در مسیر استانداردهای جهانی
مدیر عامل کویر تایر از توسعه صنعت تایر می‌گوید
در ابتدا در خصوص تاریخچه شکلگیری کویرتایر و سیر تحول آن از ابتدا تاکنون توضیح دهید.
شرکت کویرتایر در اواخر سال ۱۳۶۶ با سرمایه یک میلیون ریال توسط گروهی از معتمدین شهرستان بیرجند تأسیس و عملیات اجرایی احداث کارخانه براساس موافقت اصولی صادره از وزارت صنایع وقت و با ظرفیت اسمی۲۵.۵۰۰ تن از نیمه دوم ۱۳۷۰ در زمینی به مساحت ۱۱۲ هکتار در شهرستان بیرجند آغاز شد. سرمایه اولیه آغاز به کار احداث کارخانه با تلاش و پیگیری‌های مجدانه و با تکیه بر مشارکت سرمایه‌های خرد، از سهامداران جزء و مردمی ۴۲ شهر از سراسرکشور تامین شد و با ۲۲ نوبت افزایش سرمایه در خلال سالهای ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۰ سرمایه شرکت از یکصد هزار تومان به بیست میلیارد تومان افزایش یافت و سرانجام در نوزدهم مهر ماه سال ۱۳۷۷ با صرف ۳۵۰ میلیارد ریال سرمایهگذاری و ارزبری ۸۴ میلیون دلار به بهرهبرداری رسید. هم اکنون سرمایه ثبتی شرکت ۷۰۰ میلیارد ریال می‌باشد.
دانش فنی تایرهای رادیال استیل بلت کویرتایر از شرکت ماتادور جمهوری اسلواکی که یکی از شرکتهای معتبر اروپا می‌باشد اخذ شد . کویرتایر اولین تایرساز ایرانی است که اقدام به انعقاد قرارداد خرید و انتقال دانش فنی و تولید تایرهای رادیال استیل بلت نموده است . برای تولید تایر منطبق بر فن آوری روز دنیا، کلیه ماشینآلات شرکت کویرتایر با برترین کیفیت و پیشرفتهترین تکنولوژی سختافزاری، از معروفترین تأمینکنندگان اروپا و ژاپن خریداری شد. شرکت کویرتایر از بدو راه‌اندازی در سال ۷۷ تاکنون همواره با نوآوری، تلاش، پشتکار و توانمندی مدیران، کارشناسان و کارکنان متعهد و دلسوز خود بیش از صدها عنوان دستاورد شامل گواهینامه، تندیس، جایزه و لوح تقدیر از سازمان‌ها و مراکز مختلف کشور و جهان کسب کرده است که این افتخارات کارنامه درخشانی را در صنعت تایر کشور فراروی کویرتایر گشوده و آن را به عنوان یک واحد پیشرو، متعالی و افتخارآفرین در سطح ملی و استانی مطرح ساخته است.
با لحاظ کیفیت محصولات و حجم تولید در میان سایر تولیدکنندگان تایر، کویرتایر در چه جایگاهی قرار دارد ؟
کویرتایر از نظر کیفیت تایرهای تولیدی، یکی از برترین‌ها در کشور محسوب می‌شود و با تغییرات فن آوری که برای دستیابی به استانداردهای روز اروپا و به‌خصوص استاندارد SWR در حال انجام است، به‌زودی به سطح کیفی تایرهای تولیدی روز اروپا دست خواهد یافت. خاطر نشان میگردد که استاندارد SWR کنترل مقاومت غلطشی تایر که بیانگر مصرف سوخت خودرو برای چرخش تایر در سطح جاده است، کنترل خط ترمز و فاصله ایستادن و توقف کامل حرکت تایر پس از عمل ترمزگیری در جاده خیس و نیز کنترل صدای ایجاد شده در اثر غلطش تایر بر سطح جاده را در بر میگیرد.
آیا انعقاد قرارداد با خودروسازیهای خارجی نقش موثری در رشد و اعتلای صنعت ایران دارد؟
حسب آنچه در مطبوعات کشور از قراردادهای خودروسازان با شرکای خارجیشان مندرج شده است یکی از اهداف این قراردادها توانمندسازی قطعهسازان داخلی‌است، اما متأسفانه در عمل به نیازمندیهای صنعت تایر به عنوان تولید کننده یکی از شاخصترین قطعات ایمنی خودرو کمتر توجه شده است. این کم توجهی از دو زاویه قابل بررسی است. متأسفانه خودروسازان صنعت تایر را نسبت به اندازه و مشخصات تایر مورد نیاز خودروهایی که در صدد تولید آن هستند، بسیار دیر مطلع میکنند و به این ترتیب امکان تجهیز سختافزاری و نرمافزاری صنعت تایر به منظور تأمین تایر این خودروها توسط صنعت تایر به موقع فراهم نمیشود، این تأخیر فاز موجب واردات تایر خودروهای جدید تا زمان تجهیز صنعت تایر برای تأمین نیاز این خودروها میگردد و از سوی دیگر در این قراردادها هیچ نوع تمهیداتی برای انتقال فناوری تولید تایرهای مورد نیاز به داخل کشور پیشبینی نمیشود و صنعت تایر باید خود به تنهایی و بدون هیچ معاضدتی از سوی شرکای خارجی خودروسازان داخلی و یا مقامات و سیاستگذاران و مدیران صنعت کشور، به دنبال منابع تأمین فناوری و تجهیزات مورد نیاز تأمین تایر خودروهای جدید باشد. از این رو میتوان گفت که انعقاد قرارداد با خودروسازان خارجی تنها به کشش بازار و افزایش تنوع نیازهای تایر کشور منجر می‌شود ولی هیچ کمکی به تایرسازان برای تطابق با شرایط جدید بازار صورت نمی گیرد و صنعت تایر به تنهایی و بدون کمک موثر باید خود را با انتظارات و نیاز بازار تطبیق دهد.
در خصوص تأمین مواد اولیه چه مشکلاتی وجود دارد ؟
مهمترین مشکل موجود در واردات مواد اولیه پدیده قطع ارتباط بانکی کشور با بانکهای مبادی تأمین مواد اولیه و همچنین نرخ ارز قابل تأمین عملی برای واردات این مواد است. در گذشته که مناسبات بانکی کشور با شبکه بانکی بینالمللی برقرار بود ما برای واردات مواد و قطعات مورد نیاز خود از طریق گشایش اعتبار اسنادی و با پرداخت حداکثر ۱۵ درصد قیمت مواد و قطعات وارداتی اقدام میکردیم و باقی مبلغ پس از وصول مواد و اطمینان از کیفیت آن پرداخت می‌شد، حال آن که در شرایط موجود در بسیاری از موارد ما مجبور به پرداخت کامل قیمت مواد سفارش شده، گاه حتی قبل از تولید در مبدأ به فروشنده هستیم. بدیهی است این روش معامله، ضمن آن که فشار حداکثری بر منابع مالی و نقدینگی تایرسازان را موجب می‌شود، امکان کنترل کیفی مواد اولیه و تضمین آن را نیز به حداقل میرساند. اما واقعیت آن‌است که مشکل ما در تأمین مواد اولیه تنها به تولیدکنندگان خارجی محدود نمیگردد بلکه تولیدکنندگان داخلی مواد اولیه مشتقات نفتی به‌خصوص پتروشیمیها نیز با افزایش پی در پی و دلخواه قیمت مواد اولیه، به طور دائم تعادل قیمتهای تمام شده و فروش قابل جذب در بازار رقابتی را تهدید میکنند. این فشارها از ناحیه تولیدکنندگان موادی چون دوده و روغنهای صنعتی و همچنین کائوچوهای مصنوعی در حدی است که به تدریج صنعت تایر کشور را از داشتن مزیت نسبی فعالیت در یک کشور نفتخیز محروم نموده و صنعت تایر ملی را در رقابت گسترده جهانی برای جلب سرمایه و تکنولوژیهای روزآمد بینالمللی به کشور، در تنگنا و شرایط نامناسبی قرار داده است.
ارسال نظر