ندا فرامرزیان

ورود زنان به عرصه های کارآفرینی در یک دهه اخیر، در عین حال که یک رویداد مثبت و خوشایند برای جامعه زنان ایرانی محسوب می‌شود، اما تفرقه و اختلاف نظر میان تشکل‌های نوپای زنان کارآفرین که به صورت‌‌های مختلف به سطح جامعه انتقال پیدا می‌کند، به عامل تضعیف‌کننده‌ای برای روند حضور موثر زنان ایرانی در عرصه‌های کارآفرینی تبدیل شده است. نمادهایی از این اختلاف‌های تفرقه انگیز را به راحتی در میان زنان کارآفرین عضو اتاق بازرگانی و صنایع و معادن و کشاورزی ایران می‌توان مشاهده کرد. وقتی به کنکاش و واکاوی ریشه‌های بروز این اختلاف‌نظر می‌پردازیم، درمی‌یابیم که نوعی فقدان روحیه ناب تشکل‌گرایی که در تضاد با منافع و مصالح عالی زنان کارآفرین ما قراردارد، سبب ساز بروز این اختلاف نظرها است. در حال حاضر که مدت زمان چندان طولانی از حضور زنان ایرانی در عرصه‌های کارآفرینی نمی‌گذرد، چندین تشکل مربوط به زنان کارآفرین تحت عناوین و اسامی مختلف ایجاد شده که متاسفانه هم افزایی و وحدت رویه میان این تشکل‌ها به چشم نمی‌خورد، در حالی که وحدت نظر می‌تواند نقش سازنده و تاثیرگذاری در تقویت و گسترش حضور بیشتر زنان ایرانی در فعالیت‌های تجاری و اقتصادی ایفا کند. از سوی دیگر، افزایش آمار زنان عضو اتاق‌های بازرگانی و نقش فعالی که آنها در این تشکل‌های متعلق به فعالان اقتصادی بخش خصوصی ایفا می‌کنند هم، گواهی بر تغییر نگرش به زنان است، اما زمانی حضور زنان ما در عرصه فعالیت‌های اقتصادی و کارآفرینی مثمرثمر خواهد بود که گردانندگان و اعضای تشکل‌های کارآفرینی زنان، با پرهیز از روحیه خودبزرگ‌بینی و تفرقه افکنی و گسترش آستانه تحمل خود در برابر نظرات مختلف و متفاوت، موجبات تقویت بیشتر نقش زنان کارآفرین در فعالیت‌های اقتصادی و تجاری را فراهم کنند.