تزلزل در دروازه، بی‌‌تجربگی در خط میانی
دو ابهام بزرگ ترکیب تیم‌ملی
هافبک دفاعی؛ تاوان بی‌‌تجربگی
سعید عزت‌اللهی یکی از کشف‌های بزرگ کارلوس کی‌روش در فوتبال ایران محسوب می‌شود؛ بازیکن جوان و خوش‌استیلی که از چشم خیلی‌ها پنهان مانده بود، اما مرد پرتغالی او را پیدا کرد و با جسارتی کم‌نظیر در مهم‌ترین میدان‌ها این بازیکن را به‌عنوان هافبک دفاعی اصلی تیم‌ملی به میدان فرستاد. جالب است که عزت‌اللهی حتی حالا که به یکی از مردان کلیدی تیم‌ملی تبدیل شده کمتر در تیم باشگاهی‌اش مورد اعتماد قرار می‌گیرد و عمده وقتش به نیمکت‌نشینی در آمکار روسیه می‌گذرد؛ با این وجود او هر بار برای تیم ایران بازی کرده عالی بوده. ولی جوانی و کم‌تجربگی سعید چندان هم برای تیم ما بدون هزینه نبود؛ چه اینکه این بازیکن در مسابقه تشریفاتی با کره‌جنوبی و درحالی‌که همه چیز داشت بر وفق مراد تیم‌ملی پیش می‌رفت، یک شیطنت کاملا غیرضروری و غیرحرفه‌ای انجام داد تا از سوی کمیته انضباطی فیفا با محرومیت دو جلسه‌ای مواجه شود.
به این ترتیب او بازی اول ایران در جام‌جهانی را از دست داد و سرگیجه کی‌روش برای پیدا کردن جانشین عزت‌اللهی شروع شد. تیم‌ملی ایران در دو سال گذشته عمدتا با دو سیستم ۱-۳-۲-۴ یا ۱-۴-۱-۴ بازی کرده؛ ما اگر یک هافبک دفاعی داشته‌ایم، آن یک نفر عزت‌اللهی بوده و اگر دو هافبک دفاعی داشته‌ایم یک نفر مثل احسان حاج‌صفی یا امید ابراهیمی کنار سعید به میدان رفته است. با این وجود حالا مهره اصلی این خط غایب است؛ همان مهره‌ای که غیبتش تنها در بازی آخر مقدماتی برابر سوریه منجر به از بین رفتن رکورد کلین‌شیت‌های متوالی تیم‌ملی در مسیر راهیابی به جام‌جهانی شد. به این ترتیب کی‌روش در بازی با مراکش احتمالا باید به زوج حاج‌صفی و یک نفر دیگر در این پست فکر کند؛ نفر دیگری که گزینه‌های موجود برایش عیب و ایرادهای زیادی دارند.
در مورد علی کریمی، بازیکن جوان سپاهان گفته می‌شود او با مصدومیت شدید و عجیبی مواجه است و شاید به جام‌جهانی نرسد. امید ابراهیمی هم که البته کمتر به‌عنوان اولویت کی‌روش شناخته می‌شود، مصدوم است و حداقل تا لحظه تنظیم این مطلب تکلیفش را نمی‌دانیم. گزینه دیگر و محتمل‌تر روزبه چشمی خواهد بود که او هم این اواخر بیشتر در پست دفاع وسط به میدان رفته و شاید کمی با میانه میدان غریبه شده باشد. خوب است بدانیم همه این مسائل درحالی مطرح می‌شود که تیم‌ملی ایران در مصاف با رقیبی مثل مراکش فرصت کوچکترین اشتباهی را ندارد و اولین خطا برای ما می‌تواند به قیمت از دست رفتن کل جام تمام شود. کاش عزت‌اللهی در بازی با کره آن ضربه را به سر بازیکن حریف نمی‌زد تا حالا با چنین ابهامی مواجه نباشیم.
دروازه‌بان؛ حرفش را هم نزن!
اگر معمای هافبک دفاعی برای تیم‌ملی پس از پایان بازی اول و بازگشت عزت‌اللهی به ترکیب حل می‌شود، معمای دروازه‌بانی برای ما ابهامی است که تا آخرین لحظه حضورمان در تورنمنت باید نگرانش باشیم. گلر اصلی تیم‌ملی در دو سال گذشته علیرضا بیرانوند بوده که الان حال و روزش را همه ایران می‌بینند و نیازی به توضیح اضافه ندارد. بیرانوند در شش بازی رفت و برگشت با الهلال، السد و الجزیره ۱۳گل دریافت کرده که واقعا هولناک است. گل آخری که او از الجزیره در تهران خورد باورنکردنی بود.
از سوی دیگر رشید مظاهری هم که بعضا در مورد جایگزینی او با بیرانوند حرف زده می‌شود وضع مشابهی دارد و با وجود اینکه گاهی مهارهای دیدنی و نجات‌بخشی دارد، اگر روی دنده گل خوردن بیفتد، کم از دروازه‌بان پرسپولیس ندارد. یادمان باشد ذوب‌آهنی که امسال نایب‌قهرمان شد، ۳۰گل دریافت کرد و در نیمه بالای جدول صاحب عنوان سومین خط دفاعی ضعیف لیگ شد! حسین حسینی هم که چند ماه پیش امیدهایی به او بسته شده بود، این اواخر علاوه بر ضعف فنی، تصمیمات احساسی غلطی هم گرفت که کلی حاشیه‌ساز شد و نیمکت‌نشینی در استقلال را برایش به‌دنبال آورد. نفر چهارم این فهرست اما امیر عابدزاده است که در پرتغال توپ می‌زند و کمتر او را دیده‌ایم.
تنها بازی عابدزاده که در این مدت از تلویزیون پخش شد، دیدار تیم او یعنی ماریتیمو با پورتو بود که امیر در نیمه اول آن با انجام اشتباهی بزرگ از زمین مسابقه اخراج شد! از بین بیرانوند، مظاهری، حسینی و عابدزاده یک نفر خط خواهد خورد، اما تردید بزرگ این است که به کدام‌یک می‌توان در برابر مهاجمان قهار و گرسنه اسپانیا و پرتغال اعتماد کرد؟ گفتنی است اخیرا به همه محاسن فنی دوستان، مقادیری حاشیه هم اضافه شده؛ آنجا که مظاهری بعد از دریافت گل ۳۰متری از تیام، به بیرانوند طعنه‌ای عجیب زد و گفت: «باز من روی هوا گل خوردم، چند روز پیش برخی روی زمین چنین گلی خوردند!»
ارسال نظر