در جریان رکود اقتصادی بزرگ، نهم مارس ۱۹۳۳ کنگره آمریکا درخواست فوری روزولت، رئیس‌جمهور وقت رامبنی براینکه به او در تجدیدنظر در ضوابط بانکی و امورمالی ایالات‌متحده اختیارات تام بدهد تصویب کرد. این لایحه در همان روزی که به کنگره داده شده بود تصویب شد که در هشت دهه گذشته الگوی کشورهایی قرارگرفته است که دچار بحران مالی شده‌اند. روزولت با استفاده از این اختیارات که بهEmergency Banking Act معروف شده است به اتباع و بنگاه‌های ایالات‌متحده اعلام کرد که طلای موجود خودرا ـ به هر اندازه ـ جز زیورآلات متداول به خزانه‌داری تحویل دهند و برابر بهای آنها، پول یا حواله دولتی بگیرند تا «دلار» استحکام یابد. اقدام دیگر روزولت با استفاده از این اختیارات، تعطیل کردن بانک‌های مساله‌دار و ضعیف و اقدام سوم کاهش ۱۰ درصدی ارزش اوراق بهادار خزانه‌داری (باوند ـ اوراق قرضه بهره‌دار) بود که در دست مردم و موسسات مالی در داخل و خارج این کشور قرارداشت و بدهی (تعهد) دولت ۱۰ درصد پایین آمد. این اختیارات که در چارچوب طرح معروف به «نیودیل» درخواست و اجرا شده بود چهره اقتصادی ایالات‌متحده را تغییر داد و به تدریج از بحران خارج کرد.