همه ما مسوولیم!

بر اساس نظرسنجی‌های انجام شده، اکثر مردم مسوولیت اجتماعی را نیکوکاری (کمک کردن به دیگران) میدانند.با بالابردن حس مسوولیت اجتماعی می‌توان راه پیشرفت جامعه و رسیدن به توسعه پایدار را هموار کرد، ولی همین خلاء مفهومی باعث شده تا این مهم تحقق نیابد.شاید بتوان مسوولیت اجتماعی را در یک جمله تعریف کرد: «هر کدام از ما فردی برای خود و فردی برای جامعه هستیم، اگر امروز کشور با بحران آب روبه‌رو است، اگر محیط زیست و طبیعت در حال تخریب است، اگر سالانه هزار نفر جان خود را در جاده‌ها از دست می‌دهند، اگر به کودکان تجاوز می شود و هزاران اگر دیگر؛ همه ما مسوولیم و تک تک ما در پیدایش این معضلات سهیم هستیم و گره مشکلات زمانی باز می‌شود که همه بدانیم مسوولیم.»

با توجه به پیشرفت جامعه و بالا رفتن ارزش‌ها، مسوولیت اجتماعی شرکتی (CSR) را می‌توان بدین صورت تعریف کرد: «هدف صرفا فروش خدمات و کالا نیست، جامعه خواستار خلق ارزش مشترکی است که همه را بهره‌مند کند و CSR به درک تاثیرات اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کسب و کار بر دیگران اشاره دارد.» در کشورهای توسعه یافته از ٣٠-٤٠ سال قبل تاکنون به‌صورت هدفمند در این حوزه کار شده است؛ که می‌توان از شرکت‌های مایکروسافت، گوگل و BMW از پیشروان در این حوزه نام برد.اگر بخواهیم صادقانه نسبت به این موضوع صحبت کنیم؛ اوضاع مسوولیت اجتماعی در ایران خوب نیست و جز در موارد اندک، اقدامات انجام شده به گونه‌ای نیست که بتوان نام مسوولیت اجتماعی را بر آن نهاد.در پایان باید اشاره کرد نیکوکاری و اهدای کمک‌های نقدی نمونه خوبی از مسوولیت اجتماعی است اما همه آن نیست و ضرورت دارد شرکت‌ها و سازمان‌های داخل کشور با برنامه‌ریزی و اقدامات مستمر نسبت به خلق ارزش‌ها در چند سال آینده در جامعه اقدام کنند؛ زیرا همه ما مسوولیم!!