الزامات ورود به اتاق بازرگانی

مهندس مصطفی رناسی نایب‌رئیس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران نظیر سایر اتاق‌های دنیا پارلمان بخش‌خصوصی بوده و قوت و ضعف آن بستگی به سهم بخش خصوصی در اقتصاد کشور دارد، در اقتصاد سرمایه‌داری یا با اقتصاد غالبا خصوصی اتاق به‌عنوان مرکز ثقل متفکران اقتصادی و تصمیم‌سازی اقتصاد بوده و بالطبع نقش کلیدی در اقتصاد کشورها دارد. در ایران با توجه به اقتصاد غالبا دولتی، نقش اتاق‌ها مشورتی است اما در سال‌های گذشته با تصویب قانون بهبود مستمر فضای کسب‌وکار نقش اتاق‌ها نیز پررنگ‌تر شده و با ایجاد شورای گفت‌وگوی دولت و بخش‌خصوصی همکاری اتاق‌ها افزایش یافته است. اتاق بازرگانی باید به‌عنوان پارلمان بخش خصوصی جهت جلب همکاری کلیه تشکل‌های بخش خصوصی تلاش کند، تا بتواند به رسالت خود به‌عنوان سخنگوی واحد به نحو مطلوبی عملی کند. در دهه‌های گذشته اتاق‌های کشورهای پیشرفته جهان بر اساس طرح‌های سازمان توسعه صنعتی ملل متحد UNIDO جهت ایجاد مرکز مبادلات پیمانکاری فرعی (SPX) اقدام کرده‌اند که در این مراکز توسعه کسب و کار پیمانکاران کوچک و متوسط (اعم از واحدهای صنعتی که به صورت سفارشی تولید می‌کنند یا پیمانکاران) را به‌عهده داشته و با آموزش و توانمندسازی آنها و معرفی به کارفرمایان با استفاده از نرم‌افزارهای انطباق‌یابی (machmaking) جهت توسعه کسب‌وکار اعضا فعالیت می‌کنند. تا سال گذشته میلادی در بیش از ۶۹ کشور جهان این مراکز ایجاد شده است و در اتاق اصفهان نیز این مرکز از ۲۲ ماه قبل فعالیت خود را با همکاری UNIDO آغاز کرده و در آینده نزدیک با عقد قرارداد همکاری با این سازمان کلیه اعضای SPX به شبکه جهانی SPX متصل شده و این اقدام اساسی برای وصل کردن اعضای اتاق به شبکه جهانی اقتصاد، جهت بازاریابی و توسعه بازار است. همچنین به اتاق ایران پیشنهاد شده است که به صورت فراگیر و با مرکزیت اتاق اصفهان در سایر اتاق‌های سراسر کشور این مراکز با توجه به تجربیات به دست آمده ایجاد شود. اتاق می‌تواند به‌عنوان پل ارتباطی بین اعضا جهت همکاری موثر بین آنها عمل کند. شناسایی مشکلات اعضا و ریشه‌یابی، کارشناسی و پیدا کردن راه حل‌های مناسب با استفاده از متخصصان دانشگاهی و فعالان خبره اقتصادی و ارائه راهکار‌های مناسب از وظایف اتاق است. رصد مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشورهای جهان و البته کشور ایران و اطلاع‌رسانی و ارائه رهنمود‌های لازم به فعالان اقتصادی جهت انتخاب استراتژی‌های مناسب، با توجه به فرصت‌ها و تهدیدهای پیرامونی از وظایف مهم دیگر اتاق است که این کار از طریق تشکیل کمیسیون‌های تخصصی و فعال و با کسب خرد جمعی اعضا امکان‌پذیر است. ارائه مشورت‌های لازم به روسای سه قوه، همچنین مشارکت در تدوین استراتژی‌ها و برنامه‌های کلان اقتصادی کشور، نظارت بر عملکرد اقتصادی دولت و اعلام نظرهای به موقع جهت جلوگیری از انحراف برنامه‌های مصوب، رسیدگی به مشکلات جاری فعالان اقتصادی و نیز حمایت از اعضا در ارتباط با سازمان‌های دولتی از دیگر فلسفه‌های وجودی اتاق بوده است. حضور موثر در کمیسیون‌های تخصصی مجلس و مراکز تصمیم‌گیری اقتصادی کشور و ایجاد ارتباط با سایر اتاق‌های کشورهای جهان جهت توسعه صادرات و واردات و تسهیل ارتباط فعالان اقتصادی و نیز ایجاد مراکز داوری و همکاری با فعالان اقتصادی جهت حل مشکلات حقوقی آنها و ایجاد مراکز آموزشی و مشورتی جهت بالا بردن سطح دانش اقتصادی و اجتماعی اعضا و کمک به آنها جهت حل مشکلات جاری از دیگر ضرورت‌های تشکیل اتاق بازرگانی است. اتاق بازرگانی به‌عنوان جزئی از بدنه ملت نمی‌تواند به مشکلات عمومی جامعه و مردم بی‌تفاوت باشد و لازم است در مواقع لازم با اعلام موضع و حضور فعال در جهت حمایت‌های اقتصادی و ایجاد مراکز نیکوکاری و اجتماعی وظایف ملی خود را عملی کند. صداقت و سلامت و حسن سابقه در فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی شرط نخست منتخبین اتاق‌ها است. روحیه کار گروهی، تعادل در تفکرات سیاسی و اجتماعی، تخصص در فعالیت اقتصادی شخصی، داشتن روحیه خدمت به مردم و داشتن وقت کافی و سلامت جسم و روان از دیگر الزامات ورود اعضا به اتاق بازرگانی است.

صاحب‌نظر بودن در مسائل اقتصادی، توان دفاع از اهداف و برنامه‌های اتاق، قدرت بیان در مراکز تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی، داشتن توان تحلیل مسائل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و البته تسلط به یکی از زبان‌های خارجی معتبر از پیش‌شرط‌های ورود به این جایگاه خواهد بود.