«شما که والی مشارالیه بغدادید، عساکرتان ضمن تادیب طوایف بنی‌لام و منتفج، ساکن حوالی بغداد، از شط‌العرب گذشته و به بندر محمره از توابع فارسی تجاوز کرده‌اند. ازآنجاکه اهالی محمره از طرف دولت خود ماذون به جنگ نبودند، به مدافعه و منازعه برنخاستند و بندر مذکور برخلاف عهد و شرط بین‌الدولتین ضبط و تخریب گردید. سفیر دولت ایران در استانبول، میرزاجعفرخان دام مجدی که استدعای بندر مذکور را دارد، نظر به اقتضای مصافات کامله و مسالمت حقیقه که در بین سلطنت سنیه ابدی دوام و دولت بهیه ایران موجود است، هرگونه حرکتی که برخلاف اساس عهدنامه همایونی باشد، منع گردد و… چون بندر مذکور فی‌الحقیقه از ممالک دولت ایران است، اگر بی‌وجه و بلا سبب مورد تخطی و تجاوز قرار گرفته، این عمل منافی و مخالف شروط منعقده بین‌الدولتین است و فورا محمره را به دولت مشارالیه تسلیم نمایید و سند استرداد آن را به مامور ما بسپارید و از این پس سعی کنید، وضعی که مغایر و مخالف با عهدنامه و شرایط موجود بین‌الدولتین باشد، پیش نیاید.»

- بخشی از متن فرمان سلطان‌محمودخان نماینده ایران خطاب به علیرضاپاشا، والی بغداد (۱۲۵۴ق)