولید گاز در منطقه پرمیان در دسامبر حدود ۱۲ میلیارد فوت‌مکعب افزایش یافته که نشان از رشد ۳۴ درصدی نسبت به دسامبر سال ۲۰۱۷ دارد. جی.آر وستون، تحلیلگر موسسه ریموند جیمز در این‌خصوص به وال‌استریت ژورنال می‌گوید: «شما سال آینده خواهید دید که همه‌چیز بدتر و بدتر خواهد شد، چراکه تولید نفت در منطقه افزایش می‌یابد و این به معنای رشد بیشتر مازاد عرضه محلی گاز است.»
وضعیت قیمت گاز در منطقه پرمیان نشان می‌دهد که چگونه ایالات متحده آمریکا بعد از استفاده شرکت‌های تولیدکننده از تکنولوژی فرکینگ و شکست هیدرولیکی و همچنین حفاری‌های افقی با رشد شدید عرضه گاز مواجه شد. در واقع استفاده از این تکنولوژی‌ها موجب می‌شود که گاز حبس شده در سازه‌های سنگ شیل آزاد شود. گاز طبیعی در حال‌حاضر منبع اصلی تولید یک‌سوم برق در آمریکا است و علاوه برآن، تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع (LNG) و صادرات آن به بازار آسیا و اروپا آن را به یک کالای مهم و ارزشمند صادراتی آمریکا تبدیل کرده است. با این حال داده‌های اداره اطلاعات انرژی آمریکا نشان می‌دهد، قیمت گاز در هاب هنری برای هر میلیون بی‌تی‌یو در یک دهه گذشته همواره کمتر از ۵ دلار بوده و این چیزی جز نتیجه گسترش تولید نفت شیل نیست.
خوش‌شانس‌های منطقه پرمیان
برای کسانی که آن‌قدر خوش‌شانس بودهاند که نزدیک منطقه پرمیان زندگی کنند، دریافت گاز یک مزیت محسوب نمی‌شود و مجبور نیستند برای آن پولی پرداخت کنند. ویستار انرژی، یک شرکت تولیدکننده برق که یک نیروگاه در اودسای تگزاس یعنی درست در قلب منطقه پرمیان دارد، ماه گذشته برای گرفتن گاز نه‌تنها پولی پرداخت نکرده، بلکه مبلغی نیز بابت آن دریافت کرده است. کورت مورگان، مدیر اجرایی ویستار‌انرژی در این‌خصوص گفته است: «ما از طریق واسطه‌هایی گاز را خریداری کردیم و من فکر می‌کنم آنها گرفتار گاز تولیدی شده بودند و به دنبال خلاص شدن از شر آن بودند. تا زمانی که بتوانیم گاز ارزان دریافت کنیم، نیروگاه ما به سودهای کلانی دست می‌یابد.»
شرکت آپاچی، یک شرکت تولیدکننده نفت و گاز در منطقه پرمیان که در حال توسعه یک میدان جدید گازی در این منطقه است، در میان شرکت‌هایی قرار داشت که مجبور شده گاز خود را با قیمت‌های بسیار نازلی به فروش برساند. این شرکت اعلام کرد توانسته خود را تنها با استفاده از ابزارهای مالی و پوشش ریسک(hedge) که می‌توانند در قیمت‌های پایین مانند یک بیمه عمل کنند، حفظ کند.
سوزاندن، راهی برای خلاصی از گاز
یک گزینه دیگر برای شرکت‌های تولیدکننده نفت و گاز که مشتری برای گاز خود ندارند، سوزاندن است که در اصطلاح به آن فلرینگ می‌گویند. بر اساس داده‌های منتشر شده از سوی ریستارد انرژی، فلرینگ در منطقه پرمیان در سه ماهه اخیر به ۴۰۷ میلیون فوت مکعب در روز رسیده که بالاترین رکورد ثبت شده در این منطقه محسوب می‌شود. اما فلرینگ عواقب بسیار بد محیط‌زیستی به دنبال دارد. آنطور که برآوردهای بانک جهانی و آژانس حفاظت از محیط زیست نشان می‌دهد، میزان گازهای گلخانه‌ای ناشی از فلرینگ به اندازه حجم گازی است که روزانه از اگزوز ۷/ ۲ میلیون دستگاه خودرو خارج می‌شود.با وجود مجوزهایی که برای سوزاندن گاز در این منطقه صادر می‌شود، اما فلرینگ نمی‌تواند یک گزینه همیشگی باشد. اول اینکه شرکت‌های حاضر در منطقه ممکن است تجهیزات لازم را برای فلرینگ در اختیار نداشته باشند. همچنین ممکن است آنها مجبور شوند که به مالکین زمین‌های منطقه خسارتی بابت سوزاندن گاز پرداخت کنند. از سوی دیگر فلرینگ به معنای از دست دادن محصولات با ارزشی چون اتان، پروپان و بوتان است که بعد از کرک از گاز غنی به‌دست می‌آید.
آنطور که وال‌استریت ژورنال نوشته است، از لحاظ فنی منطقه پرمیان دارای ظرفیت کافی برای انتقال گاز تولیدی این منطقه است، اما بخشی از این خطوط لوله به تگزاس کشیده شده، جایی‌که رشد تقاضا به اندازه پیش‌بینی‌ها نبوده است. انتظار می‌رود یک خط لوله جدید که در اواخر سال ۲۰۱۹ شروع به‌کار خواهد کرد به کاهش تنگناها کمک کند. این خط لوله گاز تولیدی در منطقه پرمیان را به یک مجتمع پالایشی و صادراتی در نزدیکی تگزاس منتقل خواهد کرد. با این حال شرکت‌های تولیدکننده نفت کمتر تمایلی برای تضمین ساخت خطوط لوله انتقال گاز دارند و بیشتر مایلند ظرفیت انتقال نفت را گسترش دهند. شرکت‌های سازنده خطوط لوله معمولا پیش از سرمایه‌گذاری در یک پروژه، تضمین‌هایی چون تعهدنامه درخواست می‌کنند. جف جورجنسن، پژوهشگر انرژی در یک موسسه که ۳۳۰ میلیارد دلار سرمایه را مدیریت می‌کند، در این‌خصوص می‌گوید: «علاقه‌مندی اول تولیدکنندگان حل نیازهای نفتی است. تلاش برای ساخت خطوط لوله گاز طبیعی مانند رفتن به ورزشگاه و انجام حرکات کششی است، جایی که باید از وزنه و دستگاه‌های قدرتی استفاده کنید.»
ارسال نظر