شباهت عجیب حسین حسینی و رادو

برای«شماره یک» بودن زاده نشده‌اند!

دنیای‌اقتصاد : امسال، مخصوصا در چند روزی که از فینال جام حذفی می‌گذرد، در مورد حسین حسینی زیاد حرف زده شده؛ دروازه‌بان استقلال که بعد از سال‌ها حضور پشت خط مهدی رحمتی بالاخره در این فصل توانست پیراهن شماره یک آبی‌ها را تصاحب کند. با این وجود عملکرد حسینی آنقدر ضعیف بود که صدای تیفوسی‌ترین منتقدان رحمتی را هم درآورد! استقلال اگر امسال در یک قدمی کسب دو جام متوقف شد، یکی از دلایلش همین نمایش‌های حسینی بوده است. او در مسابقات لیگ ۳۱ گل دریافت کرد که برای یک تیم مدعی اصلا آمار خوبی نیست. در جام حذفی هم حسینی در دو بازی نیمه‌نهایی و فینال مجموعا پنج گل خورد و کلا هر کاری از دستش برمی‌آمد برای ناکامی تیمش انجام داد! سه گلی که او در فینال حذفی از تراکتور خورد، واقعا باورنکردنی بود. بنابراین طبیعتا استقلال دنبال جذب گلر رفت و حالا حسینی که از این موضوع ناراحت شده، پست‌های اینستاگرامی‌اش را پاک کرده است.

شرایط مشابه حسینی، در پرسپولیس هم برای بوژیدار رادوشوویچ پیش آمده است. از قرار معلوم ما در فوتبال ایران دو تا رادوشوویچ داشته‌ایم؛ یکی رادوی ذخیره که چهار سال پشت خط علیرضا بیرانوند ماند و هر زمان فرصتی نصیبش شد بهترین عملکرد ممکن را ارائه داد، دیگری رادوی فیکس که این اواخر با اشتباهات عجیب و غریبش همه را انگشت به دهان گذاشت. رادو تا قبل از تعطیلی مسابقات لیگ به خاطر شیوع کرونا، در هفت بازی، شش بار کلین‌شیت کرد و فقط یک گل از شهرخودرو خورد. با این اوصاف بلافاصله بعد از جدایی بیرانوند، بوژیدار روی دیگر سکه را نشان داد. او از زمانی که به دروازه‌بان فیکس سرخ‌ها تبدیل شد، افتی فاحش داشت. رادو در هشت بازی آخر لیگ نوزدهم شش گل دریافت کرد و مثلا مقابل گل‌گهر سیرجان سه بار دروازه‌اش باز شد. تا قبل از آن بازی ۱۲۰۰ روز می‌شد که سرخپوشان در یک بازی سه گل نخورده بودند، اما رادو در سیرجان به این دوران پایان داد. چاره چیست؟ گویا بعضی گلرها برای «شماره یک»بودن زاده نشده‌اند و همان جا، روی نیمکت ذخیره‌ها بیشتر به درد تیم می‌خورند!