دو شهر مستحکم ایرانی به سبک اروپایی نمایی قدیمی از شهر خوی

شاید این مرد فقط بر اثر قحط‌الرجال جای معماران آسیا را گرفته است. نمای خانه‌ها در پشت دیوار‌های بلندی از انظار پوشیده است. معمولا در انتهای کوچه‌های دراز حیاط‌های وسیعی قرار دارد. اتاق‌ها نیز در انتهای حیاط‌های مزبور ساخته شده است. در‌های ورودی منازل ایرانیان بسیار کوچک و شبیه دریچه‌های زندان است. این در‌های کوچک در میان دیوار‌های بلند تنها منظره‌ای است که چشم خارجیان در شهر‌های ایران به آن می‌‌افتد. انسان در این کوچه‌های یکنواخت که در آن اثری از نمای عمارات یا بنا‌های بزرگ نیست، راه گم می‌کند. اما درون خانه‌ها بسیار زیبا و تقسیم‌بندی قسمت‌های مختلف آن دارای نظم و ترتیب خاصی است. خانه‌ها دارای اتاق‌های متعددی بوده و تالار وسیعی در میان آنها است که به نام (دیوان) معروف است. اشخاص سرشناس معمولا هر روز پیش از ظهر مراجعان را در (دیوان) به حضور می‌‌پذیرند.

منبع: سرهنگ گاسپار دروویل، سفرنامه دروویل  

ترجمه جواد محیی، تهران، انتشارات گوتنبرگ

چاپ دوم، ۱۳۴۸، صص ۷۴- ۷۵