نوشیروان کیهانی‌زاده: ناپلئون بناپارت کنسول اول فرانسه (رئیس قوه مجریه) دوم آگوست ۱۸۰۲ و دو سال پیش از امپراتور شدنش دستور اکید داد که مقامات ارشد فرانسوی به نامه‌های مردم ظرف سه روز پس از وصول، پاسخ کتبی دهند و شنبه‌ها را برای ملاقات با متقاضیان، صرف‌نظر از اینکه چه کسانی باشند، اختصاص دهند. ناپلئون به مقامات فرانسوی هشدار داده بود که اگر نامه‌ها را نخوانند و به درد دل‌ها نرسند باید منتظر انقلابی دیگر باشند. همزمان، ناپلئون از مردم نیز درخواست کرد که در صورت مشاهده نقض آن دستور به دفتر او اطلاع دهند تا شخصا رسیدگی کند.

۱۳ قرن پیش از ناپلئون که خود را سرباز انقلاب فرانسه می‌خواند، در ایران خسروانوشیروان دست به چنین کاری زده بود که از «تاریخ»، نه افراد، لقب «دادگر» گرفته است. پارلمان انگلستان پیش از ناپلئون، کمیسیون عرایض را در جوار خود خلق کرد که الگوی همه پارلمان‌ها شده است، ازجمله مجلس شورای اسلامی که کمیسیون اصل ۹۰ دارد. پیشرفته بودن کشورها تنها به خاطر دانش و صنعت آنها نیست، رسیدگی به درد د‌ل‌ها است؛ پیش از آنکه «فریاد» شوند. بی‌توجهی مقامات وقت مسکو به نامه‌های مردم از عوامل فروپاشی شوروی اعلام شده است.

در برخی از کشورها کمتر از سه روز به نامه مردم ترتیب اثر می‌دهند. در این ممالک رسم نیست که صاحب نامه را برای ادای توضیح دعوت کنند؛ مدیری که نامه را دریافت می‌دارد برحسب اهمیت و فوریت نامه، معاون یا یکی از زیردستان خود را به سراغ شاکی می فرستد. مساله تا حل شدن دنبال می شود و برای حل آن، اگر لازم باشد ضابطه و قانون وضع می‌گردد.

یکی از وظایف هر دفتر روابط‌عمومی یافتن شکایات از لابه لای روزنامه‌ها و دادن به مقام مربوط و تعقیب آن تا حل مساله است و به همین لحاظ است که شمار ناراضیان از عملکرد ادارات کم می شود و به حداقل می رسد. باوجود این، در سومین قرن صدور دستور حیاتی ناپلئون هنوز کشورهایی هستند که به مشکلات مردم که در جراید منعکس می شود یا نامه‌های ارسالی آنان، آن‌طور که باید توجه نمی‌کنند که یک ضعف اداری بزرگ است.