اخبار تاريخ و اقتصاد - روزنامه شماره ۵۹۷۳

• 

  آوای موسیقی در گذر زمان

  دنیای اقتصاد -گروه تاریخ و اقتصاد: از موسیقی باستانی ایرانی اطلاع دقیقی نداریم؛ اما آثار آن در حجاری‌ها و اشعار قدیم و کتاب‌های لغت باقی مانده است. نام هنرمندانی مانند باربد و نکیسا و اسم آوازها و لحن‌های موسیقی که در اشعار فارسی و کتاب‌های لغت دیده می‌شود و نقش سازهای قدیم و نوازندگان درباری در حجاری‌ها همه حکایت از عظمت و جلال موسیقی دارد.
• 

  فلوت ۳۵هزارساله و نی‌نوازان مرموز چغامیش

  اکبر یاوریان

  آنچه تاکنون به‌دست آمده، نشان می‌دهد: قدیمی‌ترین‌سازبادی که می‌تواند نیای کهن فلوت و نی امروزی باشد در دهکده‌ای در آلمان کشف شده است. باستان‌شناسان در دهکده Ach در جنوب آلمان فلوتی به قدمت ۳۵هزار سال کشف کرده‌اند که عنوان قدیمی‌ترین ابزار موسیقی جهان را گرفته است.

• عبدالقادر مراغی؛ موسیقی‌دان بزرگ

  اهمیت عبدالقادر مراغی در وهله اول به‌خاطر آخرین حلقه بودنش است؛ در زمانی که تمام رساله‌های صفی‌الدین ارموی به زبان عربی بوده است، رساله‌های عبدالقادر به زبان فارسی روزگار خودش نوشته شده که آمیخته به زبان عربی و اصلاحات قدیم ایران است.

• موزیکانچی‌‌باشی‌های دارالفنون

  عباس‌میرزا از حامیان موسیقی نظامی به سبک اروپایی بود و برای ایجاد گروه موسیقی به سبک اروپایی تلاش بسیار کرد. طی دوره ۱۳۲۷ـ۱۲۱۳ نقاره‌چی‌ها و دسته موسیقی نظامی اروپایی در مراسم تشریفات رسمی حضور داشتند.
• 

  تنبور؛ کارگاه تولید راز

  دنیای‌اقتصاد: تنبور، ‌سازی رازآمیز است که ذکر آن در کلام مولانا جلال‌الدین رومی آمده است؛ آنجا که از بانگ ها،یاهای‌های دهر سخن می‌گوید و اینکه خلق می‌نوازندش به تنبور و به حلق. تنبور، روایتی اسطوره‌ای دارد.
• 

  شکل و اندازه کاسه در انواع عود

  در متون موسیقی کهن ایران همواره به برتری ‌ساز عود نسبت به سازهای دیگر تاکید شده و این‌ ساز با القابی چون «ساز کامل»، «شاه سازها»، «اشرف سازها» و «کامل‌ترین ساز» عنوان شده است. افزون بر این، نظریه‌پردازان موسیقی قدیم ایران، برای تشریح مباحث مهم موسیقی نظری و عملی مانند استخراج نغمات و فواصل موسیقایی، استخراج گام‌ها و ادوار، شیوه دستان‌بندی و غیره از‌ ساز عود بهره می‌بردند. معنی لغوی عود به زبان عربی، چوب است. اغلب بر این اعتقاد هستند که واژه عود را به آن سبب بر این ‌ساز نهادند که بین آن و بربط ساسانی که دارای اشتراکات فراوانی با هم بودند، افتراق قائل شوند.