گفته‌های وزیر کشور در خصوص احتمال ورود پول‌های کثیف به انتخابات که در هفته‌های پایانی سال گذشته مطرح شد، سبب شده نحوه تامین مالی احزاب مورد کنکاش و پرسش برخی از سیاست‌گذاران و قانون‌گذاران قرار گیرد. اینکه احزاب گوناگون برای معیشت خود و بازیگری در عرصه انتخابات از کدام منابع مالی تغذیه می‌شوند و چگونه هزینه تبلیغات و شعبه‌های خود را تامین می‌کنند، همواره مورد سوال بوده است. از آنجا که فعالیت‌های حزبی جزو فعالیت‌های غیرانتفاعی به شمار می‌آید و اعضای آن عمدتا افراد صاحب اندیشه و قلم هستند، تامین مالی از سوی چنین اعضایی بسیار سخت به نظر می‌رسد. از این رو مدیران ارشد حزبی همواره سعی می‌کنند با توجه به سطح مقبولیت خود در میان نخبگان و توده مردم، به صاحبان ثروت نزدیک شده و کمک‌های مالی را از آنان دریافت کنند. این کمک‌ها یا از طریق بازاریان بزرگ و خیرین، یا تشکل‌های صنفی و تولیدی یا از سوی شرکت‌های (هلدینگ‌های) صاحب نام به احزاب تزریق می‌شود.

البته در مواردی هم ردپای کمک یارانه‌ای دولت به آنها دیده می‌شود که از سال ۸۴ به بعد این یارانه نیز قطع شده است. حال که موضوع ورود پول‌های کثیف به انتخابات مورد نقد جدی قرار گرفته و با توجه به انتخابات مهم مجلس شورای اسلامی و خبرگان،احتمال تزریق چنین پول‌هایی به عرصه تبلیغات آنان مطرح شده، باشگاه اقتصاددانان نظر چند فعال حزبی و سیاسی را در این خصوص جویا شده است.