پوشاکی‌ها از برند می‌گویند
فرید قدیری - نام تجاری یک محصول که در بین تعداد زیادی از مردم یک شهر یا کشور شناخته شده باشد را «برند» می‌گویند. برخی از برندها حتی جایگاه جهانی دارند. مثلا تقریبا همه مردم جهان نام کوکاکولا، آدیداس، سامسونگ و بنز را دیده و شنیده‌اند. به این برندها برند بین‌المللی می‌گویند. اما چگونه نام یک محصول تبدیل به برند می‌شود؟ در کشورهای صنعتی سال‌ها است برند در قالب یک صنعت شناخته شده است.
برای برند در این کشورها دوره‌های آموزشی گذاشته می‌شود و مدیران صنعتی با فراگیری این دوره‌ها می‌آموزند آنچه را که باید برای تبدیل نام محصولاتشان به برند انجام دهند. گفته می‌شود سال‌ها طول می‌کشد یک محصول تحت عنوان برند در بین مردم یک کشور شناخته شود. تبلیغات، مهم‌ترین ابزار ساخت برند به شمار می‌رود. هرچقدر تولیدکننده برای تبلیغات درست و فراگیر سرمایه‌گذاری کند به همان اندازه زودتر محصولاتش تحت عنوان یک برند تجاری خاص به مردم معرفی می‌شود.
در صنعت پوشاک، «برند» جایگاه خاصی دارد. متاسفانه تولیدکنندگان داخلی پوشاک در بحث برند بسیار ضعیف عمل کرده‌اند. در این صنعت تعداد کارخانه‌هایی که مردم کشورمان نام آنها و محصولاتشان را می‌شناسند به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد. اما آیا صنعت پوشاک در کشورمان مقصر این قضیه است؟ و اصلا برای ساخت برند در این صنعت چه پیش نیازهایی لازم است؟
یک تولیدکننده پوشاک در این باره می‌گوید: برندسازی در کشور نیازمند انجام کارهایی است که این کارها هزینه دارد. اولین کار، احداث چندین نمایندگی مستقیم فروش در سطح شهر برای معرفی و عرضه محصولات است که همین نمایندگی‌ها یعنی اجاره چند ده میلیونی یک مغازه!وی می‌افزاید: چندی پیش در یکی از خیابان‌های مرکزی تهران قصد خرید مغازه‌ای را داشتم که صاحب ملک گفت هر ماه اجاره این مغازه ۹۰میلیون تومان است.
این در حالی است که کل فروش یک ماه ما این رقم نمی‌شود. یک تولیدکننده دیگر پوشاک نیز در این باره می‌گوید: ما تا سال گذشته چهار نمایندگی فروش در چهار نقطه شهر داشتیم، اما امسال دو نمایندگی را به دلیل افزایش هزینه‌ها تعطیل کرده‌ایم و تعطیلی آنها تاثیر مستقیم در فروش گذاشته است. وی می‌افزاید: صنعت پوشاک صنعتی کارگر براست. در کشور چین در یک کارخانه ۳۰۰ الی ۵۰۰ نفر در یک سالن خیاطی کار می‌کنند. حال در ایران که هزینه و دستمزد فوق‌العاده بالا است چگونه می‌توان با تولیدکنندگان چینی رقابت کرد و محصولی ارزان‌تر از آنها تولید کرد؟
این تولیدکننده پوشاک در ادامه می‌گوید: برند باید مشتری را همچون آهن ربا جذب کند مثلا در نمایندگی‌های فروش باید تخفیفات ویژه برای مشتری‌های دائمی قایل شد یا با ارسال بسته‌های پستی به مناسبت‌های تولد و روز ازدواج سابقه برند را در ذهن مشتریان تقویت کرد که متاسفانه انجام چنین کارهایی در کشور ما صرفه اقتصادی برای تولیدکننده ندارد.
یک تولیدکننده دیگر پوشاک دو عامل را برای ساخت برند موثر می‌داند و می‌گوید: دولت باید سیاست‌هایی وضع کند که تسهیل‌کننده ساخت نام تجاری باشد. اما از همه مهم‌تر خود تولیدکننده است که باید با قیمت پایین و کیفیت بالا محصولاتش را روانه بازار مصرف کنند.
به گزارش خبرنگار بازارنامه اخیرا وزارت صنایع و معادن طرحی را برای تقویت «برند» در صنعت پوشاک در دست گرفته و با برگزاری جلسات کارشناسی با تولیدکنندگان در صدد تحقق این طرح است.
اما آیا برندهای ایرانی قادر به رقابت با برندهای مشهور دنیا هستند؟
به نظر ما اگر برندهای ایرانی هم مثل خارجی‌ها به تبلیغات اهمیت بدهند که نمی‌دهند قابلیت آن را دارند که هم در بازار داخلی و هم در بازارهای منطقه موقعیت خوبی کسب کنند و شیک‌پوشان را به سمت خود جلب کنند.
هاکوپیان، آرین جین، گراد، پاتن جامه نامبروان و ماکسیم ازجمله برندهای شناخته شده پوشاک در ایران هستند که هم دوخت خوب دارند و هم پارچه خوب. البته تعداد برندهای ایرانی پوشاک از تعداد انگشتان دست بیشتر نیست.
اما همین تعداد اندک برندها توانسته‌اند طی چند سال گذشته مقبولیت قابل‌توجهی را در بین مشتری‌هایشان پیدا کنند. مصرف‌کنندگان برخی از این برندها اکنون مشتری دائمی آنها به حساب می‌آیند. این برندهایی که از آنها نام بردیم هر کدامشان سبد کاملی از پوشاک آقایان و حتی خانم‌ها را تولید می‌کنند. این برندها اکنون در سطح شهر نمایندگی فروش دارند و با محصولات متنوع در اندازه‌ها و رنگ‌های مختلف در خدمت مصرف‌کننده هستند. توصیه می‌کنیم اگر تا به حال تولیدات این برندها را خریداری نکرده‌اید لااقل یک بار از آنها خرید کنید.
البته برخی از این برندهایی که نام بردیم اجناسشان کمی گران است، اما شما می‌توانید با مقایسه و انتخاب درست، پوشاک با کیفیت و ارزان را خریداری کنید.
ارسال نظر