جام‌جهانی برای ما از دقیقه ۲۰ بازی آغاز شد که قبل از آن چیزی شبیه به کابوس بود. گروه ستاره‌های دنیادیده ایران هم حتی نتوانسته بودند در جو جام‌جهانی حل شوند و این‌گونه بود که سراسیمه و عجول شروع کردیم و چه کسی می‌تواند معترف نباشد به لیاقت مراکش در زدن گل. اما فوتبال همین‌گونه است. گاهی حریف گل می‌زند اما این شما هستید که پیروزید. مراکش گل زد. اسپانیا زد، رونالدو هت تریک کرد اما در پایان روز اول این ایران است که صدرنشین گروه مرگ است و تمام معادلات را برهم ریخته است. «عزیز» قصه ما تمام ایران را به خیابان کشاند اما بار تمام مراکش را هم به دوش دارد. چراغ اول در حمایت و همدردی با او را رضا قوچان‌نژاد روشن کرد. او در پستی اینستاگرامی که اتفاقا خود این بازیکن هم درآن تگ شده بود با ابراز همدردی با وی برایش بهترین را خواست.

 صدای جشن و پایکوبی و بوق ممتد ایران را فراگرفته بود که عزیز با چشم‌های اشکبار مقابل دوربین‌های تلویزیونی قرار گرفت. پیام او برای میلیون‌ها مراکشی در چند خط تلخ و گزنده این‌گونه مخابره شد: «اتفاقی که در دقیقه پایانی بازی افتاد برای من و تیم‌ملی فوتبال مراکش بسیار سخت بود. بازی با ایران برای ما بسیار مهم بود. همواره بازی نخست هر جامی همانند فینال است که ما آن را واگذار کردیم. من فقط می‌توانم از زدن گل‌به خودی از اعضای تیم‌ملی و ۳۵ میلیون مردم مراکش عذرخواهی کنم. من یک احمق هستم اما می‌توانم با این شرایطی که پیش‌آمده خودم را وفق دهم، زیرا سال‌ها است فوتبال بازی می‌کنم. بازیکنان تیم‌ملی مراکش از من حمایت کردند. الان وقت منسجم‌شدن و مبارزه است.»

 فوتبال تصمیم داشت روی خوش خود را به ایرانی‌ها نشان دهد و این‌گونه بود که حتی برتری مراکشی‌ها و تاکتیکی که یک سروگردن بالاتر از ما بود هم افاقه نکرد. این وسط «عزیز» مراکشی قربانی شد اما گویی چاره‌ای وجود ندارد. فوتبال از حال و روز ایران باخبر بود. از قیمت دلارش که لجام‌گسیخته و چهارنعل می‌تازد به ناکجاآباد. از خبرهای تلخ خشکسالی. از بحران آب. از ریزگردها در هوا. از قدرت خرید که چیزی از زورش نمانده است. فوتبال می‌خواست تحریم را دور بزند. مگر می‌توان شادی را هم تحریم کرد؟ ترامپ که هیچ بزرگ‌تر از او هم نمی‌تواند لذتی را که فوتبال به مخاطبانش می‌بخشید از ایشان دریغ کند. سرنوشت می‌خواست در انبوه خبرهای تلخ و ناگوار که همچون رودخانه‌ای بدون توقف بر این گوشه از دنیا روان است سدی زده باشد. هرچند کوچک هرچند کوتاه. به اندازه یک شب به خیابان ریختن و پایکوبی. همه آنها که درکی از فوتبال دارند معترفند که با قواعد و ضوابط فوتبال حق و سهم ما پیروزی در این مسابقه نبود اما این بخشی از قانون فوتبال است. همیشه پاداشش را به تیم بهتر نمی‌دهد.

اخبار مرتبط