هزینه پایین بی‌وفایی در فوتبال ایران
ترابی بعدی آماده است!
نکته اینجاست که جدایی بازیکنان کلیدی و بعد بازگشت آنها به تیم‌های ایرانی طی سال‌های گذشته، هزینه این رفتارها را تا حد زیادی پایین آورده است. در همین پرسپولیس جلال حسینی پیش از آغاز لیگ چهاردهم دست علی دایی را در حنا گذاشت و به الاهلی قطر رفت، اما در بازگشت به این تیم نقش ستون موفقیت‌های سرخپوشان را به‌دست آورد. وحید امیری و محمدحسین کنعانی‌زادگان هم از دیگر بازیکنانی بودند که به شکل بدی از پرسپولیس جدا شدند، اما بعدا به این تیم بازگشتند. جالب است که یکی از نخستین پیام‌های خوشامدگویی به ترابی را خود کنعانی منتشر کرده؛ بازیکنی که بعد از پایان سربازی‌اش در ملوان راهی استقلال شد و شروع کرد به گذاشتن چهار قلب آبی برای هواداران، اما پشیمان شد و برگشت! دیگرانی هم بودند مثل فرشاد احمدزاده و سروش رفیعی که رفتند، برگشتند و چون نتوانستند کیفیت و جایگاه سابق را به دست بیاورند، این بار به اراده و ابتکار باشگاه در مسیر خروج قرار گرفتند. از همه اینها بدتر اما داستان مهدی طارمی است که بعد از فاجعه عقد قرارداد پنهانی با ریزه‌اسپور ترکیه، بازگشتی غیرمجاز به پرسپولیس را تجربه کرد و سایر بازیکنان در تمرین به مناسبت ورودش تونل افتخار تشکیل دادند!
گفتیم که نیاز فنی تیم‌ها باعث می‌شود هواداران در قبال این قبیل رفتارهای نامناسب مدارا به خرج بدهند و کمتر سخت بگیرند؛ حتی در استقلال هم بازیکنی مثل فرهاد مجیدی بارها رفت و برگشت. با این حال کاش اقتصاد فوتبال ایران آنقدر قوی و بزرگ بود که حداقل پرهوادارترین باشگاه‌هایش به همین راحتی بازیکنان کلیدی‌شان را از دست ندهند. اگر شجاع خلیل‌زاده نرفته بود به قطر که دستمزد بالاتری بگیرد، شاید الان پرسپولیس قهرمان آسیا بود و چهارونیم میلیون دلار بیشتر به دست می‌آورد. متاسفانه ما اصرار داریم که فوتبال‌مان را به شکل آماتور و بدون درآمدهای مشروع و رایج جهانی اداره کنیم؛ در نتیجه بازیکنان سر بزنگاه‌ها می‌روند دنبال پر کردن جیب‌های‌شان و خیال‌شان جمع است که وقتی برگشتند فرش قرمز زیر پای‌شان پهن خواهد شد. همین الان این استقبال گرم و باشکوه از مهدی ترابی باعث می‌شود بازیکنان دیگری هم به پیمودن راه او بیندیشند. ترابی بعدی از همین حالا تصمیمش را گرفته؛ فقط فعلا ما او را نمی‌شناسیم. اسمش بعدا معلوم خواهد شد!
