بحثش را نماینده‌های مجلس تازه کردند وگرنه رئیس‌جمهور در همان روزهای اول آغاز کارش باب گفت‌وگو با نخست وزیر بریتانیا را که از ۱۰ سال پیش بسته شده،‌ باز کرد. به گزارش «ایسنا»، اول آذر ماه سال ۹۰ وقتی حلقه تحریم‌ها علیه ایران می‌رفت که تنگ و تنگ‌تر شود،‌ وزارت خزانه‌داری بریتانیا اعلام کرد تحریم‌های جدیدی علیه بانک مرکزی ایران اعمال خواهد کرد؛ در شرایطی که تا پیش از آن حجم مبادلات تجاری ایران و بریتانیا در آن زمان در پایین‌ترین حد خود قرار داشت. به گزارش «ایسنا»، یک هفته بعد ‌مجلس ایران مصوب کرد که روابط سیاسی تهران و لندن باید تا سطح کاردار کاهش پیدا کند‌، اما قبل از این که جوهر امضای این مصوبه خشک شود،‌ عده‌ای با تجمع در مقابل ساختمان سفارت بریتانیا خواهان قطع روابط تهران و لندن شدند.

تحصن اما آرام باقی نماند، برخی از دیوارهای سفارت بالا رفتند، ‌پرچم بریتانیا را پایین کشیدند‌،‌ برخی لوازم و اسناد را از ساختمان به خیابان ریختند.

هم زمان عده‌ای به ساختمان در اختیار کارمندان سفارت بریتانیا در باغ قلهک حمله کرده و چند نفر را محصور کردند، ماجرای اخیر البته به سرعت تمام شد و کارکنان سفارت آزاد شدند؛ با این حال چند ساعت بعدی، ایران را وارد یک بحران دیپلماتیک بی‌ثمر کرد.

با وجود اینکه وزارت خارجه تلاش کرد با انتشار بیانیه‌ای از حوادث آن روز ابراز تاسف کند اما وزارت خارجه بریتانیا دیپلمات‌هایش را از ایران فراخواند،‌ به دیپلمات‌های ایرانی نیز ۴۸ ساعت وقت داد تا این کشور را ترک کنند و روابط دیپلماتیک تا آمدن دولت جدید متوقف شد.

حال که دوباره صحبت از سر گرفتن روابط دیپلماتیک ایران و بریتانیا است برخی نماینده‌های مجلس یادآوری کرده‌اند که «مجلس، دولت را مکلف کرده که سطح روابط با بریتانیا را در حد کاردار نگه دارد». در مجلس همیشه عده‌ای نسبت به بریتانیا بدبین بوده‌اند،‌ این بدبینی تا آنجاست که وقتی حرف از حضور جک استراو، وزیر خارجه پیشین بریتانیا در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور جدید مطرح شد‌،‌ برخی نمایندگان تهدید کردند با «گوجه‌فرنگی» از او استقبال خواهند کرد، جک استراو که به مراسم تحلیف نیامد اما تلاش دولت برای بهبود روابط با دولت بریتانیا هم متوقف نشد‌، رایزنی‌های وزرای خارجه تهران و لندن در نهایت‌،‌ مهر ماه سال گذشته، کار را به تعیین کاردار غیرمقیم رساند. وزیر امور خارجه وقت بریتانیا هم اواخر خرداد ماه در اظهاراتی از برنامه‌های دولتش برای برقراری مجدد ارتباط دیپلماتیک بین تهران و لندن خبر داد.‌ ویلیام هیگ البته گفت: «برای بازگشایی سفارت لندن در تهران باید برخی نگرانی‌ها حل شود که دو نگرانی مهم در زمینه بازگشایی سفارت ما، یکی اطمینان از امنیت کارکنان سفارت و دیگری اطمینان آنها از اینکه می‌توانند وظایف‌شان را بدون مانع انجام دهند، است.» سخنگوی وزارت امور خارجه ایران هم با تشریح روند آغاز مجدد روابط دیپلماتیک ایران و بریتانیا گفت: «مسیر تدریجی آغاز به کار سفارت‌های ایران و بریتانیا در حال طی شدن است.»

همین حرف‌ها دوباره نارضایتی‌هایی را در مجلس ایجاد کرده است،‌ اسماعیل کوثری عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس می‌گوید: «مسوولان دیپلماسی ما از مسوولان دیپلماسی بریتانیا بخواهند تا به دلیل اقدامات گذشته عذرخواهی انجام دهند نه اینکه آنان هر کاری که خواستند در ایران انجام دهند. شاید چند نفری مشتاق به بازگشایی سفارت بریتانیا در ایران باشند اما ایرانی‌ها مشتاق به این مساله نیستند؛ زیرا اگر در سفارت بسته باشد به نفع ما است؛ همان‌گونه که از سال ۸۸ تاکنون بسته بود و اتفاقی نیز نیفتاده است.» البته همه نمایندگان مجلس به این تندی علیه رابطه با بریتانیا اظهار نظر نمی‌کنند،‌ عباس‌علی منصوری، رئیس گروه دوستی ایران و بریتانیا در مجلس که قبلا از احتمال سفر هیات‎های پارلمانی ایران و بریتانیا به لندن و تهران خبر داده بود، گفته است که اگر بریتانیا به ارزش‌های ایران احترام بگذارد و با زبان تکریم با ایرانیان سخن بگوید ایران نیز مشکلی در ادامه روابط نخواهد داشت.

با وجود همه حرف‌های ضد و نقیضی که ممکن است از مجلس شنیده شود،‌ مشخص است که قانون کاهش سطح روابط تهران و لندن که در همان روزهای اول آذر ماه سال ۹۲ تصویب شد،‌ به تایید شورای نگهبان رسید و به دولت ابلاغ شد، هنوز برقرار است و اجرای آن لازم.

هر چند که افخم، سخنگوی وزارت امور خارجه از در جریان بودن کارها برای برقراری مجدد روابط با بریتانیا صحبت کند و مسوولان در ایران و بریتانیا به دنبال راه‌های عملی برای پایان دادن به قطع روابط دیپلماتیک باشند، در ایران،‌ تنها مجلس است که می‌تواند با تصویب طرح یا لایحه‌ای سنگ بزرگی را که در راه ارتقای سطح روابط ایران و بریتانیا به سفیر پیش پای دولت حسن روحانی است بردارد.