تکذیب عدم‌حق ایران در برداشت از گاز خزر
وی افزود: بنابراین ما فعلا نباید به فکر منابع گازی دریای خزر باشیم. رئیس انجمن صنفی سی‌‌‌‌‌ان‌‌‌‌‌جی ایران درباره علت این موضوع گفت: اکنون روسیه ۱/ ۱۸درصد از ذخایر گاز دنیا را داراست و این رقم در مورد ایران ۹/ ۱۷درصد است، چنانچه از خزر برداشت داشته باشیم این رقم به ۲/ ۱۸درصد رسیده و در مقام بالاتری از روسیه قرار می‌‌‌‌‌گیریم که طبق توافق‌‌‌‌‌‌هایی که قبلا با این کشور صورت‌گرفته نباید این‌چنین شود تا روسیه همچنان در صدر باشد. وی تاکید کرد: طبق توافق ایران حق برداشت از ۸حلقه چاه بزرگ گازی در دریای خزر که در محدوده آبی ایران است را ندارد. ضمن اینکه این خبر توسط روابط‌عمومی وزارت نفت تکذیب شد، شرکت نفت خزر نیز ضمن رد کامل ادعاهای مطرح‌‌‌‌‌شده در این خبر، توضیحاتی را به شرح زیر عنوان کرده است: «سخنان منتسب به آقای اردشیر دادرس، رئیس انجمن صنفی سی‌‌‌‌‌ان‌‌‌‌‌جی با موضوع وجود توافقی میان ایران و روسیه مبنی‌بر سلب اختیار روسیه از ایران برای برداشت از چاه‌های گازی در محدوده آبی کشور در خزر، مصداق نشر اکاذیب، کاملا بی‌‌‌‌‌پایه و در تضاد با اصل نهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است. چنانچه اخیرا نیز دکتر کاظم جلالی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در روسیه در صحبت‌‌‌‌‌‌هایی اعلام کرد: منافع ملی ایران مستقل است و به هیچ کشوری گره نخورده و سیاست خارجی ما به هیچ بلوک خاصی وابسته نبوده و همیشه تلاشمان این بوده که بر اساس منافع ملی خودمان عمل کنیم.» (۹ شهریور ۱۴۰۰) شرکت نفت خزر نیز در همین زمینه یادآور می‌شود روابط نفتی ایران و روسیه در طول سال‌های گذشته، همواره روابطی مطلوب و براساس منافع دو طرف بوده و بدیهی است ایران همواره در حوزه خزر، با قدرت و بر اساس منافع ملی به‌نحوی عمل می‌کند که ضمن حفظ استقلال و عزت کشورمان، روند فعالیت‌های اکتشافی و توسعه‌‌‌‌‌ای صنعت نفت بر اساس برنامه‌های ازپیش تعیین‌‌‌‌‌شده و سیاست‌های کلان شرکت ملی نفت ایران ادامه یابد؛ کما اینکه پیش از این و مبتنی بر مطالعات ژئوفیزیکی جامعی که از سوی شرکت‌های بزرگ بین‌‌‌‌‌المللی در خزر جنوبی انجام شد، حفاری اکتشافی در دستور کار متخصصان صنعت نفت کشورمان قرار گرفت و ایران در سال ۱۳۹۱ برای نخستین‌بار موفق به کشف نفت در آب‌‌‌‌‌های عمیق خزر (در فاصله ۲۵۰کیلومتری از ساحل ایران) شد تا امروز میدان سردار جنگل، برگ زرینی از افتخارات صنعت نفت کشور باشد. بنابراین آنچه مصاحبه‌‌‌‌‌شونده درباره سلب اختیار از ایران برای برداشت از ۸ حلقه چاه بزرگ گازی در محدوده آبی ایران در خزر اعلام کرده است، مطلبی کاملا غیرعلمی و غیرکارشناسی و به‌‌‌‌‌نوعی تداعی‌‌‌‌‌کننده روابط شوروی و ایران در دهه ۱۳۲۰ است که متاسفانه از نبود شناخت از توان و قدرت سیاسی جمهوری اسلامی ایران و همین‌‌‌‌‌طور ناآشنایی با مباحث زمین‌‌‌‌‌شناسی، حفاری و اکتشاف منابع هیدروکربوری حکایت دارد، چراکه پرواضح است طبق رویه‌های جاری در صنایع بالادستی نفت و گاز، وجود یک ساختار هیدروکربوری پس از مطالعات ژئوفیزیکی موفق تایید می‌شود و پس از عملیات حفاری است که نفتی یا گازی‌بودن ساختار را مشخص می‌کند. حال اینکه وجود هشت چاه بزرگ گازی در خزر جنوبی از کجا به ذهن مصاحبه‌‌‌‌‌شونده رسیده است، جای پرسش دارد. علاوه بر موارد مطروحه، اشاره مصاحبه‌‌‌‌‌شونده به اعداد و ارقام غیردقیق به‌عنوان ذخایر گازی دو کشور و همین‌‌‌‌‌طور طرح موضوع «غیر‌اقتصادی بودن برداشت ذخایر هیدروکربوری در خزر» که مشخص نیست بر اساس چه مستنداتی مطرح شده نیز در جای خود، قابل بررسی و پاسخگویی است. یادآور می‌شود موضوع برداشت ذخایر هیدروکربوری ایران در خزر، موضوعی استراتژیک است که ابعاد بین‌‌‌‌‌المللی این موضوع، بر اهمیت آن می‌افزاید و این امر ایجاب می‌کند مدیران و کارشناسان در حوزه‌های غیرمرتبط از اظهارنظر غیرعلمی و غیرمستند در این زمینه خودداری کنند. یادآور می‌شود فعالیت‌های شرکت نفت خزر به نمایندگی از شرکت ملی نفت ایران در این حوزه مهم و استراتژیک با قدرت و قوت ادامه دارد و به‌‌‌‌‌رغم فشارهای ناشی از تحریم‌‌‌‌‌های ظالمانه، در آینده خبرهای نویدبخشی از موفقیت‌‌‌‌‌های صنعت نفت در این بخش به اطلاع مردم شریف ایران خواهد رسید.»
