نظرگاه - از ماست که بر ماست
مطالبات بخش خصوصی و واقعیت‌گریزی
حدود ده روز پیش اینجانب به عنوان رییس کمیسیون صنایع ایران به اتفاق رییس اتاق بازرگانی با عده‌ای از مدیران یک مجموعه بزرگ از واحدهای صنعتی رشته‌های گوناگون دیدار و گفت‌وگو کردیم. در جریان بازدیدها از کارخانجات مستقر در این شهرک و به دنبال مذاکره در دور یک میز بزرگ، داد همه بلند بود که:
احمد پورفلاح*
حدود ده روز پیش اینجانب به عنوان رییس کمیسیون صنایع ایران به اتفاق رییس اتاق بازرگانی با عده‌ای از مدیران یک مجموعه بزرگ از واحدهای صنعتی رشته‌های گوناگون دیدار و گفت‌وگو کردیم. در جریان بازدیدها از کارخانجات مستقر در این شهرک و به دنبال مذاکره در دور یک میز بزرگ، داد همه بلند بود که: * از بازتوزیع یارانه‌ها چیزی نصیبمان نشده است.
* بانک‌ها اجرای ماده ۲۸ قانون برنامه پنجم؛ یعنی بخشش جرایم تاخیر پرداخت اقساط و تعلیق اقساط را نادیده می‌گیرند. ضمن اینکه قفل شدن بانک‌ها از جمله مخاطرات جدی پیش روی بخش خصوصی و فعالان اقتصادی محسوب می‌شود.
* تحریم‌ها ما را با مشکلاتی در تامین مواد اولیه و قطعات یدکی و تجهیزات روبه‌رو کرده است.
* صادرات با نرخ پایین و دستوری ارز مقرون به صرفه نیست.
* واردات بی‌رویه کالاهای فاقد کیفیت و قاچاق، به کاهش تقاضا برای تولیدات داخلی دامن زده است.
* مطالبات تولیدکنندگان از بخش دولت پرداخت نمی‌شود (یا به موقع و کامل پرداخت نمی‌شود).
* دولت شهرک‌های صنعتی را به دارندگان واحدهای صنعتی واگذار نمی‌کند.
و شکوه و شکایت‌هایی از این دست....
و ده روز بعد همین جلسه با حضور چند معاون وزیر از وزارتخانه‌های صنعت، معدن و تجارت در همان محل و با حضور همان نمایندگان از واحدهای صنعتی بخش خصوصی تکرار می‌شود. (البته با حضور دو نماینده از اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران) اظهارنظر مدیران واحدهای صنعتی حاضر در این جلسه حاکی از این بود:
* مشکل خاصی نداریم
* از همه چیز راضی هستیم
* اگر زمینی برای احداث مانژ سوارکاری با بودجه لازم به ما بدهید ما مشکل سوارکاری و نگهداری چند اسب را حل می‌کنیم و خلاصه همه چیز آرومه، ما چقدر....
حال این سوال اساسی مطرح می‌شود:
برخورد دوگانه و کاملا متعارض ما ناشی از چیست؟
الف- بیم داریم که سازمان‌های مسوول با ما برخورد بنمایند؟
ب- در بیان واقعیات زمانی که خودمان و نمایندگان تشکل‌های بخش خصوصی دور هم هستیم دست به غلو و اغراق می‌زنیم؟
ج- مدیران واحدها را به طور گزینشی به جلسه دعوت می‌نمایند؟
بپذیریم که برخورد از هر سه نوع، ما را در دستیابی به اهداف مورد انتظار که همانا فضای شفاف و پر رونق کسب‌و‌کار است ناکام می‌گذارد. همان گونه که از دولتمردان و مسوولان تصمیم‌گیری و تصمیم سازی انتظار داریم که با ما صادق باشند و واقع‌گرایانه با دست‌اندرکاران بخش خصوصی مواجه شوند، طبعا از فعالان بخش خصوصی نیز انتظار است که در طرح مسائل و مشکلات موجود، صادقانه و بدون ملاحظه کاری ناشی از توجه به منافع شخصی عمل کرده و از سیاه نمایی بی‌مورد و جوسازهای مثبت و غیرواقعی جدا پرهیز کنند.
در فضایی که دسترسی به آمارهای واقعی عملکردها ممکن نیست اگر دو طرف شفاف و روشن در هم‌اندیشی‌ها و چاره‌اندیشی‌ها برخورد نکنند، هرگز نمی‌توانیم به رسالت‌ها و مسوولیت‌های تعریف شده جامه عمل بپوشانیم. در طرح دیدگاه‌ها، خدا و وجدان را همواره ناظر بدانیم و مطمئن باشیم که ابرها دائمی نخواهند ماند و حقایق سرانجام عریان خواهند شد؛ اما چه خوب است که برای واقعه با برخورد منطقی و اصولی و دور از بده‌بستان‌های متداول، و قبل از وقوع چاره اندیشی کنیم.
*رییس کمیسیون صنایع اتاق ایران و رییس کمیسیون فضای کسب‌و‌کار اتاق تهران
ارسال نظر