گروه تاریخ و اقتصاد: گزارش‌های سیاحان اروپایی عصر صفوی حکایت از آن دارد که شیوه تغذیه هندیان تابعی از معتقدات مذهبی آنان بوده است؛ به‌طوری که بانیان از خوردن گوشت خودداری می‌کردند. پیترو دلاواله، سیاح ایتالیایی، این موضوع را مورد توجه قرار داده است. او گزارش می‌دهد که هندی‌ها احتیاجات غذایی خود را به جای گوشت از میوه‌جات و سبزی‌های مختلف و به خصوص برنج مخلوط به شکر یا عسل تامین می‌کنند. آنان در طول روز چند بار کاملا برهنه می‌شوند و شست‌وشو می‌کنند تا برای غذاخوردن و انجام فرایض مذهبی و ... کاملا تمیز باشند و در تشریفات این کار نیز مبالغه کرده و اعمال خسته کننده‌ای اجرا می‌کنند. شاردن نیز برنج را اصلی‌ترین غذای هندی‌های ساکن ایران می‌داند و می‌گوید: برنج آب‌پز خشک (کته) را در بشقابی به شکل قطعات کوچک نان، مانند شیرینی قنادی صرف می‌کنند. افراد عادی در بشقاب‌های گرد بزرگی با دست می‌خورند. هنگامی برنج خوب پخته محسوب می‌شود که با وجود اینکه خشک باشد، در دهان حل گردد و دانه دانه باشد، به‌طوری که هیچ دانه‌ای خرد و خمیر نشود و موقع خوردن انگشتان هرگز کثیف نگردد.

منابع: سفرنامه پیترو دلاواله و ژان شاردن