تبدیل سرمایه‌گذار به گردشگر

یحیی آل‌اسحاق رئیس پیشین اتاق تهران تحریم‌های اعمال شده از سوی کشورهای غربی سبب شده تا تجار ما به سبب قطع ارتباط‌ با برخی کشورهای مهم دنیا، به مدت سه سال از آداب و رسوم تجارت دور مانده و نتوانند خود را با علم روز دنیا که هر سال تغییراتی جدی به خود می‌بیند هماهنگ کنند. از این رو به نظر می‌رسد اگر توافقی بین ایران و گروه ۱+۵ صورت بگیرد بهتر است فعالان اقتصادی کشور خود را برای به روز رسانی آمار و اطلاعاتشان آماده کنند و آدابی که سه سال از آن دور بودند را بیاموزند. با رفت و آمد گروه‌های مختلف سرمایه‌گذاری در چند ماه گذشته، به نظر می‌رسد خلأیی بزرگ در برنامه‌ریزی برای جذب این سرمایه‌گذاران وجود دارد، به‌طوری که آنها با کمترین اطلاع درخصوص ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری ایران، کشورمان را ترک می‌کنند و عمدتا چیزی که به خاطرشان می‌ماند حضور در سفره‌خانه‌های سنتی ما، خوردن دیزی، کباب و فرهنگ رانندگی‌مان است.

بنابراین آنچه مهم می‌نماید ایجاد مراکزی برای انتشار آمار و اطلاعات سرمایه‌گذاری در کشور است تا سرمایه‌گذاران خارجی را در این راه هدایت کرده و مسیر درست را به آنان نشان دهد.

اصولا یک سرمایه‌گذار باید شناخت کاملی از وضعیت سرمایه‌گذاری در ایران داشته باشد تا از نظر قوانین و مقررات، بوروکراسی، بازگشت سرمایه و وضعیت فرهنگی در همه حوزه‌هایی که در حال و آینده لازم است، اطمینان حاصل کند.

او باید به این اطمینان برسد که در فضای کسب‌وکار ایران، بازگشت سرمایه و امنیت سرمایه‌اش تضمین شده است و فعالیت او می‌تواند سودآوری بالایی برایش داشته باشد.

پس قبل از هر اقدامی برای سرمایه‌گذاری، اطمینان سرمایه‌گذار از امنیت و بازگشت سرمایه، باید مسجل شود بنابراین نیاز است نهادی به وجود آید تا مجموعه‌ای از آمار و اطلاعات مورد نیاز را به سرمایه‌گذار بدهد و او را در راستای یک سرمایه‌گذاری کارآمد و منطبق با شرایط فرهنگی کشور راهنمایی کند.

البته در این میان سازمانی به نام سرمایه‌گذاری و کمک‌های فنی و اقتصادی زیر نظر وزارت اقتصاد وجود دارد که در چارچوب قانون جدید تشویق و حمایت سرمایه‌گذاری خارجی، مصوب ۱۳۸۱، به تسهیل ورود سرمایه، تامین حمایت قانونی و امنیت کامل برای سرمایه‌گذاری‌های خارجی می‌پردازد.

با توجه به ماهیت دولتی این سازمان بهتر است بخش خصوصی هم در این زمینه به فعالیت بپردازد به همین خاطر اتاق تهران با همکاری سازمان سرمایه‌گذاری و کمک‌های فنی و اقتصادی اقدام به تاسیس مرکزی کرده تا خلأ اطلاعاتی موجود درخصوص فرصت‌های سرمایه‌گذاری در کشور برطرف شده و مجموعه‌ای از اطلاعات مورد نیاز سرمایه‌گذاران خارجی در اختیار آنان قرار گیرد نه اینکه صرفا کاتالوگ‌هایی در اختیارشان قرار دهیم که تصاویر غروب تخت جمشید یا زندگی عشایر عزیزمان را نشان ‌می‌دهند.

چنین کاتالوگ‌هایی برای سرمایه‌گذاران و حتی گردشگران کافی نیست. آنها لازم است بدانند که چه امکانات رفاهی در ایران وجود دارد و در محلی که قرار است به سرمایه‌گذاری بپردازند چه مراکز اقامتی و زیرساخت‌های مدرنی ایجاد شده است.

این مرکز قرار است بازوی راهنمای سرمایه‌گذاران خارجی در ایران باشد و برای آنها خوراک تهیه کند و مجموع پروژه‌هایی را که یک سرمایه‌گذار به آن نیاز دارد، شناسایی کرده و در اختیار آنان قرار دهد.

به نظر می‌رسد تاسیس این مرکز گام بزرگی است تا سرمایه‌گذاران خارجی را به مسیر درستی هدایت کند و به آنها مشاوره‌ای منطبق بر نیازهای کشور ارائه دهد. به‌عنوان مثال این مرکز قادر خواهد بود در گرفتن ویزا و حل بخش‌ بزرگی از بوروکراسی آنها را یاری کند و از چالش‌های آنان با دستگاه‌های دولتی و معترضان محلی بکاهد.

اگر چنین مراکزی در کشور افزایش یابند، کسب‌وکار جدیدی را برای عده‌ای رقم خواهد زد و سرمایه‌گذاران از سردرگمی بیرون خواهند آمد. چنین شرکت‌های مشاوره‌ای در سایر نقاط دنیا هم وجود دارد و آنها با گرفتن درصدی از سرمایه‌گذاران مشاوره‌های لازم را ارائه می‌دهند و در به نتیجه رسیدن سرمایه‌گذاری‌ آنها کمک شایانی می‌کنند.

وجود چنین مراکزی، لازم اما برای رونق سرمایه‌گذاری در کشور کافی نیست. لازمه یک سرمایه‌گذاری پایدار و طولانی مدت خارجی در ایران نیازمند ثبات قوانین و مقررات است که اگر چنین امری محقق شود و در کنار آن امنیت لازم برای سرمایه‌گذاران به وجود آید آنگاه می‌توان گفت که زیرساخت‌های لازم برای یک سرمایه‌گذاری نتیجه بخش در کشور به وجود آمده است.