ترور عبدالحسین هژیر

عبدالحسین هژیر، از رجال سیاسی معاصر ۱۴ آبان ماه ۱۳۲۸ به‌دست سیدحسین امامی از اعضای فداییان اسلام ترور شد. امامی پیش از آن احمد کسروی را ترور کرده بود.

هژیر از خرداد ۱۳۲۷ تا آبان ۱۳۲۷ نخست‌وزیر ایران بود. هژیر در انتخابات مجلس موسسان دوم در اردیبهشت ماه ۱۳۲۸ از تهران به نمایندگی انتخاب شد و در ۲۸ تیر ماه ۱۳۲۸ به سمت وزیر دربار منصوب شد. او در روز ۱۳ آبان ماه ۱۳۲۸ در راهروی مسجد ایستاده بود و به هر مداحی که می‌آمد یک خلعت می‌داد. امامی به محض آنکه وارد شد، گردن هژیر را گرفت و یک تیر به او شلیک کرد. مردم از صدای تیر وحشت کردند اما گفته شد که لامپ ترکیده است. مردم آرام شدند و دوباره به‌جای خود نشستند.امامی به تصور اینکه کار هژیر تمام نشده، یقه او را گرفت و دو تیر دیگر به او زد. همانجا کار تمام شد و نعش هژیر بر زمین افتاد و سپس او را از در پشت مسجد بیرون بردند.دوستان امامی قصد خارج کردن او از صحنه را داشتند اما یکی از ماموران، امامی را گرفت و تلاش دوستان امامی برای رهانیدن او از مهلکه بی‌نتیجه ماند.بعد از دستگیری امامی، وی بلافاصله به این اقدام اعتراف کرد و گفت چون زنده ماندن هژیر را به زیان مملکت می‌دانسته، اقدام به ترور او کرده است.دادگاه نظامى، روز ۱۴ آبان، امامى را به اعدام محکوم کرد و او حتى تجدیدنظر هم نخواست و در پایین پرونده خود نوشت: «من آماده کشته شدن بوده و در انتظار شهادتم» و روز بعد در سن ۴۷ سالگی اعدام شد.