این یعنی اگرچه بازی تماشاچی نخواهد داشت، اما آن دسته از هواداران پرسپولیس که علاقه دارند به تیم کمک کنند، می‌توانند با خرید یک بلیت مجازی به حساب باشگاه پول بریزند. بعد از خرید این بلیت، حتی جای هوادار موردنظر هم در ورزشگاه مشخص می‌شود، اما این صرفا جنبه نمادین دارد و در راستای یاری باشگاه است. البته آقایان مدیر زحمت کشیده‌اند و مشوق‌هایی هم تعیین کرده‌اند؛ از جمله اینکه شش سکه تمام بهار، شش سکه نیم‌بهار و شش سکه ربع بهار آزادی به قید قرعه بین خریداران بلیت‌های مجازی توزیع خواهد شد. شش دست لباس امضا شده پرسپولیس را هم باید به جوایز مربوطه اضافه کرد. بلیت‌ها در سه سطح قیمتی ۱۵، ۳۰ و ۵۰ هزار تومان به فروش می‌رسد. چند نکته در این مورد بخوانید.

  این طرح به نوعی تداعی‌کننده شیوه‌هایی مثل بخت‌آزمایی است؛ اینکه مردم به شوق دریافت جایزه درشت‌تر پول خرج می‌کنند. به علاوه برای انجام چنین کاری حتما لازم نیست باشگاه پرسپولیس منتظر میزبانی در بازی‌های بزرگ باشد. وقتی قرار است همه چیز مجازی باشد و اصلا هواداری وارد ورزشگاه نشود، چه فرقی می‌کند بلیت آزادی را بفروشید یا ورزشگاه یادگار امام تبریز را؟ همین حالا روی سایت از ظرفیت ۱۵ تا ۷۰ هزار نفری این سه نرخ بلیت صحبت شده؛ خب چرا خودتان را مقید به گنجایش واقعی ورزشگاه آزادی می‌کنید؟ هر چقدر می‌توانید بفروشید! پرسپولیسی‌ها حتی می‌توانند همین حالا بلیت مسابقات یورو یا کوپاآمریکا را هم به هواداران‌شان بفروشند و با قرعه‌کشی سکه پاداش بدهند!

   آیا مدیران باشگاه مطمئن هستند که این طرح صرفه اقتصادی دارد؟ با شش دست لباس اهدایی کاری نداریم، اما هزینه ۱۸ سکه تمام، نیم و ربع بهار آزادی که وعده داده شده، بیش از ۱۲۰ میلیون تومان خواهد بود. اگر قرار است فقط خود این پول برگردد، باید ۲۵۰۰ قطعه بلیت ۵۰ هزار تومانی، یا ۴۱۰۰ قطعه بلیت ۳۰ هزار تومانی یا ۸۲۰۰ قطعه بلیت ۱۵ هزار تومانی به فروش برسد که مخصوصا با توجه به نو بودن این ایده، کار آسانی نیست. البته ما امیدواریم گوش تا گوش ورزشگاه آزادی به طور مجازی پر شود و بیست هزار نفر هم بیرون در بمانند، اما فقط یادآوری کردیم که باشگاه ضرر نکند!

  روشن نیست این مدل کمک‌خواهی مستمر و مستقیم از هواداران، بدون ارائه هیچ سرویس اضافی و خدماتی جایی در فوتبال حرفه‌ای جهان دارد یا نه. باشگاه پرسپولیس حدود یک ماه پیش رسما شماره‌حساب برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی اعلام کرد و بعدها گفته شد چیزی حدود دوونیم میلیارد تومان از این محل نصیب باشگاه شده است. حالا هم نوبت بلیت‌فروشی مجازی است و می‌گویند به خواست هواداران انجام شده؛ کدام خواست؟ خب هواداری که چنین تقاضایی دارد می‌تواند به همان شماره حساب باشگاه پول بریزد. با آغاز شیوع کرونا، برخی باشگاه‌های اروپایی از تماشاگران غایب و مشتاق پول می‌گرفتند و تصویر آنها را روی سکو قرار می‌دادند. این باز نوعی سرویس قابل هضم به مخاطب بود؛ اما پرسپولیسی‌ها در طرح جدید، خود را از این مرارت هم معاف کرده‌اند. همه جای دنیا هواداران در تامین مخارج باشگاه شریک هستند، اما خدمات هم می‌گیرند. مثلا از رستوران‌های طرف قرارداد استفاده می‌کنند، محصولات تحت برند تیم را می‌خرند یا چیزهایی شبیه این. حتی طرح سامانه پیامکی هم که در گذشته اجرا می‌شد حداقل حاوی ارسال بسته اطلاعاتی روزانه برای هواداران بود. الان اما فقط پول می‌گیرند و پول می‌گیرند. این مدل مدیریت، زیادی سخت نیست؟

 

اخبار مرتبط