ایران- آمریکا؛ دوستی دو ملت از جنس ورزش
فرسنگ‌ها دور از دنیای سیاست
در ایران همه به یزدانی سرسلامتی دادند و خدا قوت گفتند. در این میان شاید برخی فراموش کردند که رقیب حسن هم انصافا ورزشکار خوبی بود، تلاش زیادی کرد و چه بسا در بازی نهایی، باهوش‌تر از نماینده کشورمان کشتی گرفت. هر چه بود اما گذشت و حالا این خاطرات و دوستی‌ها هستند که به جا مانده‌اند؛ همان چیزی که اساس و فلسفه برگزاری مسابقاتی مثل المپیک است.
اگر قرار باشد از شکست تلخ یزدانی در فینال فقط یک میراث خوب به جا بماند، آن بدون تردید پیام پر از مهر و محبتی است که دیروز تیلور آمریکایی درباره یزدانی صادر کرد. او در یک نشست خبری درباره رقیب برجسته ایرانی‌اش طی سال‌های اخیر می‌گوید: «یزدانی به من کمک کرده تا کشتی‌گیر بهتری باشم و هر دفعه که من با او کشتی گرفتم، یک داستان متفاوت رقم خورده است. من باور دارم که ما نمایندگان خیلی خوبی برای ورزش کشتی هستیم؛ در مسیری که پیش می‌‌رویم، با روشی که رقابت می‌کنیم. همسرم دقیقا بعد از فینال چند عکس از من و حسن برایم فرستاد و من به این فکر می‌کنم که این چند عکس خلاصه بسیار خوبی از رابطه ماست. من و حسن از نزدیک هم را نمی‌شناسیم؛ این درست است. ولی او من را به جلو هل می‌دهد و من هم او را. ما هر دفعه تا آخرین لحظه می‌جنگیم. من به خاطر حضور حسن شکرگزار و سپاسگزارم. ما به جلو هل دادن همدیگر ادامه می‌دهیم. بدون شک این آخرین باری نبود که با هم رودررو شدیم. من منتظر دفعه بعدی هستم؛ دو ماه دیگر در رقابت‌های جهانی.»
نگاه تیلور به رقابتش با یزدانی، همان نگاهی است که لیونل مسی و کریس رونالدو درباره هم دارند و بارها گفته‌اند هر کدام از آنها باعث شده نفر دیگر به فوتبالیستی بهتر تبدیل شود. غیر از این اما، پیام پر از احساس تیلور بار دیگر نشان داد دنیای ورزش فرسنگ‌ها دور از سیاست است و مردمان ایران و آمریکا می‌توانند دوستان خوبی برای هم باشند. پیش از تیلور، ما جردن باروز، دیگر کشتی‌گیر سرشناس آمریکایی را داشتیم که همیشه با عشق و علاقه بی‌نظیر از مردم ایران حرف زده است. او بعد از شکست یزدانی در رقابت اخیر هم توییتی درباره ستاره ورزش ایران منتشر کرد و نوشت: «نمایش خیلی خوبی از یزدانی بود. چیزی برای شرمندگی او وجود ندارد. او سخت و هوشمندانه کشتی گرفت و یکی از بهترین کشتی‌های ممکن را برای‌مان به نمایش گذاشت. امروز ولی قرار نبود روزش باشد.» چند ماه پیش هم پری پتی، بسکتبالیست آمریکایی تیم شهرداری گرگان را دیدیم که با آن شوت جادویی لحظه آخری باعث شکست مهرام شد؛ مردی که می‌گوید: «من یک گرگانی هستم.» و البته عکس مشترک بازیکنان ایران و آمریکا پیش از بازی دو تیم در جام‌جهانی ۹۸ فرانسه که از قاب‌های ماندگار تاریخ فوتبال جهان است. بله؛ این دنیای پاک و دست‌نیافتنی ورزش مردمی است، فرسنگ‌ها دور از همه معادلات سیاسی.
