گروه ورزش: غزال تیزپای فوتبال ایران... این لقبی بود که پس از بازی ایران - استرالیا به خداداد عزیزی دادند. بعد از گل خداداد در هشتم آذر ۷۶ فوتبال ما به خودش بالید و مردم به خاطر آن شاد شدند. رویای رفتن به جام‌جهانی با گلی که خداداد به استرالیا زد، برای همه ایرانی‌ها به یک واقعیت تبدیل شد و حالا در سالگرد این گل به یاد ماندنی، پای صحبت‌های اسطوره فوتبال کشورمان نشستیم. هر چند که او بعد از دو دهه خاطره تعریف کردن از آن مسابقه دیگر انگیزه‌ای برای مصاحبه‌هایی از این دست ندارد.

شنیدن صحبت‌های خداداد عزیزی آن هم در آستانه سالگرد بازی ایران - استرالیا می‌تواند قابل‌توجه باشد.

صحبت خاصی ندارم! چند سال است که در مورد این بازی صحبت می‌کنم و به همین دلیل حرف جدیدی ندارم پس با این حساب اگر حرف‌های تکراری نزنم بهتر است و الکی وقت مردم را نمی‌گیرم. اینکه شما و مردم درمورد سالگرد گل استرالیا تا این حد به من لطف دارید، جای تقدیر و تشکر دارد اما نگرانی و ناراحتی من بابت این است که چرا از آن سال تا به امروز فوتبال ما اتفاق بزرگی نداشته تا مردم به‌خاطر آن شاد شوند و برایش سالگرد بگیرند.

اما مردم همیشه خداداد عزیزی را دوست داشتند و ابعاد آن اتفاق به گونه‌ای بود که همچنان فراموش نمی‌شود.

مردم همیشه به من لطف دارند. از همان لحظه‌ای که آن گل را به استرالیا زدم، این لطف و انرژی از سوی مردم به سمت من آمد و هرجا که رفتم مورد محبت آنها قرار گرفتم. حالا هم از تمام کسانی که نسبت به خداداد عزیزی لطف دارند تشکر می‌کنم و امیدوارم بتوانم آنها را از خودم راضی نگه دارم.

قبول دارید که سرنوشت و تقدیر خداداد با گلی که به استرالیا زد، رقم خورد؟

تقدیر و سرنوشت همه ما دست خداست و من هم راضی به رضای او هستم. قطعا من نمی‌دانستم که چنین اتفاقی برای خداداد عزیزی می‌افتد. سرنوشت من با لطف و عنایت خدا به این سمت کشیده شده و خوشحالم که او تا این حد هوای مرا داشته تا مورد محبت مردم قرار بگیرم.

حتما شنیده‌اید که بعضی‌ها می‌گویند خداداد عزیزی نان همان گلی را می‌خورد که به استرالیا زده است!

(خنده). خودم هم این حرف‌ها را شنیده‌ام. به هر حال هرکسی در زندگی نان یک چیزی را می‌خورد. خدا را شکر که من روی پای خودم ایستاده‌ام و با لطف خدا چنین اتفاقی برایم افتاده است. درضمن اگر من نان گلی که به استرالیا زده‌ام را می‌خورم، خیلی‌ها چلوکبابش را می‌خورند.