تاریخچه ماشین بخار و راه‌آهن در بریتانیا
گروه ترجمه: اختراعی که جهان را تغییر داد ۲۱۰ سال قدمت دارد. بریتانیا با برنامه‌‌هایی که به مدت یک‌سال ادامه داشت، گذشت دو قرن از اختراع لکوموتیو بخار را جشن گرفت، اما برای غول‌های مهندسی مانند جیمز وات یا جورج استفانسون جشنی گرفته نشد.
اولین شخصی که موتور بخار را روی ریل خط‌آهن قرار داد، مرد کورنوالی بلندقامت و قوی‌هیکلی بود که در کودکی مدیر مدرسه‌اش او را به عنوان فردی «لجوج و بی‌توجه» توصیف می‌کرد. ریچارد تروینیک (۱۸۳۳-۱۷۷۱)، که مهارت خود را در معادن کوچک کورنوال به دست آورد، «موتور تراموای پنیادارن جاده‌ای» را برای خط ولز جنوبی ساخت.
اولین شخصی که موتور بخار را روی ریل خط‌آهن قرار داد، مرد کورنوالی بلندقامت و قوی‌هیکلی بود که در کودکی مدیر مدرسه‌اش او را به عنوان فردی «لجوج و بی‌توجه» توصیف می‌کرد. ریچارد تروینیک (۱۸۳۳-۱۷۷۱)، که مهارت خود را در معادن کوچک کورنوال به دست آورد، «موتور تراموای پنیادارن جاده‌ای» را برای خط ولز جنوبی ساخت.
گروه ترجمه: اختراعی که جهان را تغییر داد 210 سال قدمت دارد. بریتانیا با برنامه‌‌هایی که به مدت یک‌سال ادامه داشت، گذشت دو قرن از اختراع لکوموتیو بخار را جشن گرفت، اما برای غول‌های مهندسی مانند جیمز وات یا جورج استفانسون جشنی گرفته نشد.
اولین شخصی که موتور بخار را روی ریل خط‌آهن قرار داد، مرد کورنوالی بلندقامت و قوی‌هیکلی بود که در کودکی مدیر مدرسه‌اش او را به عنوان فردی «لجوج و بی‌توجه» توصیف می‌کرد. ریچارد تروینیک (۱۸۳۳-۱۷۷۱)، که مهارت خود را در معادن کوچک کورنوال به دست آورد، «موتور تراموای پنیادارن جاده‌ای» را برای خط ولز جنوبی ساخت. واگن‌های بدوی این خط به کندی و با مشقت توسط اسب کشیده می‌شدند.
در تاریخ 21 فوریه 1804، موتور ابتکاری تروینیک، 10 تن آهن و 70 نفر را نزدیک به 10 مایل از پنیادارن با سرعت پنج مایل بر ساعت حمل کرد. او بیست سال جلوتر از زمان خود بود.طرح «راکت» استفنسون هنوز روی تخته ترسیم هم نیامده بود، اما موتور تروینیک چیزی بیش از یک نوآوری در نظر گرفته شد. او قبل از آنکه در سن 62 سالگی در فقر فوت کند، در معادن آمریکای جنوبی مهندس معدن بود. اما ایده او توسط دیگران توسعه پیدا کرد و تا سال 1845، یک شبکه عنکبوتی از 2449 مایل خط‌آهن افتتاح شد و تنها در بریتانیا 30 میلیون مسافر جا‌به‌جا شدند.
با عرضه سکه‌های ۲ پوندی توسط رویال مینت در سال ۲۰۰۴، نام و اختراع تروینیک روی این سکه‌ها ضرب و توسط ملکه الیزابت دوم تایید شد و او آن‌گونه که شایسته آن بود توسط عموم شناخته شد.
شاید به این دلیل که بریتانیا محل تولد راه‌آهن است، این کشور توانسته است بیش از هر کشور دیگری در هر مایل مربع راه‌آهن بسازد. این ارقام انسان را تحت تاثیر قرار می‌دهند: بیش از 100 میراث ریلی و 60 مرکز موزه بخار میزبان 700 موتور قابل استفاده‌ای هستند که توسط 23 هزار داوطلب مشتاق به حرکت درمی‌آیند و به همه این فرصت را می‌دهند که با سوار شدن به این ترن‌های محافظت شده، زمان گذشته را تجربه کنند. شرایط محیطی مثل ایستگاه‌ها، اتاق‌های کنترل و واگن‌ها، نیز به خوبی محافظت شده‌اند و به ویژه مورد علاقه شرکت‌های فیلم‌سازی قرار دارند.
ولز به دلیل دارا بودن شبکه ترن‌های کوچک فوق‌العاده، شایسته توجه ویژه است. این خطوط‌آهن که فاصله بین ریل‌های آن بسیار کم است، همچنان فعال هستند. این راه‌آهن در اصل برای حمل تخته سنگ و دیگر مواد معدنی از کوه‌ها ساخته شده بود، اما اکنون روش هیجان‌انگیزی است که بازدیدکنندگان می‌توانند به وسیله آن از مناظر اطراف دیدن کنند. این شبکه دارای هشت خط‌آهن است که خط‌آهن فستینیوگ قدیمی‌ترین این نوع خط‌آهن در جهان است.همچنین موزه‌های راه‌آهن ولز در حد خود تاریخی هستند. موزه «بخار» در سوئیندون در کارگاه‌های گریت وسترن ریل‌وی، ساخته شده است. گریت وسترن ریل‌وی برای طرفداران راه‌آهن افسانه‌ایی است. مرکز راه‌آهن گریت وسترن ریل‌وی در دیکات، عصر طلایی خود را بازسازی کرده است. بخشی از موزه علوم و صنعت منچستر در قدیمی‌ترین ایستگاه مسافری جهان واقع شده است و موزه «تینک‌تنک» در بیرمنگام قدیمی‌ترین موتور بخار فعال جهان را در اختیار دارد. این موتور توسط جیمز وات در سال ۱۷۷۸ طراحی شده است. با این وجود شمال شرق انگلستان به‌عنوان محل تولد راه‌آهن شناخته شده است.
در اطراف نیوکاسل، اولین تراموای جهان قرار دارد و بعدها اولین خط‌آهن دولتی جهان بین اسکاتلند و دارلینگتن به دنیا آمد. در شیلدون واقع در درهام یک شهرک دائمی راه‌آهن به ارزش 10 میلیون پوند درحال شکل‌گیری است و در فصل پاییز افتتاح می‌شود که اولین موزه ملی راه‌آهن خارج از ایستگاه به شمار می‌رود. در بیمیش، در موزه روباز نورت کانتری لایف- که در آن زمان گذشته به‌طور جادویی زنده شده است- امکان بازدید از یکی از اولین راه‌آهن‌هایی که بازسازی شد، وجود دارد. اما داستان تروینیک، مهندس بزرگ، در جنوب غربی انگلستان و در کورنوال آغاز شد. در کامبورن، زادگاه او، مجسمه برنزی او درحالی که یکی از موتورهایش را نگه داشته، ساخته شده است. کمی آن طرف‌تر کلبه کاهگلی که در آن زندگی می‌کرد، قرار دارد و بازدید از آن برای عموم آزاد است. تصور این مساله دشوار است که طرح‌هایی که او در این خانه محقر ریخته به ساخت موتور بخار پرفشار تبدیل شده است.
اولین شخصی که موتور بخار را روی ریل خط‌آهن قرار داد، مرد کورنوالی بلندقامت و قوی‌هیکلی بود که در کودکی مدیر مدرسه‌اش او را به عنوان فردی «لجوج و بی‌توجه» توصیف می‌کرد. ریچارد تروینیک (۱۸۳۳-۱۷۷۱)، که مهارت خود را در معادن کوچک کورنوال به دست آورد، «موتور تراموای پنیادارن جاده‌ای» را برای خط ولز جنوبی ساخت. واگن‌های بدوی این خط به کندی و با مشقت توسط اسب کشیده می‌شدند.
در تاریخ 21 فوریه 1804، موتور ابتکاری تروینیک، 10 تن آهن و 70 نفر را نزدیک به 10 مایل از پنیادارن با سرعت پنج مایل بر ساعت حمل کرد. او بیست سال جلوتر از زمان خود بود.طرح «راکت» استفنسون هنوز روی تخته ترسیم هم نیامده بود، اما موتور تروینیک چیزی بیش از یک نوآوری در نظر گرفته شد. او قبل از آنکه در سن 62 سالگی در فقر فوت کند، در معادن آمریکای جنوبی مهندس معدن بود. اما ایده او توسط دیگران توسعه پیدا کرد و تا سال 1845، یک شبکه عنکبوتی از 2449 مایل خط‌آهن افتتاح شد و تنها در بریتانیا 30 میلیون مسافر جا‌به‌جا شدند.
با عرضه سکه‌های ۲ پوندی توسط رویال مینت در سال ۲۰۰۴، نام و اختراع تروینیک روی این سکه‌ها ضرب و توسط ملکه الیزابت دوم تایید شد و او آن‌گونه که شایسته آن بود توسط عموم شناخته شد.
شاید به این دلیل که بریتانیا محل تولد راه‌آهن است، این کشور توانسته است بیش از هر کشور دیگری در هر مایل مربع راه‌آهن بسازد. این ارقام انسان را تحت تاثیر قرار می‌دهند: بیش از 100 میراث ریلی و 60 مرکز موزه بخار میزبان 700 موتور قابل استفاده‌ای هستند که توسط 23 هزار داوطلب مشتاق به حرکت درمی‌آیند و به همه این فرصت را می‌دهند که با سوار شدن به این ترن‌های محافظت شده، زمان گذشته را تجربه کنند. شرایط محیطی مثل ایستگاه‌ها، اتاق‌های کنترل و واگن‌ها، نیز به خوبی محافظت شده‌اند و به ویژه مورد علاقه شرکت‌های فیلم‌سازی قرار دارند.
ولز به دلیل دارا بودن شبکه ترن‌های کوچک فوق‌العاده، شایسته توجه ویژه است. این خطوط‌آهن که فاصله بین ریل‌های آن بسیار کم است، همچنان فعال هستند. این راه‌آهن در اصل برای حمل تخته سنگ و دیگر مواد معدنی از کوه‌ها ساخته شده بود، اما اکنون روش هیجان‌انگیزی است که بازدیدکنندگان می‌توانند به وسیله آن از مناظر اطراف دیدن کنند. این شبکه دارای هشت خط‌آهن است که خط‌آهن فستینیوگ قدیمی‌ترین این نوع خط‌آهن در جهان است.همچنین موزه‌های راه‌آهن ولز در حد خود تاریخی هستند. موزه «بخار» در سوئیندون در کارگاه‌های گریت وسترن ریل‌وی، ساخته شده است. گریت وسترن ریل‌وی برای طرفداران راه‌آهن افسانه‌ایی است. مرکز راه‌آهن گریت وسترن ریل‌وی در دیکات، عصر طلایی خود را بازسازی کرده است. بخشی از موزه علوم و صنعت منچستر در قدیمی‌ترین ایستگاه مسافری جهان واقع شده است و موزه «تینک‌تنک» در بیرمنگام قدیمی‌ترین موتور بخار فعال جهان را در اختیار دارد. این موتور توسط جیمز وات در سال ۱۷۷۸ طراحی شده است. با این وجود شمال شرق انگلستان به‌عنوان محل تولد راه‌آهن شناخته شده است.
در اطراف نیوکاسل، اولین تراموای جهان قرار دارد و بعدها اولین خط‌آهن دولتی جهان بین اسکاتلند و دارلینگتن به دنیا آمد. در شیلدون واقع در درهام یک شهرک دائمی راه‌آهن به ارزش 10 میلیون پوند درحال شکل‌گیری است و در فصل پاییز افتتاح می‌شود که اولین موزه ملی راه‌آهن خارج از ایستگاه به شمار می‌رود. در بیمیش، در موزه روباز نورت کانتری لایف- که در آن زمان گذشته به‌طور جادویی زنده شده است- امکان بازدید از یکی از اولین راه‌آهن‌هایی که بازسازی شد، وجود دارد. اما داستان تروینیک، مهندس بزرگ، در جنوب غربی انگلستان و در کورنوال آغاز شد. در کامبورن، زادگاه او، مجسمه برنزی او درحالی که یکی از موتورهایش را نگه داشته، ساخته شده است. کمی آن طرف‌تر کلبه کاهگلی که در آن زندگی می‌کرد، قرار دارد و بازدید از آن برای عموم آزاد است. تصور این مساله دشوار است که طرح‌هایی که او در این خانه محقر ریخته به ساخت موتور بخار پرفشار تبدیل شده است.
ارسال نظر