آفت نقدستیزی در فوتبال ایران

احترام هوادار چه می‌شود؟

بعد از باخت پرحاشیه استقلال برابر فولاد خوزستان، یکی از بازیکنانی که هدف انتقادات گسترده قرار گرفت فرشید باقری بود. اعتراض‌ها به هافبک دفاعی آبی‌پوشان بیشتر جنبه فنی داشت و به نظر هم می‌رسید در این مورد حق با منتقدان است. در صحنه گل اول فولاد، فرشاد احمدزاده با قامت کوتاهش بدون هیچ مزاحمتی توپ را به تور دروازه چسباند.

 مرور تصاویر تلویزیونی به وضوح نشان می‌داد فرشید باقری در مهار این بازیکن اهمال کرده است؛ اتفاقی که قبلا هم چند مرتبه دیگر رخ داده و نمونه بارزش گل احمد نوراللهی در دربی فروردین گذشته بوده است. کنار هم قرار دادن این ویدئوها عرصه را بر باقری تنگ کرد. او اما به جای پذیرش نقدها، رویکرد تهاجمی در پیش گرفت. باقری ابتدا خواهان دریافت رضایتنامه‌اش شد و گفت: «اگر مشکل استقلال من هستم می‌روم» و سپس با انتشار مطلبی تند به برخی هواداران تاخت. مجموعه این مسائل باعث شد مدیران استقلال در شلوغ‌ترین روزهای باشگاه او را به کمیته انضباطی فرا بخوانند. فارغ از اینکه نتیجه این پرونده چه خواهد بود (احتمالا یک تذکر ساده یا کسر صوری رقم قرارداد)، جای تاسف دارد که اهالی فوتبال ما تا این اندازه نسبت به نقد و نقادی گارد بسته دارند. بازیکنی که کوتاهی کرده و این مساله در تصاویر کاملا مشهود است، به جای عقب‌نشینی و عذرخواهی از همه طلبکار می‌شود. او حرمت هواداری را نادیده می‌گیرد که صاحب این سفره است و اگر نباشد، دلیلی برای پرداخت دستمزدهای نجومی به فوتبالیست‌ها وجود ندارد.