همان‌گونه که از ادبیات گردشگری قابل درک است، افراد به انواع مختلفی از گردشگری تمایل دارند و ارزیابی کیفیت در آنها از مقایسه بین انتظارات و ادراکات ایشان حاصل می‌شود. محققان بسیاری، انتظارات را تحت تاثیر نیازهای شخصی، تجارب قبلی، تبلیغات دهان به دهان، وعده‌های صریح (مانند تبلیغات) و ضمنی (مانند قیمت و عوامل ناملموس) درباره خدمات، تشدیدکننده‌های گذرا (مانند موارد اورژانسی، مشکلات در ارائه خدمات) و عوامل موقعیتی (مانند آب و هوای نامساعد، اعتصاب و...) می‌دانند؛ درحالی‌که ادراکات از نتیجه ارائه خدمات و ارتباطات بیرونی مشتریان تاثیر می‌پذیرد. در هر صورت، این نگرش مربوط به خدمات منفرد است که از سوی ارائه‌دهندگان متعدد خدمات تهیه می‌شود و به ماهیت سیستماتیک شرکت‌ها و چشم‌انداز جهانی تحلیل تجربه گردشگری بی‌توجه است و بیشتر در این زمینه قابل اجرا است. علاوه‌بر این، قضاوت میزان رضایت از یک پاسخ ذهنی و احساسی به جنبه‌های گوناگون تمام خدمات ارائه‌شده منتج می‌شود که تجربه کلی سفر و گردشگری را تشکیل می‌دهد.

به همین سبب، تجربه گردشگران را نمی‌توان به یک بعد زمانی ارتباط داد و انتظارات و ادراکات گردشگران پویا هستند زیرا با توجه به تعاملات انجام‌گرفته حین ارائه خدمات و تاثیر محیط رقابتی که دائم در حال تغییر هستند، گردشگر تجارب شخصی خود را با ترکیب ذهنی بخش‌های مختلف خدمات ارائه‌شده از سوی عرضه‌کنندگان در طول کل فرآیند سفر می‌سازد. این پارادایم جدید تجربه را به عنوان نتیجه فرآیند خلق مشترک در نظر می‌گیرد که در آن تمام نقش‌آفرینان ارائه خدمت در خلق ارزش همکاری می‌کنند. با توسعه تکنولوژی‌های جدید، این مفهوم تنها نتیجه خلق مشترک بین شرکت و مصرف‌کننده نیست بلکه به‌طور فزاینده‌ای تحت‌تاثیر رابطه بین مصرف‌کنندگان قرار می‌گیرد.

تجربه گردشگر و زندگی روزمره

بعضی از پژوهشگران در گذشته تجربه گردشگران را چیزی در مقابل زندگی روزمره تعریف کرده بودند. از دهه ۱۹۹۰ تفاوت بین این دو مفهوم با توجه به رشد و توسعه رسانه‌ها و تکنولوژی‌های جدید ازجمله امکانات هوشمند به تدریج کاهش یافته است. در واقع، سیستم‌های بر مبنای اینترنت در تجربه سفر گردشگران از طریق محتوای تولیدشده کاربران که گردشگران می‌توانند آنها را به اشتراک بگذارند، مداخله می‌کند و امروزه یکی از عوامل بسیار مهم و تاثیرگذار بر ذهن گردشگر استفاده از ابزارهای هوشمند است؛ ابزارهایی چون تلفن همراه هوشمند، ساعت هوشمند، دستگاه‌های GPS و... ابزارهای هوشمند اجازه به اشتراک‌گذاری محتوای ایجادشده از سوی کاربران را می‌دهند، به‌عنوان رسانه حمل‌ونقل مجازی در تصویرپردازی گردشگران ایفای نقش می‌کنند و از دو طریق بر تجربه گردشگر تاثیر می‌گذارند:

۱- عوامل شخصی: مانند دیگر گردشگران، تهیه‌کنندگان گردشگری، دولت و جوامع محلی؛

۲- عوامل غیرشخصی مانند طراحی، علائم، زیبایی و محیط ظاهری.

با گسترش فناوری ارتباطات و اطلاعات، محققان به انواع جدید عوامل تکنولوژیک که به‌طور عام به اینترنت مربوط هستند و ابزارها و وسایل جدید مانند تلفن‌های همراه هوشمند، دوربین‌های دیجیتال، عینک Google و ساعت Apple توجه بیشتری داشته‌اند. محتوای ایجادشده از سوی گردشگران در گوشه و کنار دنیا می‌تواند در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شود و بر تجربه سفر دیگر افراد تاثیر بگذارد. این پدیده در تمام مراحل فرآیند سفر ممکن است رخ دهد؛ در مرحله برنامه‌ریزی هنگامی یک ویدئو می‌تواند تصویرپردازی گردشگر درباره یک مقصد را برانگیزاند که گردشگران طی سفر در جست‌وجوی فعالیت‌های جذاب در مقصد یا اشتراک‌گذاری مطالب هستند و در پایان در مبدأ به تنهایی یا با دیگران خاطرات و تجربیات خویش در سفر را مرور می‌کند.

ویدئوها قادر هستند یک لذت شخصی هنگام تصویرپردازی ایجاد کنند که رویاهای افراد و تفکرات خیالی درباره بازدید از یک مقصد خاص را زنده می‌کند و همچنین این امکان را می‌دهد تا گذشته را دوباره تجربه کنند. به عبارت دیگر نقش ابزارهای هوشمند در تاثیرگذاری بر تجربه سفر اهمیت فراوانی دارد. در این زمینه به‌طور خاص، تلفن‌های همراه هوشمند انواع مختلفی از خدمات را ارائه می‌کنند که قادرند تجربه گردشگری را در تمام مراحل فرآیند برنامه‌ریزی سفر غنی سازند. با وجود این، تلفن‌های همراه هوشمند در مرحله هنگام سفر به‌طور معمول بیشترین تاثیر را از خدمات موقعیت مکانی از جمله پیدا کردن رستوران‌ها، دانلود اپلیکیشن‌ها درباره مقصد و راهنماهای گردشگری و همچنین خدمات سرگرمی و تفریحی شامل به اشتراک گذاشتن تصاویر و ویدئوها و... می‌گیرند.

اخبار مرتبط