بهای حرفه‌ای شدن

لیگ کشورمان بعد ازچین، قطر، ژاپن و کره‌جنوبی در این جایگاه حضور دارد. با این شرایط ایران بعد از سال‌ها بالاتر از کشورهایی مثل عربستان و امارات قرار گرفته است. این البته موضوع خوشایندی برای فوتبال باشگاهی ایران تلقی می‌شود؛ چراکه باعث شده بعد از مدت‌ها سهمیه حضور باشگاه‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا افزایش پیدا کند، اما یادمان نرود پنجمی لیگ باشگاهی برای فوتبالی که تیم ملی‌اش سال‌هاست در صدر رنکینگ آسیایی قرار دارد، چندان متناسب و ایده‌آل نیست. در عین حال اما نهاد ناظر و قانون‌گذار فوتبال آسیا در سال‌های اخیر سختگیری‌های بیشتری نسبت به کشورهای عضو خود داشته است. در حال حاضر مجوز حرفه‌ای به باشگاه‌هایی اعطا می‌شود که زیرساخت‌های آنها به حد استاندارد مورد نظر رسیده باشد و میزان بدهی‌های خود را تا حدود زیادی کاهش داده باشند. همه این‌ها یعنی باشگاه‌ها باید موردهای خواسته‌شده کنفدراسیون فوتبال آسیا را مو به مو اجرا کنند.

به همین دلیل از مدت‌ها پیش کمیته‌ای به نام «صدورمجوز حرفه‌ای» در فدراسیون فوتبال کشورمان ایجاد شده که وظیفه آن ارتقای استاندارد باشگاه‌های داخلی است. این کمیته چند روز پیش پس از بررسی وضعیت باشگاه‌های فوتبال کشور اعلام کرده بود برخی ازآنها مثل پرسپولیس و استقلال موفق به دریافت کف خواسته‌های مورد نظر شده‌اند، اما حالا مسوولان این کمیته هشدار داده‌اند که AFC  فشاربیشتری به کشورهای عضو وارد کرده؛ به این ترتیب در حالی که پیش از این دریافت مجوز بیشتر برای باشگاه‌های حاضر در لیگ قهرمانان الزامی بود، حالا تمامی باشگاه‌های حاضر در لیگ برتر باید به سمت حرفه‌ای‌تر شدن بروند و مجوز‌های این نهاد را دریافت کنند تا از خطر رفتن به لیگ پایین‌تر در امان باشند.

کاظم اولیایی درنشست خبری اعضای کمیته استیناف صدور مجوزحرفه‌ای فدراسیون فوتبال در این خصوص گفته: «باشگاه‌هایی که دارای مجوز بین‌المللی هستند می‌توانند در مسابقات بین‌المللی و لیگ قهرمانان آسیا شرکت کنند و یک مجوزملی هم داریم که طبق آن باشگاه‌ها فقط در مسابقات داخلی می‌توانند فعالیت داشته باشند. اما طبق تصمیمات جدید باشگاه‌هایی که نتوانند مجوز ملی دریافت کنند حق حضور درلیگ را هم ندارند. با توجه به اینکه صدورمجوزها تازه آغاز شده، ما موظف هستیم به باشگاه‌ها یادآوری کنیم مسیرحرفه‌ای شدن را بروند.» این درحالی است که برخی از استانداردهای نهادهای بین‌المللی مربوط به زیرساخت‌ها می‌شود که این موضوع هزینه و بهای زیادی می‌طلبد و به‌نظر می‌رسد در مورد باشگاه‌های ایرانی شاید تا سال‌های آتی هم حل نشود. با این اوصاف باید گفت خطر همچنان در کمین فوتبال باشگاهی ایران نشسته است.