کیک بدمزه تولد پیکان

نمادی ملی که در عصر تولید خودروهای اتوماتیک در جهان غرب و شرق دور، یک ملت را دل‌مشغول خود کرد؛ خودرویی ناکارآمد که تولید آن از سال۱۳۴۶ خورشیدی آغاز شد و پس از ۳۷ سال میدان‌‌داری سرانجام پرونده تولید آن در سال۱۳۸۳ بسته شد.

آنها که از این کیک بدمزه خوردند، اگر در جاده‌های باریک و تاریک و کج و معوج کشور از عالم فانی به دیار باقی نشتافته باشند، خاطرات نوستالژیک تلخی دارند.

هرچند که امروز نیز شمار کثیری از خودروهای داخلی که منشأ چینی دارند چیزی از پیکان از نظر آلوده‌سازی محیط و بدکارآیی و ناامنی کم ندارند.

 تابستان است، گوشت چارکی یک‌هزار دینار

2 copy

الیوم، قصابان گوشت را چارکی (750گرم) چند صد هزار تومان به مشتری می‌فروشند. اما در اواخر دوره قاجار -  فروردین ماه سال1285 اعلامیه و دستورالعملی از طرف شخص مظفرالدین شاه ابلاغ شده که تکلیف قصابان و قیمت گوشت را در کل سال تعیین کرده است.

هر قصابی که ناقض این اعلامیه بوده به غضب شاه قجر دچار شده و ای‌بسا گردن به زیر ساطور نهاده! متن اعلامیه را بنگرید و خود حدیث مفصل بخوانید از این مجمل.

یادآور می‌شویم که هر چارک در دستگاه موازنه آن زمان، برابر 10سیر بوده است. یاکوب ادوارد پولاک طبیب‌ مخصوص‌ ناصرالدین‌شاه‌، در سفرنامه خود واحدهای‌ وزن‌، مقیاس‌ و سکه‌ را توضیح‌ داده‌ است‌. او درباره واحد مخصوص‌ بارهای‌ سنگین‌ به‌ «من‌» اشاره‌ کرده‌ که‌ در تهران‌ من‌ تبریز رایج‌ بوده‌ و به‌ چهار چارک‌ تقسیم‌ می‌شده‌ و هر چارک‌ برابر 10سیر بوده‌ است‌. 1000دینار برابر با 10ریال بود.

 دوره‌گردی که تهران مصور می‌فروشد

3 copy

دوره گردی که به جای یخ در بهشت، نشریه تهران مصور می‌فروخته علاوه بر اجر مالی، خدمت معنوی را نیز برای خود رقم زده است.

در ویکی‌پدیا آمده است: تهران مصور با مطالب متنوع و مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و هنری در هزار شماره و در قالب چهار دوره از سال۱۳۰۸ تا سال۱۳۶۰ منتشر شده است. اولین دوره به صاحب امتیازی عباس نعمت از ۱۳۰۸ تا ۱۳۲۰ در ۱۶صفحه و با قطع وزیری بزرگ، روزهای شنبه هر هفته منتشر می‌شد. مقالات آن عمدتا اجتماعی، تاریخی و فکاهی و شامل اخبار روز بود و به لحاظ محتوا نشریه خوبی به‌شمار می‌رفت. تهران مصور در ۱۳۲۰شمسی برای مدتی تعطیل شد.

از خردادماه۱۳۲۱ به صاحب امتیازی احمد دهقان منتشر شد و پس از ترور و قتل احمد دهقان، در ۱۳۲۹ مهندس والا صاحب امتیاز و محمود رجاء سردبیر آن شدند.

در این دوره نویسندگانی چون: سیامک پورزند، حسین سرفراز، اسماعیل رائین، لعبت والا، منوچهر محجوبی، اسماعیل یگانگی و صدرالدین الهی با این مجله همکاری داشتند.

ستار لقائی در اواسط دهه۱۳۴۰ سردبیر این نشریه می‌شود و با افرادی چون علی‌اصغر افراسیابی، هادی خرسندی، حسن شهرزاد، احمد‌اللهیاری و کریم میرزالو همکاری می‌کند و این تیم تا سال۱۳۵۳ به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

در ۲۹مرداد۱۳۵۳ به دستور امیرعباس هویدا ۵۲ روزنامه و هفته‌نامه و ماهنامه تعطیل می‌شوند و امیر عبدالله والا نیز مجله را می‌بندد و این حرفه را کنار می‌گذارد تا شهریورماه۱۳۵۷ که مجله تهران مصور دوباره با مدیریت او شروع به کار می‌کند و سردبیری آن را مسعود بهنود به عهده می‌گیرد.

سرانجام شورای انقلاب فرهنگی با تصویب لایحه مطبوعات در تابستان۱۳۵۸ شمسی از انتشار این مجله، به‌دلیل وابستگی به ساواک، جلوگیری کرد.