معاون رئیس‌جمهوری اعلام کرد تبریز نخستین «شهر گردشگر» خواهد بود
ابهام «شهر گردشگر» در جزئیات و اجرا
اما در حالی طرح «شهر گردشگر» که از ابتدای روی کار آمدن علی‌اصغر مونسان در راس سازمان میراث فرهنگی و انتصاب محمد محب‌خدایی به‌عنوان معاونت گردشگری این سازمان به‌طور متناوب عنوان می‌شود که این دو مقام مسوول در خصوص این طرح تاکنون توضیحات کافی در مورد آن ارائه نکرده‌اند و همچنان جزئیات آن در هاله‌ای از ابهام است. پیش‌تر و در صحبت‌های مونسان، از «شهر گردشگر» به‌عنوان طرحی یاد کرده بود که مطابق آن یک شهر به‌گونه‌ای مناسب‌سازی می‌شود که نه تنها نیاز افراد محلی در آن لحاظ می‌شود، بلکه در طراحی اجزای این شهر نیازهای یک گردشگر نیز برآورده می‌شود. به بیان دیگر شهر گردشگری شهری است که محل زندگی افراد محلی و گردشگرانی از سراسر دنیا است. با این حال همچنان در خصوص مشخصات این طرح و نحوه پیاده‌سازی آن جز چنین کلی‌گویی‌هایی، جزئیات دیگری در اختیار رسانه‌ها قرار نگرفته است. همچنین درباره آخرین اخبار مرتبط با «شهر گردشگر»، رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در هفته گذشته اظهار کرد: «باید با نوآوری شهر را گردشگرپذیر کنیم و در این میان اگر بخواهیم منتظر بودجه و اعتبارات دولتی باشیم موفقیتی حاصل نمی‌شود. از این‌رو باید از ظرفیت‌های بخش خصوصی بهره گرفت و کارهای خلاقانه انجام داد. در این راستا، یکی دیگر از موضوعاتی که با هدف توسعه گردشگری شهر‌ها دنبال می‌کنیم، موضوع «شهر گردشگر» است که مشخصات آن به شهرداران ابلاغ شده و هر شهری که این مشخصات را داشته باشد، می‌تواند صاحب برند «شهر گردشگر» شود.»
یزد اولین «شهر گردشگر» است یا تبریز؟
اما مونسان در حالی در یادداشت اخیر خود اظهار امیدواری می‌کند که به واسطه «تبریز ۲۰۱۸» این شهر تبدیل به اولین شهر ایران شود که «شهر گردشگر» در آن محقق خواهد شد که پیش‌تر و در پی ثبت جهانی شهر یزد در میراث جهانی یونسکو، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان یزد از تلاش‌های سازمان میراث فرهنگی برای راه‌اندازی پایلوت «شهر گردشگر» در شهر یزد خبر داده و اظهار کرده بود: «با اجرای طرح پایلوت «شهر گردشگر» در یزد، مقرر شده است نتایج اقداماتی که در راستای تبدیل یزد به شهر گردشگری انجام می‌شود، به سایر شهرهای توریستی کشور نیز تعمیم داده شود.» این طور به نظر می‌رسد که این طرح تنها درباره جزئیات مبهم نمانده و محل اجرای آن به‌عنوان شروع نیز که بدون شک نیازمند مجموعه اقداماتی متمرکز است، مبهم باقی مانده است. از طرف دیگر اما، مونسان در یادداشت خود به ظرفیت ایجادشده پیرو انتخاب تبریز به‌عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی اشاره کرده است؛ درحالی‌که شنیده‌ها حکایت از آن دارند گردشگرانی که از خارج از کشور وارد تبریز می‌شوند اطلاعی از این رویداد نداشته و تبلیغات و بازاریابی صورت گرفته برای تبریز ۲۰۱۸ به هیچ عنوانی تناسبی با ظرفیت‌های موجود در این رویداد ندارد؛ موضوعی که صحبت‌های مسوولان در خصوص بهره بردن از این رویداد به عنوان نقطه آغازی برای رونق و جهش مثبت در صنعت گردشگری کشور را زیر سوال می‌برد.
در کنار این معضل، شاید بتوان یکی از ضعف‌های اصلی برای آماده نبودن تبریز برای توسعه گردشگری را در متناسب نبودن زیرساخت‌های گردشگری و به‌خصوص زیرساخت‌های اقامتی آن با تعداد گردشگران خارجی که سالانه از این شهر بازدید می‌کنند، دانست. بنابر آخرین آمار موجود از تعداد گردشگران ورودی به کشور به تفکیک استان‌ها که سازمان ملی آمار در ارتباط با سال ۱۳۹۴ اعلام کرده است، استان آذربایجان شرقی در این سال پذیرای ۳۳۳ هزار و ۷۸۶ گردشگر خارجی بوده است؛ درحالی‌که تعداد محدود هتل‌ها و اقامتگاه موجود در این شهر، تبریز را با چالش‌هایی در پذیرایی از گردشگران روبه‌رو خواهد کرد که ممکن است فرصت این رویداد برخلاف انتظار از کف برود. به این ترتیب بعید نیست فرصت بزرگی که نصیب ایران شده، با اهمال‌کاری‌هایی از این دست از بین برود.
ارسال نظر