مدلی که مرکز پژوهش‌های مجلس با استناد به اجرای آن در خیلی از کشورها از جمله ژاپن و ترکیه، برای نوسازی بافت‌های فرسوده پیشنهاد می‌کند، «استفاده یا ساماندهی مجدد زمین» نام دارد. در این مدل -Land Readjustment Project- شهرداری به کمک دولت، چند محله فرسوده مجاور هم را برای نوسازی یکباره در دستور کار قرار می‌دهد؛ به این صورت که کل ساکنان این چند محله به‌صورت موقتی، به جای دیگری منتقل می‌شوند و کل زمین‌های آزادشده، برای ساخت‌وساز تخریب می‌شوند. تفاوت مدل «ساماندهی مجدد زمین» با مدل فعلی رایج در بافت‌های فرسوده کشور که «تملک» نام دارد در این است که در مدل تملک، زمین‌ها از مالکان خریداری می‌شود و نوسازی به‌صورت تک پلاک یا حداکثر دو تا سه پلاک انجام می‌شود؛ اما در مدل «ساماندهی مجدد زمین»، مالکیت ساکنان بافت روی املاک‌شان محفوظ می‌ماند و بعد از عملیات نوسازی، ساکنان به محله‌هایشان بازمی‌گردند. در این مدل، مشارکت ساکنان بافت به ترغیب و تحریک نوسازی منجر می‌شود.