دو نگاه به حواشی حضور اینفانتینو در ایران
شرمنده‌ایم آقای رئیس!
تلاش بسیار زیادی شده بود که حداقل خروجی این سفر، برطرف شدن مشکلات میزبانی بین ایران و عربستان باشد؛ اما با وجود همه هشدارها باز هم برخی تماشاگران حساسیت موضوع را درک نکردند و فضایی به وجود آوردند که رئیس فیفا را در مورد همه چیز دچار تردید کرد. حالا سوال این است که اصولا چرا چنین اتفاقی رخ می‌دهد و چطور می‌شود که تماشاگران ایرانی حتی به اندازه یک روز مراعات میهمان و «آبروداری» را نمی‌کنند؟ طبعا بخشی از ماجرا به مشکلات فرهنگی مربوط می‌شود که در جای خودش اهمیت زیادی هم دارد، اما همه چیز همین نیست. دست‌کم آنهایی که پنج‌شنبه در استادیوم آزادی حضور داشتند یا حداقل چند بازی شبیه دربی را از نزدیک دیده‌اند، گواهی می‌کنند که کمبود شدید امکانات، سرویس نازلی که به هواداران ارائه می‌شود و مشکلات غیرقابل باوری که در مسیر تماشای چنین دیداری وجود دارد، خواه ناخواه تماشاگر را در مسیر ناهنجاری و بدفرهنگی حرکت می‌دهد.
هفت ساعت؛ بدون دستشویی!
لب کلام این است؛ اگر خود اینفانتینو هم ناچار شود بین هفت تا ۱۰ساعت روی یک صندلی پلاستیکی بنشیند و حتی امکان قضای حاجت هم پیدا نکند، احتمالا در مواجهه با اولین ناخرسندی شروع به فحاشی می‌کند و گوجه و خیار به سمت زمین می‌اندازد! در واقع باید ببینیم هوادار فوتبال در ایران در چه شرایطی مهیای تماشای بازی می‌شود؟ خنده‌دار است که ما در چنین عصر و زمانه‌ای هنوز داریم در مورد این مسائل حرف می‌زنیم؛ اما وقتی مسوولان برگزاری مسابقه‌ای مثل دربی حتی آنقدر کفایت ندارند که به اندازه بلیت‌های فروش رفته تماشاگران را در استادیوم پذیرش کنند، معلوم است که انبوه مشکلات از راه خواهد رسید.
روز قبل از دربی اعلام شده بود حداکثر ۶۰هزار قطعه بلیت در این مسابقه به فروش می‌رسد؛ اما ناظران گواهی می‌کنند که تعداد تماشاگران حاضر بیش از ۱۰۰هزار نفر بود. نه‌تنها تمام ۸۰هزار صندلی ورزشگاه آزادی پر شد، بلکه همه ظرفیت ۷۲ردیف راه‌پله در دو طبقه استادیوم مملو از تماشاچی شده بود و هزاران نفر هم دورتادور سکوها به‌صورت ایستاده بازی را دنبال می‌کردند. وضع طوری بود که حداقل از سه ساعت قبل از بازی امکان کوچک‌ترین تحرکی برای تماشاگران وجود نداشت و حتی اگر کسی مثلا دچار حمله قلبی می‌شد، فرآیند خارج کردنش از سکوها حسابی به طول می‌انجامید. خب در این شرایط اگر شما هزار بار هم به هوادار گوشزد کنید که مراقب رفتارش باشد، او در مواجهه با اولین حادثه ناخوشایند همه خشمش را به‌صورت بدرفتاری بروز خواهد داد. توجه داشته باشید که میزان سرویس‌های بهداشتی در تمام نقاط ورزشگاه آزادی ناکافی است.
به‌عنوان مثال در بخش کنار جایگاه که گران‌ترین بلیت برای آنجا به فروش می‌رسد، برای جمعیتی حداقل پنج هزار نفری، فقط شش چشمه سرویس بهداشتی وجود دارد که در همین دربی اخیر هم از ساعت اولیه صبح مایع دستشویی موجود در آنها به پایان رسیده بود! همچنین ظرفیت پارکینگ ورزشگاه طوری است که شاید برای ۴۰سال پیش و زمان احداث استادیوم کافی بود؟ اما امروز که نرخ تماشاگران ماشین‌دار چند برابر شده، معضل پارکینگ هم در کنار سایر دغدغه‌های هواداران قرار گرفته؛ طوری که خیلی‌ها خودرو را در حاشیه اتوبان رها می‌کنند و پیاده راهی استادیوم می‌شوند. حالا شما بگویید این هوادار، چطور باید مقید به آداب و اخلاق باشد؟
بد قول می‌شویم؟
نگاه دوم به حضور اینفانتینو در تهران اما به قول و قرارهای مطرح‌شده با او مربوط می‌شود. به‌طور کلی از شواهد اینطور به نظر می‌رسد که مسوولان فدراسیون فوتبال به رئیس فیفا قول داده‌اند به زودی معضل عدم حضور تماشاگران زن در ورزشگاه‌های ایران برطرف شود و در نقطه مقابل از او قول‌هایی در مورد رفع برخی مشکلات مثل میزبانی از عربستانی‌ها در زمین بی‌طرف را گرفته‌اند. اگر اینطور باشد، عمیقا نگرانیم که بعدها پیش رئیس فیفا بدقول نشویم و سفری که قرار بوده برای ما تبلیغاتی باشد، به یک ضدتبلیغ علیه خودمان تبدیل نشود. ناگفته پیداست که مدیران فدراسیون تصمیم‌گیرنده اصلی در زمینه ورود زنان به استادیوم‌های کشور نیستند و اگر آنها در این مورد وعده‌ای به اینفانتینو داده باشند که نتوانند جامه عمل به آن بپوشانند، روابط ما با فیفا مکدرتر از قبل هم خواهد شد. وضع در این مورد چنان است که مثلا قرار شده بود برای تماشای همین دربی اخیر چند تماشاگر زن به‌صورت انتخاب‌شده در جایگاه ویژه استادیوم حاضر باشند؛ اما حتی این امکان هم فراهم نشد.
ارسال نظر