گفت‌وگو با مجتبی فضیلت خواه خواننده موسیقی ایرانی به بهانه انتشار آلبوم «در جان سرگردان من»
ذائقه موسیقایی مردم تغییر کرده است
شما سال‌هاست که در عرصه موسیقی فعال هستید.چطور شد که به موسیقی علاقه پیدا کردید؟
من بنا به توصیه‌های دوست هنرمند و استاد ارجمند جناب محمدعلی کشانی که چند ماهی نزد ایشان به فراگیری ساز سه‌تار مشغول بودم، نزد استاد قنبری برای یادگیری آواز اصیل ایرانی حضور پیدا کردم. البته پیش‌تر از این اتفاق‌ها، در تمام دوران تحصیل دانش آموزی‌ام در گروه‌های سرود و تواشیح مدرسه و همچنین در مسابقات قرآن شرکت می‌کردم و حضور داشتم. البته باید بگویم پدرم هم نقش زیادی در علاقه‌مندی من به موسیقی ایرانی داشتند، ایشان از شاگردان مکتب آواز استاد صالح عظیمی بودند و در منزل تمرینات آوازی ایشان برقرار بود. علاوه‌بر آن، به واسطه علاقه پدر به موسیقی ایرانی به‌ویژه علاقه به کارهای استاد شجریان، موسیقی سنتی همواره در ذهنم جریان داشت و آوزاها و تصنیف‌ها را زمزمه می‌کردم.
از آنجایی که شما شاگرد استادانی به‌نام چون «محمد اسماعیل قنبری»، «مظفر شفیعی» و «صدیق تعریف» بوده‌اید، قطعا شاگردی این استادان، چیزهای زیادی را به شما آموخته است. کمی درباره مسیری که برای آموزش طی کرده‌اید حرف بزنید.
هر ۳ استادی که افتخار شاگردی آنها را داشتم از استادان تاثیرگذار آواز ایرانی هستند و من به جز درس آواز، درس زندگی، معرفت، تواضع و مهربانی هم از آنها آموخته ام. بسیار خرسندم که شاگرد آنها بوده ام و امیدوارم بتوانم شاگرد خلفی برایشان باشم. با هر سه استاد دستگاه‌های آوازی را کار کرده‌ام و فقط شیرینی و عشق، دریافتی من از این استادان بوده است و همیشه با لذت و عشق درس‌هایی که به من یاد می‌دادند را تمرین و ارائه می‌کردم. تمام آوازهای خوانده شده در دو آلبوم را بار‌ها برای استادانم خوانده‌ام و اشکالاتش را با توصیه آنها تا جای ممکن که در توانایی صدا و حنجره‌ام بوده، برطرف کرده‌ام. قطعا بنده هنوز شاگرد کوچک این بزرگان و همچنان نیازمند یادگیری هستم.
گویا تهیه کنندگی یکی از آلبوم‌هایتان به عهده خودتان بوده است. طبیعی است که چنین کاری هزینه بالایی دارد و بازگشت سرمایه مهم است. اساسا انتشار آلبوم صرفه اقتصادی هم دارد؟
در حوزه موسیقی ایرانی متاسفانه اوضاع اقتصادی چندان مساعد نیست و فروش کار‌ها بسیار کم است. این مشکل حتی گریبان هنرمندان سرشناس را هم گرفته است. فکر می‌کنم دلیل آن هم بابت تغییر مدل زندگی روزمره این روز‌ها و تغییر ذائقه موسیقایی مردم است که البته جای گلایه‌ای نیست، بالاخره همه مردم در انتخاب نوع موسیقی مورد علاقه‌شان مختار هستند. بنابراین بنده در انتشار آلبوم دنبال درآمدزایی نبوده‌ام و بیشتر هدفم ارائه کاری موسیقایی از درس‌هایی بود که در سال‌های اخیر فراگرفته بودم.
قطعا با این شرایط کار کردن در عرصه موسیقی، سختی‌های زیادی دارد، فکر می‌کنید راز موفقیت کسی که در این عرصه کار می‌کند چیست؟
موفقیت تعاریف مختلفی دارد، در حوزه موسیقی‌ای که من در آن مشغول به فعالیت هستم یکی از موفقیت‌ها، این است که به عنوان یک آوازخوان بتوانم نسل‌های امروزی را با موسیقی اصیل ایرانی آشنا کنم و نسل جوان ما بداند که چه موسیقی غنی و با ارزشی در این مملکت سال‌هاست که جریان دارد. البته امروزه، با وجود این همه تنوع در موسیقی، این کار، کاری بسیار سخت اما شدنی است.
تولید آلبوم «در جان سرگردان من» چطور شکل گرفت؟
آلبوم « در جان سرگردان من» دومین آلبوم من بود و دوست عزیزم امیرعباس ستایشگر از من برای خواندن، این اثر دعوت کرد و من خوانش کار را بر عهده گرفتم. این کار برای من تجربه جدیدی بود. از این جهت که تمام اشعار این آلبوم از میان شعر شاعران معاصر انتخاب شده بود. فکر می‌کنم نسل جوان با شعرِ شاعران هم عصرمان، ارتباط بهتری برقرار می‌کنند و اشعار معاصران برایشان بیشتر قابل درک است. یعنی این شعرها برایشان جذابیت بیشتری دارد. البته این به معنای قطع ارتباط با شعرای بزرگ سرزمینمان مثل حافظ، سعدی و مولانا و... نیست.
از شعرهای انتخابیتان برای کار‌هایتان بگویید. مشاوره می‌گیرید یا شناخت و مطالعه خوبی در این حوزه دارید؟
قاعدتا یک آوازخوان موسیقی ایرانی باید مطالعاتش در حوزه شعر قابل قبول باشد، بنده هم از این قاعده مستثنی نیستم. گاهی اوقات هم اشعاری از سوی دوستان معرفی می‌شود که حتما روی آنها مطالعه خواهم داشت. کما اینکه انتخاب اشعار در یک کار موسیقایی خیلی قاعده مشخصی ندارد، به عنوان مثال اشعار آلبوم «خوش بود یاری و یاری» را خودم انتخاب کردم اما در آلبوم دوم اشعار از سوی آهنگساز انتخاب شده بودند تا ذهنیت شعری ایشان در آلبوم جریان داشته باشد.
گویا کنسرتی هم در پیش دارید.
بله برای برگزاری کنسرتی در اسفندماه در مجموعه فرهنگسرای ارسباران در حال تمرین هستیم. قطعات این کنسرت همگی جدید و از ساخته‌های دوستان عزیزم حسین اینانلو و وحید سرخوش هستند. این قطعات در دستگاه ابوعطا و دشتی ساخته شده‌اند و کلام همه این آثار از شعرهای شاعران معاصر انتخاب شده است.
ارسال نظر