نمادهای عقلانیت و بلوغ در انتخابات اتاق ایران

کیوان کاشفی
عضو هیات رئیسه اتاق ایران

کناره‌گیری کم‌حاشیه و بسیار آرام محسن جلال‌پور رئیس اسبق اتاق ایران که 14 ماه پیش با رای فعالان اقتصادی کشور سکان پارلمان بخش خصوصی را به‌دست گرفته بود، باتوجه به زمان طولانی باقیمانده از دوره هشتم می‌توانست برای رقبای پیشین این رئیس کرمانی وسوسه‌برانگیز باشد. علی‌الظاهر هریک از روسای اتاق‌های شهرستان‌ها، روسای تشکل‌ها، اعضای هیات نمایندگان و هیات رئیسه که هریک به سهم خود این قابلیت را برای کاندیداتوری بی‌دردسر داشتند، می‌توانستند برای کسب کرسی ریاست در یک انتخابات میان‌دوره‌ای وارد صحنه شوند. اما تقریبا هر اتفاقی که در این حوزه افتاد، می‌تواند سندی بر عقلانیت و بلوغ بخش خصوصی کشور و الگویی برای انتخابات‌های سطح ملی ایران باشد. اول آنکه ریاست پیشین اتاق ایران با وجود اقبال عمومی بسیار بالا و اثبات توانمندی خویش در 14 ماه اول مدیریتش زمانی که به این نتیجه رسید که توان ادامه مسیر را ندارد بدون کمترین حاشیه و با بزرگ‌منشی از صحنه کنار کشید تا فرد توانای دیگری این کشتی را به سرمنزل مقصود برساند. بزرگان اقتصادی بخش خصوصی بارها و بارها از ایشان خواستند که به هر قیمتی بماند و کسوت ریاست این نهاد را رها نسازد، اما برای اولین بار یک مدیر ارشد بدون هیچ فشار و سیاسی‌بازی از مسند خویش کناره گرفت. دوم آنکه عقلای بخش خصوصی در دوران پر ابهام کناره‌گیری محسن جلال‌پور برای انتخاب رئیس جدید به‌جای باندبازی و جبهه‌گیری، بیشتر به جلسات کارشناسی تکیه کرده و تلاش کردند بیش از انتخابات رسمی خود و توانایی‌های خویش را با هم به اشتراک بگذارند و از بین ده‌ها مدعی بالقوه ریاست تنها دو نفر (کمترین تعداد مجاز برای برگزاری یک انتخابات) از بین نظرات کارشناسی و تحلیل‌ها برای کاندیداتوری اعلام آمادگی کردند. این به آن معنا است که قرار نیست هرجا که فضای انتخابات به‌وجود آمد بدون هیچ برنامه و تحلیل همه صاحب‌نظران ورود پیدا کرده و هرکس برنامه فردی خویش را ارائه دهد. همه شاهد این مهم بودند که در روز انتخابات میان‌دوره‌ای ریاست دوره هشتم هیات نمایندگان تنها دو نامزد و آن هم از جمع هیات رئیسه اتاق ایران پا به عرصه گذاشتند.

سومین اشاره‌ای که می‌توان آن را سندی بر عقلانیت بخش خصوصی کشور دانست، رقابت خارج از توهم در این انتخابات بود. هیچ یک از دو نامزد ناکارآمد یا بدون حمایت جلو نیامده بودند. فاصله رقابت بسیار نزدیک بود و این به آن معنا است که جلسات کارشناسی به درستی دو نامزد را از بین خویش انتخاب کرده‌اند. اختلاف 4 رای از بین 392 رای (غلامحسین شافعی 198 رای و مسعود خوانساری 194 رای) را می‌توان نشان از انتخاب هدفمندانه و گزینه‌های مناسب برای رقابت و شایسته از نظر همگان دانست.

چهارمین نشانه این ادعا حضور 90 درصدی دارندگان حق رای در جلسه انتصاب رئیس در اتاق ایران بود (از مجموع 449 نفر عضو هیات نمایندگان اتاق ایران، 401 نفر در نشست فوق‌العاده شرکت کرده‌اند) که با نظمی شایسته جایگاه سکانداران اقتصادی ایران و شأن سربازان بی‌ادعای جبهه‌های مقدس اقتصادی امروز کشور برگزار شد. اهمیت انتخاب رئیس و شرکت در تعیین سرنوشت سه سال دیگر این دوره مدیریت بر اقتصاد بخش خصوصی برای همه اعضای ارشد پارلمان بخش خصوصی مشهود بود و مشارکت‌پذیری در تعیین ارکان تصمیم‌گیری حدود 90 درصد نشانه بسیار روشنی است از اینکه مشارکت اجتماعی در کشور باید از این گردهمایی بزرگ الگو پذیرد. پنجمین مشاهده این انتخابات پرهیز از تخریب، هیاهو، شعارزدگی و جنجال‌سازی بود که با توجه به استعفای ناگهانی ریاست پیشین زمینه این‌گونه بداخلاقی‌ها می‌توانست به وجود آید که با همت و درایت یکایک اعضای این پارلمان شاهد هیچ‌گونه از این رفتارها نبودیم تا جایی که رقبا حتی با فاصله بسیار اندک نتایج شمارش آرا بدون کوچک‌ترین اعتراض یا تشویش اذهان به گرمی دست یکدیگر را فشرده و خود را متعهد به حمایت از بخش خصوصی و وقف اهداف عالیه اتاق در هر جایگاهی دانستند. می‌توان اطمینان داشت این بلوغ فکری و رفتاری در بخش خصوصی کشور که با همدلی همه ارکان و تشکل‌ها و نهادهای اقتصادی این بخش محقق شده نوید این مهم را می‌دهد که اتاق ایران با همکاری همه بدنه بخش خصوصی اقتصاد کشور راه توسعه اقتصادی را با جدیت و سرعت بیشتری خواهد پیمود.