گروه تاریخ و اقتصاد: حاجی خلیفه در «کشف‌الظنون» می‌نویسد که اسماعیلیان از نواله مانندی برای غذا استفاده می‌کردند. نواله غذایی است که به شتر می‌دهند و مثل خمیر است. اسماعیلیان هم عسل، گردو و گشنیز را با هم مخلوط می‌کردند و بعد از اینکه مخلوط خشک شد آن را به عنوان غذای راه با خود می‌بردند. با این ماده می‌توانستند تا سی روز یا بیشتر از پانصد گرم این مخلوط استفاده کنند. این ماده دارای مواد غذایی بسیار مقوی بود. - دکتر اللهیار خلعتبری، استاد تاریخ دانشگاه شهید بهشتی، مورخ و محقق. به نقل از یک گفت‌و‌گو