استقبال تماشاگران با ورود فیلم خارجی

محمد قاصد اشرفی رئیس انجمن سینماداران و مدیر سینما ماندانا این فیلم‌هایی که در حال حاضر روی پرده است، محصول سیاست‌های دولت قبل است، پس آنها را خیلی نمی‌شود به حساب این دولت گذاشت، اما از این بحث که بگذریم وضعیت اقتصادی سالن‌های سینما در حال حاضر در نوعی بیهوشی و کما به سر می‌برد. ما در این سال‌ها در اداره اقتصادی سالن‌های سینما موفق نبودیم. در حال حاضر لنگان لنگان پیش می‌رویم و واقعیت این است که سالن‌های ما به شکلی نیستند که بگوییم از نظر اقتصادی به ما سود می‌رسانند. خب البته گیشه سینماها در ۶ ماه قبل از جشنواره فیلم فجر به این طرف، نسبت به دوره مشابه در سال گذشته فروش به نسبه بهتری داشته و می‌شود گفت حتی افزایش درآمد هم داشته است، ولی این افزایش درآمد منجر به جهش زیادی در اقتصاد سالن‌های سینما نشده است. ما باید کاری کنیم که این سینما را از بیهوشی خارج کنیم و رونق را به سالن‌های سینما بازگردانیم. این بیهوشی که در حال حاضر گریبان سینما را گرفته است به دو موضوع بسیار حساس برمی‌گردد که در حال حاضر تبدیل به معضل شده است. نخست اینکه ما باید شرایط اجتماعی و درآمد خانواده‌ها را هم در نظر بگیریم. رصد کنید و ببینید وضعیت اقتصادی خانواده‌های ما چگونه است. تورم تا حدی مهار شده است، اما اقلام اساسی مورد نیاز خانواده‌ها گران است. حالا فکر کنید یک خانواده پنج نفره بخواهد در ماه یک بار به سینما بیاید و فیلم مورد علاقه‌اش را ببیند. هزینه سرسام‌آوری که به یک خانواده تحمیل می‌شود او را از سینما رفتن دلزده می‌کند. این ماجرا به درآمد سینما و سینمادار هم تسری پیدا می‌کند. درآمد پرسنل سینما ۲۰درصد افزایش پیدا کرده، اما می‌بینیم که در آمد سینما ۲۰ درصد افزایش پیدا نکرده است. هزینه‌های جاری سینما هم به همین شکل است. باید درآمد سینما ۴۰ درصد افزایش پیدا کند تا ما بتوانیم این هزینه‌ها را پوشش بدهیم.

بخش دوم این معضل این است که محصول سینمای ایران، تک بعدی است. به این معنا که مخاطب سینمای ما گزینه دومی ندارد که بتواند انتخاب کند. سینمای ایران محدود به تولیدات داخلی است که فیلم خارجی در چرخه اکران آن تعریف نشده است. در صورتی که در کشورهایی که سینمایشان رشد کرده است فیلم خارجی و حتی ‌هالیوودی برای رقابت وجود دارد و باعث می‌شود سالن‌های سینما در آن کشورها رونق پیدا کند. فیلم خارجی باید نمایش داده شود تا تماشاگر بتواند مقایسه‌ای انجام دهد بین فیلم‌های تولید سینمای ایران و فیلم‌های خارجی. تماشاگر ما بالاجبار باید تولیدات سینمای ایران را ببیند و در شرایطی که آن فیلم‌ها هم نمی‌توانند رضایت مخاطب را تامین کنند؛ روز به روز سالن‌های سینما خالی‌تر از قبل می‌شود. نکته‌ای باید در اینجا به آن توجه شود این است که ما پیش از انقلاب در کل کشور تعداد سالن‌های سینمایمان تقریبا دو برابر تعداد سالن‌هایی بود که الان داریم. قطعا ما سالن سینما کم داریم، اما کارشناسانی که می‌گویند سالن برای نمایش فیلم‌های سینمای ایران کم است و به همین دلیل مانع ورود فیلم خارجی به سیستم اکران می‌شوند، دچار یک اشتباه فاحش هستند و متوجه نیستند که همین سالن‌های موجود هم پر نمی‌شود. بخواهم از سینما ماندانا به عنوان نمونه مثال بزنم، باید بگویم که در هر سانس ظرفیت این سالن ۹۰۰ نفر است. این در حالی است که در یک روز کاری و در ۸ سانس نمایش معمول و منطقی نمی‌شود ۹۰۰ نفر را در این سالن دید. در این سینما در یک روز کاری باید ۷۲۰۰ نفر بیایند و فیلم ببینند، در حالی که به اندازه یک سانس تماشاگر به این سینما نمی‌آید، البته من توقع ندارم سالن سینما کاملا پر شود، اما حداقل ۲۵ درصد سالن سینما کف توقعی است که وجود دارد. اگر فیلم خارجی وارد چرخه اکران سینماها بشود حداقل مزیتش این است که در زمان‌هایی که تماشاگر فیلم ایرانی را نمی‌بیند، فیلم خارجی چراغ سینما را روشن نگه می‌دارد. سینمای ما چون در قصه‌گویی ناتوان است به تبع آن نمی‌تواند تماشاگر را راضی کند. مطمئن باشید این امر موجب می‌شود سینماگران ایرانی هم برای بالابردن کیفیت فیلم‌ها تلاش کنند و از این وضعیت رکود خارج شوند. باز هم تاکید می‌کنم، من با ساختن سالن کاملا موافقم، اما با این وضعیتی که ۸۰ درصد سالن‌های سینما خالی است باز هم می‌گویید ما کمبود سالن داریم؟ به نسبت اینکه سالن‌های سینمای ما خالی از تماشاگر است، به نظرم این یک بحث غیرمنطقی است. اما اگر کیفیت فیلم‌های سینمای ایران به حد مطلوب برسد و در سال از حدود ۹۰ فیلمی که تولید می‌شود، تنها ۲۰ فیلم به آن حد برسد که از آن استقبال شود در آن صورت می‌شود گفت به سالن سازی به شکل یک نهضت نیاز داریم. البته در راه افزایش درآمد سینماها هم کارهای مثبتی انجام شده است که می‌شود از دیجیتال شدن سینماهای کل کشور به عنوان یک حرکت رو به جلو نام برد. زمانی بود که کپی ۳۵ فیلم‌ها زمانی به شهرستان‌ها می‌رسید که قبل از آن نسخه قاچاق فیلم به آن شهر رسیده بود.اما الان با شکلی که بناست اتفاق بیفتد همه شهرهای ایران همزمان با تهران فیلم‌ها را نمایش می‌دهند و افزایش در آمد خواهند داشت.