با هوش؛ مثل عادل فردوسی‌پور
این یک تیر و چند نشان است؛ هم از اقبال عمومی به عادل استفاده می‌کنند و هم برنامه‌های انتخاباتی موثرتری می‌سازند. لابد پیشنهاد مالی خوبی به فردوسی‌پور داده شده و بالاتر از آن، شاید قول داده باشند که در صورت به قدرت رسیدن مشکلاتش را هم حل خواهند کرد. با همه اینها اما گفته می‌شود عادل تمامی پیشنهادها را رد کرده و البته اگر غیر از این بود باید از او تعجب می‌کردیم. فردوسی‌پور در تمام سال‌های کار و شهرتش نشان داده هیچ چیز را با استقلال حرفه‌ای‌اش عوض نمی‌کند. او هرگز به کسی وابسته نشد و از نردبان سیاسیون بالا نرفت. صد البته عادل هم مثل هر شهروند دیگری تمایلات سیاسی و فرهنگی خاص خودش را دارد، اما به ندرت این قضایا را در کارش دخیل کرد و همه جا استقلال برند خودش را نگه داشت. اگر قرار است برای رد این ادعا از مصاحبه سانسور شده با محمدجواد ظریف فکت بیاورید، حتی این هم مثال درستی نیست؛ چون به هر حال او وزیر خارجه مملکت بود و در فضای بعد از برجام با محبوبیتی که داشت می‌توانست یک سوژه جذاب باشد. مصاحبه «فوتبالی» با مردی که حتی پیش از جامجهانی در اردوی تیم‌ملی ایران حاضر شد، حتما می‌توانست جالب باشد، اما به هر حال صداوسیما هرگز اجازه پخش آن گفت‌وگو را نداد. با تمام این تفاسیر عادل در اصولش تغییری ایجاد نکرده و با وجود همه فشارهای این دو سال، همچنان از نزدیک شدن به چهره‌ها و جریان‌های سیاسی خودداری می‌کند. از این آدم‌های مستقل و مستغنی کم داریم. او غنیمتی کمیاب است که کاش آقایان بیشتر قدرش را می‌دانستند.
