تقویم عجیب و خلوت مسابقات باشگاهی در ایران
هر ۱۰ روز یک بازی!
مصائب لیگ شانزده تیمی
در این میان مطمئنا یکی از مهم‌ترین دلایل تعطیلات طولانی‌مدت و بی‌پایان در مسابقات باشگاهی کشور، اندک بودن تعداد بازی‌های رسمی در ایران است. ایران به نسبت جمعیتش یکی از کم‌تعدادترین لیگ‌های باشگاهی در سراسر جهان را دارد. لیگ برتر ما که روزگاری ۱۸تیمی بود، به بهانه اینکه کیفیت کافی ندارد درحال‌حاضر با ۱۶تیم برگزار می‌شود و این یعنی فقط ۳۰بازی در سال. از سوی دیگر رقابت‌های جام حذفی نیز به‌صورت تک‌بازی برگزار می‌شود و صرفا تیمی که تا فینال بالا می‌رود حداکثر پنج مسابقه برگزار خواهد کرد. از سوی دیگر سالانه حداکثر چهار تیم ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا حاضر هستند و ۱۲تیم دیگر فقط لیگ و جام حذفی را دارند. به این ترتیب بسیاری از تیم‌های لیگ برتری ما به فرض آنکه در مرحله اول یا دوم جام حذفی اوت شوند، در طول سال فقط ۳۱ یا ۳۲بازی دارند. این درحالی است که بازه زمانی برگزاری لیگ در ایران تقریبا ۱۰ماهه است. به تعبیر دیگر خیلی از تیم‌های ایرانی که گاه شامل پرسپولیس و استقلال هم می‌شوند، در طول ۳۰۰روز فقط حدود ۳۰بازی برگزار می‌کنند که این یعنی هر ۱۰روز یک مسابقه. بقیه ایام فصل هم به‌دلیل تعطیلات گوناگون رسمی یا بازی‌های ملی از تقویم خارج است.
مزایای تقویم شلوغ
اگر در ایران مسابقات باشگاهی بیشتری داشته باشیم، طبعا مردم بیشتر به استادیوم‌ها می‌آیند، موقعیت‌های بهتری برای درآمدزایی شکل می‌گیرد و یکی از ارزان‌ترین و فراگیرترین سرگرمی‌های عمومی هم افزایش می‌یابد. با این وجود به نظر می‌رسد ناتوانی باشگاه‌ها در بستن یک تیم قدرتمند و باپشتوانه کافی و نیز عجز مدیران فدراسیون فوتبال برای اداره یک تقویم شلوغ‌تر باعث شده همه به نوعی به شرایط فعلی رضایت بدهند و اگر وقت شد وسط انبوه تعطیلی‌ها، هر ۱۰روز یک بار یک بازی رسمی برگزار کنند.
هم درآمد زایی، هم جوانگرایی
شاید اگر فوتبال ایران هم یک روز به معنای واقعی کلمه صنعتی و تجاری شود، باشگاه‌ها و مدیران فدراسیون برای کسب درآمد بیشتر در مسیر افزایش تعداد مسابقات گام بردارند؛ درست مثل بسیاری از کشورهای اروپایی که تیم‌های باشگاهی در آن سالانه شاید چیزی حدود ۵۰بازی انجام می‌دهند. تقویم شلوغ‌تر علاوه بر آنکه به رونق بازار فوتبال کمک می‌کند، باعث می‌شود تیم‌ها لیست‌شان را با بازیکنان بیشتری ببندند و در خیلی از مسابقات به مهره‌های جوان‌تر میدان بدهند. به این ترتیب جوانگرایی در فوتبال نیز به شکل عملی و نه دستوری و تئوری جریان خواهد یافت. فراموش نکنیم این فرمول مثلا به کاهش میانگین سنگین بازیکنان در فوتبال باشگاهی انگلستان کمک کرد.
ارسال نظر