مذاکرات ایران و ۶ قدرت جهانی سرانجام نتیجه داد و طرف‌های گفت‌‌و‌گو با انتشار بیانیه‌ای در آخرین ساعات تعطیلات نوروزی، تکلیف سال‌ها گفت‌و‌گوی هسته‌ای را روشن کردند. مردمی که تا پاسی از شب مذاکرات را دنبال می‌کرند با قرائت این بیانیه پر از امید شدند و برخی از آنان با حضور در خیابان‌ها به شادی پرداختند. به نظر می‌رسد جو امید ایجاد شده پس از بیانیه لوزان، در هفته‌های نخست سال مسیر روشنی را پیش روی فعالان اقتصادی کشور‌گذارده تا آنان با برنامه ریزی بهتری به توسعه فعالیت‌های خود بپردازند. در مقابل این همه امیدی که برای بهبود شرایط اقتصادی کشور شکل گرفته، نگرانی‌هایی وجود دارد که ریشه آن به عملکرد دولتمردان در سال‌ها و دهه‌های گذشته برمی‌گردد. تجربه نشان می‌دهد عملکرد مدیران اقتصادی کشور در سال‌های گذشته به گونه‌ای بوده که تصمیم‌هایی با منافع کوتاه‌مدت بر برنامه‌های کارشناسانه مبتنی بر عقلانیت چربیده و سیاست‌گذاران بیش از آنکه منافع بلند مدت را دنبال کنند بر موج احساسات مردم و سیاست‌های پوپولیستی سوار شده‌اند. در دو سال گذشته با روی کار آمدن دولت یازدهم و به‌کارگیری تیمی از بهترین اقتصاددانان کشور، ادبیات دولتمردان تغییر یافته آنان بر اساس اصول علمی اقتصاد گفتار و کردار خود را تنظیم کرده‌اند که این موضوع یکی از دستاوردهای بزرگ این دولت به شمار می‌رود. طبیعی است که حفظ چنین رویکردی یکی از دغدغه‌های اصلی نخبگان کشور است و با توجه به تجربیات گذشته آنان بیم آن را دارند که فضای پساتحریم، دولت را به سمتی هدایت کند که از عقلانیت فاصله بگیرد و به پوپولیسم روی آورد.

باشگاه اقتصاددانان این پرسش را پیش‌روی اقتصاددانان و صاحب‌نظران کشور قرار داده که مهم‌ترین وظایف دولت در این دوران چیست و باید به چه سمتی حرکت کند که تجربیات تلخ گذشته تکرار نشود و عقلانیت شکل گرفته توسعه یابد و ماندگار شود. از سوی دیگر این پرسش مطرح شده که اثر اقتصادی بیانیه لوزان بر فضای عمومی اقتصاد کشور به چه گونه‌ای خواهد بود و بخش‌های مختلف اقتصادی از این تفاهم صورت گرفته چه تاثیری خواهند پذیرفت؟