محمد ملک شاهی: وقتی نرخ سود تسهیلات، پایین‌تر از مقدار تعادلی آن تعیین شود، برای این تسهیلات صف تشکیل خواهد شد و بانک‌ها این قدرت را دارند که تصمیم بگیرند به چه کسانی وام بدهند و به چه افرادی وام ندهند و حتی علم اقتصاد پیش‌بینی می‌کند که ممکن است بازار سیاهی تشکیل شود که وام را به نرخ بالاتر از نرخ بانکی تعیین شده به فروش برسانند. برای بانک‌ها بهترین گزینه این است که به شرکت‌های تحت پوشش خود وام ارزان (به عبارت دیگر رانت) بدهند. در این شرایط اگر قانونی وجود نداشته باشد که بانک‌ها را از این کار منع کند، بنگاه‌های عظیم‌الجثه‌ای برای بلعیدن این رانت تشکیل می‌شود؛ مانند شرکت‌های متعددی که در زیرمجموعه بانک‌ها ایجاد شده‌اند و اهدافشان هیچ ربطی به وظایف بانک‌ها ندارد.

گرچه نمی‌توان گفت که تنها دلیل این رفتار پرریسک مدیران بانکی نرخ دستوری سود تسهیلات بانکی است و عوامل دیگری مثل حمایت تام بانک مرکزی از بانک‌ها و عدم هراس بانک‌ها از ورشکستگی و... نیز هر کدام تا حدی این رفتار را توجیه می‌کنند، اما قطعا این پارامتر یکی از مهم‌ترین عوامل است. در این پرونده از باشگاه اقتصاددانان، امیر مرادی این موضوع را از دید میزان ریسک بانکی بررسی کرده و توضیح داده است که چرا این رفتار ریسک سپرده‌ها را افزایش می‌دهد و درنهایت پیشنهاد کرده است تا با کمک قوانین منع‌کننده به مبارزه با این مشکل پرداخته شود. مرتضی هداوندی، از دید صنعتگران به این مشکل پرداخته و از ایشان دعوت کرده تا به جای رانت‌خواهی، تلاش خود را افزون کنند و درنهایت ناصر یارمحمدیان، همه مشکلات بانک‌ها از جمله شرکت‌داری بانک‌ها را مورد تحلیل قرار داده است.