دنیای اقتصاد -گروه تاریخ و اقتصاد:
آثار تاریخی در معرض نوعی تلقی و نگاه دوگانه قرار دارند؛ از یکسو نسبت این آثار با گردشگری و ارزآوری، مدیران و کارشناسان نهادهای مرتبط را بر آن میدارد که طرحهای توسعه را تدارک ببینند و پیش ببرند و از سوی دیگر ناآگاهی یا نادیدهانگاری که بلایی ساختاری است باعث شده است که این طرحها یا روی کاغذ بمانند یا در مرحله اجرا دستخوش اعوجاج شوند. طی ماههای اخیر چند بنای کهن به شیوهای مرمت شدند که به جای حفاظت از زیبایی و استحکام بنا بیشتر خیال طنزپردازان را در نگارش متنهای طنزآمیز تقویت کردند؛ ضمن اینکه صدها بنای دیگر که متعلق به دورههای تاریخی و باستانی هستند در سراسر کشور به حال خود رها شدهاند؛ از جمله خانه چند تن از رجال مطرح معاصر، بازار تهران، بازار اصفهان و...
ابوالحسن ابتهاج، ۶اسفند۱۳۷۷ در سن ۹۹سالگی در لندن درگذشت. او از دیماه۱۳۲۰ به مدت هفت سال مدیرعامل بانک ملی و نیز پایهگذار و مدیرعامل سازمان برنامه طی سالهای ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۷ بود. ابتهاج در سال۱۳۲۹ پس از برکناری از ریاست بانک ملی بهعنوان سفیر ایران در فرانسه منصوب شد؛ هرچند تمایلی به این پست نداشت و بهدلیل اختلاف نظر با مقامات وزارت خارجه پس از دو سال در دوران دولت مصدق از سفارت عزل شد. با توجه به شهرت بینالمللی که تا آن موقع کسب کرده بود، به او پیشنهاد شد که به صندوق بینالمللی پول برود.
در نوشاتل مانند دیگر شهرهای اروپا میوههای نارس یا رسیده باغچهها اغلب زیر درختان مجاور پیادهروها میریزد و عابران به آن توجه نمیکنند. از سوی دیگر، در سوئیس چیدن میوه نارس بهویژه انگور جرم است و مجازات دارد. روزی مادر قصد داشت برای ناهار پلوخورش بادمجان درست کند. در آن موقع نیازمندی آشپزخانه را که شامل گوشت، سبزیجات، میوه و نان و غیره بود از دکانهای نزدیک خانه میخریدیم.
روزنامه اطلاعات در تاریخ ۱۶دی۱۳۴۶ گزارشی با عنوان «بانوان در وزارت امور خارجه؛ ایران فقط ۵ بانوی دیپلمات دارد» منتشر کرد. در این گزارش آمده بود: «از گذشتههای دور مردم ما بر این عقیده بوده که زنان سر نگهدار نیستند و شاید بر اساس همین اعتقاد عمومی بوده که از خدمت زنان در وزارت امور خارجه جلوگیری میشد.
آنچه در پی میآید، بخشی از سفرنامه «هینریش بروگش» دیپلمات و خاورشناس آلمانی است که در سال ۱۸۵۹میلادی به عنوان سفیر پروس به ایران آمد و سپس در سفر دوم خود این سفرنامه را درباره مسائل روزمره ایرانیان و دربار ناصرالدین شاه نوشت: