این قیمت‌های جنون‌آمیز!

شاید این خبرها چندان هم دقیق و صحیح نباشد، اما طرح چنین شایعاتی می‌تواند آغاز پروژه قبح‌زدایی از دستمزدهای فرا نجومی در فوتبال ایران به شمار بیاید. این حتی شاید یک جریان تعمدی با کارگردانی مدیربرنامه‌ها و سایر سودبرندگان از انتقال‌های گرانقیمت باشد. بالاخره بازیکنی که در دنیای شایعات روی خودش قیمت ۱۲ میلیارد تومانی می‌گذارد، در دنیای واقعی حتی اگر ۶۰ درصد این دستمزد را هم دریافت کند، حسابی سود کرده است. باشگاه‌هایی هم که در رقابت با یکدیگر برای بستن تیم‌های قوی‌تر هستند، با شنیدن این ارقام جنون‌آمیز به تدریج باور می‌کنند چاره‌ای جز تن دادن به پرداخت چنین دستمزدهایی ندارند. حتی اگر یک یا دو باشگاه مرعوب این جریان روانی شوند، سایر تیم‌ها نیز مجبور به پیروی از موج جدید بازار خواهند شد. بنابراین هر نوبت تکرار شایعاتی مثل پیشنهادهای ۱۰، ۱۶ یا ۲۰ میلیاردی، با هر فلسفه‌ای ولو با هدف تقبیح ماجرا، به منزله دامن زدن به این جوسازی‌هاست؛ بازی ناخوشایندی که برنده‌اش بازیکن بی‌کیفیت و بازنده‌اش باشگاه بدهکار و ورشکسته ایرانی خواهد بود.

ممکن است برخی بازیکنان فوتبال با رصد شرایط اقتصادی جامعه، خواهان افزایش به اصطلاح متناسب رقم قراردادهای‌شان باشند یا اینکه دستمزد ریالی خود را با حقوق دلاری بازیکنان خارجی مقایسه کنند و دچار افزایش توقع شوند. با این همه، نباید فراموش کنیم باشگاه‌ها هم باید به اندازه دخل‌شان خرج کنند تا بعدا بدهی بالا نیاورند و دچار مشکل نشوند. مگر درآمد تیم‌ها چقدر افزایش داشته که حالا باید زیر بار پرداخت دستمزد چند برابری بروند؟ بازیکنی هم که تصور می‌کند موقعیت مطلوب برای بازی در خارج از کشور و کسب درآمد ارزی دارد، بدون فوت وقت باید پیشنهاد فرنگی‌ها را بپذیرد، نه اینکه در ایران بماند و پول آنها را از اینها بخواهد! هرچند همه می‌دانیم بسیاری از این پیشنهادهای خارجی غیرواقعی است و صرفا جنبه بازارگرمی دارد.

اخبار مرتبط