جوانی‌ات کجاست علیرضا؟

 دو هفته پیش برابر اورتون جهانبخش بعد از حضور در زمین فقط یک بار موفق به لمس توپ شد. این هفته هم برایتون با شفیلد بازی داشت و چون خیلی زود، در دقیقه ۱۹ از حریف عقب افتاد، گرام پاتر فرصت بیشتری در اختیار جهانبخش قرار داد. به این ترتیب بازیکن ملی‌پوش ایرانی از دقیقه ۶۷ به میدان آمد و حتی روی یک حرکت خوب نزدیک بود پایه‌گذار گل تساوی تیمش شود. با این وجود پاتر در پایان بازی باز هم ادبیات ناامیدکننده‌ای در مورد جهانبخش به‌کار برد. او ضمن تمجیدهای معمول مربیان از بازیکنان، به صراحت گفت «جهانبخش در تیم من نقش یک نیمکت‌نشین را ایفا می‌کند و باید منتظر باشد تا در شرایط خاص برای عوض کردن شرایط بازی به میدان برود. او بازیکن فیکس نیست.» به همین راحتی. شاید باشگاه با این رفتارها در‌صدد است جهانبخش را با توجه به دستمزد بالایش، بی‌دردسر به سمت درهای خروجی هدایت کند. شاید هم داستان دیگری در بین است. اینها مهم نیست؛ آنچه ما می‌دانیم فقط این است که سه سال از جوانی علیرضا سوخت و او حالا در آستانه خرداد سرنوشت‌ساز تیم ملی، از فرم مطلوب به دور است. واقعا حیف.