دومینوی اشتباهات

فقط توبیخ؛ همین!

باورکردنی نیست که آن همه بزن بزن در تونل ورزشگاه و آن همه اظهارنظر تند و عجیب و غریب، حتی یک جلسه محرومیت هم برای هیچ‌یک از مربیان و بازیکنان خطاکار به همراه نداشت. حکم را بخوانید: «مهرداد کفشگری و رضا اسدی، بازیکنان تیم سایپا به‌دلیل درگیری با بازیکنان تیم مقابل که از داخل زمین تا رختکن ادامه داشت، هر نفر به توبیخ کتبی و پرداخت ۳۰ میلیون ریال جریمه نقدی محکوم شدند. شجاع خلیل‌زاده و رادوشوویچ، بازیکنان تیم پرسپولیس به‌دلیل درگیری با بازیکنان تیم مقابل هر نفر به توبیخ کتبی و پرداخت ۳۰ میلیون ریال جریمه نقدی محکوم شدند. همچنین تیم پرسپولیس به‌دلیل فحاشی هوادارانش و پرتاب بطری به سمت داور به پرداخت ۱۰۰ میلیون ریال جریمه نقدی محکوم شد.» این یعنی علی دایی را بعد از آن بعد از ظهر جنجالی حتی توبیخ هم نکرده‌اند، آن هم درحالی‌که اخیرا ویدئویی در رسانه‌ها منتشر شده که ظن برخورد فیزیکی دایی با یکی از حاضران در تونل را تقویت می‌کند. به علاوه رادوشوویچ را هم به‌خاطر آن گارد مشت‌زنی که گرفت و همه بزن بهادری‌هایش تنها سه میلیون تومان جریمه نقدی کرده‌اند؛ آیا از این بهتر هم ممکن است؟

اشتباهات سریالی را بشمارید

شاید کمیته انضباطی در دفاع از حکم خودش توجیه و استدلال محمکه‌پسندی داشته باشد، اما اجازه بدهید ما هم به‌عنوان یک رسانه تحلیل خودمان را بنویسیم. می‌دانید چرا رادوشوویچ محروم نشد؟ به‌خاطر اینکه پرسپولیس علیرضا بیرانوند را به‌دلیل حضور در اردوی تیم‌ملی در اختیار ندارد. می‌دانید چرا برای پرسپولیس همزمان با اردوی تیم‌ملی بازی رسمی گذاشته‌اند؟ چون سازمان لیگ قبول کرد مسابقه با پیکان را لغو کند و به‌جای آن بازی حذفی با نود ارومیه را که سبک‌تر بود در تقویم بگنجاند. حالا می‌دانید چرا از سایپا هیچ‌کس محروم نشده؟ چون بازیکنان پرسپولیس محروم نشدند و قطعا اگر در این شرایط چنین حکمی برای تیم رقیب بریده می‌شد، صدای اعتراض آنها به آسمان می‌رفت. از همین یک نما به راحتی می‌توان پی برد که مدل اداره فوتبال ایران چگونه است. ما اشتباه می‌کنیم و برای تصحیح و لاپوشانی آن اشتباهی دیگر انجام می‌دهیم و باز خطای بعدی و خطای بعدی. از این نظر فوتبال ایران هم شبیه بسیاری از دیگر حوزه‌هاست؛ آنجا که به‌جای اعتراف به اشتباه اول و تلاش برای اصلاح آن، خودمان را به آن راه می‌زنیم و از تک و تا هم نمی‌افتیم.

در وهله اول باید پرسید کدام منطق به سازمان لیگ اجازه داد بازی لیگی پرسپولیس را با مسابقه حذفی جابه‌جا کند؟ یعنی اگر در اسپانیا هم بارسلونا یا رئال‌مادرید قبل از فینال لیگ قهرمانان چنین درخواستی از فدراسیون داشته باشند، خواسته آنها اجابت می‌شود؟ الان بازی‌های لیگی را نمی‌شود به نیم‌فصل دوم موکول کرد، چون پنجره پرسپولیس باز می‌شود و در حق تیم‌هایی که در دوران محرومیت با این تیم بازی داشتند، ظلم می‌شود. در عین حال اما بازی حذفی با نود ارومیه را به راحتی می‌شد به تعویق انداخت. کافی بود فدراسیون آن اشتباه اول را انجام ندهد تا کارش به این نقطه نکشد. مطمئن باشید این دومینو همین‌جا هم متوقف نخواهد شد، چراکه از این به بعد کمیته انضباطی باید در قبال تخلفات مشابه نیز مدارا کند، چون اگر حکم سنگین‌تری صادر شود همه خواهند پرسید پس چرا با پرسپولیس مدارا کردید؟!