امضای منشور سازمان کشورهای صادرکننده نفت

منشور سازمان کشورهای صادرکننده نفت موسوم به اوپک، ابتدا در چهاردهم سپتامبر ۱۹۶۰م به امضای پنج کشور ایران، عربستان، عراق، کویت و ونزوئلا رسید. این سازمان به منظور مقابله با کمپانی‏های بزرگ نفتی غرب به وجود آمد که انحصار اکتشاف، استخراج و فروش نفت را در سطح جهان در اختیار داشتند و بهای نفت را براساس منافع خود و به زیان تولیدکنندگان این ماده حیاتی تعیین می‏کردند.

اگرچه اوپک در ابتدا قدرت چندانی نداشت، اما به تدریج و پس از پیوستن الجزایر، لیبی، نیجریه، قطر، امارات متحده عربی، گابُن، اندونزی و اکوادور به این سازمان، قدرت بیشتری یافت. بنابراین در بحران نفتی سال ۱۹۷۳ که بر اثر جنگ مصر و رژیم صهیونیستی و تحریم نفتی غرب توسط اعراب پدید آمد، قیمت نفت اوپک تا سه برابر افزایش یافت. نقش اوپک در بازار جهانی نفت و تعیین بهای این ماده حیاتی از دهه هفتاد به بعد، فراز و نشیب‏های بسیاری داشته است. در سال‏های اخیر، به‏رغم خروج اکوادور و گابن از اوپک و کاهش سهم این سازمان در تولید جهانی نفت، اوپک همچنان نقش تعیین‌کننده خود را در برقراری ثبات دربازار جهانی نفت حفظ کرده است.