مهتاب رحمتعلی: استفاده بهینه از انرژی در ساختمان‌سازی روز دنیا بسیار مورد توجه قرار گرفته است اما در ایران با وجود بالا بودن قیمت حامل‌های انرژی سازندگان بزرگ به دلیل هزینه‌های زیاد اجرای این طرح‌ها کمتر به این مقوله توجه کرده‌اند.موضوعی که شاید اکنون به دلایل مختلف از جمله هزینه‌های بالا، عدم فرهنگ مناسب و... کمتر در اولویت قرار گیرد اما در بلندمدت گریزی از آن نیست. در این زمینه بحث‌های متفاوتی از جمله اقدامات بازدارنده از تخریب محیط‌زیست و حمایت از طرح انرژی‌های پاک و جلوگیری از اتلاف انرژی مطرح است و به تازگی نیز در همایشی که با مدیریت بنیاد جهانی انرژی در ایران برگزار شد، دو شرکت ایرانی برنده جوایز ویژه شدند. بر همین اساس به نظر می‌رسد موضوع جلوگیری از اتلاف انرژی در ساخت و سازهای پایدار در دستور کار قرار گرفته است.اما اینکه تا چه حد این امر اجرایی شود و چه میزان استقبال از آن صورت گیرد و یا اینکه آیا تکنولوژی‌های لازم در ایران موجود است یا خیر سوالی است که در این شماره باشگاه مدیران به آن پرداخته شده است.

استفاده بهینه انرژی؛ مبنای موفقیت در ساخت و ساز

مهندس سید عمادالدین قاضوی
مدیرعامل شرکت توسعه بین‌الملل ساختمان

انرژی مبنای تمام حرکت‌های بشر و لازمه شکوفایی تمام صنایع است.این جمله شاید در وهله نخست امری بدیهی و مفهومی بسیار تکراری برای مدیران میانی و ارشد در کشور ما باشد و حتی گاهی آنقدر تکرار شده است که حالتی خسته‌کننده نیز به خود گرفته است.اما شاید لازم باشد هر مدیری یک بار دیگر و برای 30 ثانیه به‌صورت پیوسته و عمیق به این مفهوم به ظاهر واضح فکر کند و ببیند که اگر استفاده بهینه از انرژی مبنای موفقیت است، وی در حیطه کاری خودش چقدر به این موضوع پرداخته است؟!در حال حاضر باوجود تغییرات سال‌های اخیر در قیمت‌های حامل‌های انرژی لیکن همچنان ساخت پروژه‌های مطلوب از نظر مصرف انرژی و منطبق با معیارهای بالای محیط زیستی در داخل کشور مقرون به‌صرفه نیست که تشریح دلایل آن شاید خارج از این مجال باشد. اما قدر مسلم این است که در آینده‌ای نه چندان دور و با تکمیل فرآیند اصلاح قیمت حامل‌های انرژی، به‌خصوص در حوزه صنعت ساخت‌و‌ساز این معادله معکوس خواهد شد.نکته بسیار حائز اهمیت در این بین این است که از آنجا که تولیدات ساختمانی از کالاهای با عمر مصرف بسیار طولانی و حداقل بالای 50 سال به شمار می‌روند، بنابراین امکان تعویض آنها در کوتاه مدت بسیار دشوار است و در صورت امکان نیز منجر به تحمل ضرر و زیان متناسب با آن برای مالکان خواهد بود.در نتیجه بدون تردید می‌توان گفت که موفقیت آتی برای سرمایه‌گذاران در بخش ساخت و ساز نیازمند این است که آینده‌نگری در ایشان پدید آید و به تبع آن همچنین نیازمند مدیرانی است که بتوانند قدم در این عرصه نهاده و به‌رغم تمام مخاطرات و ریسک‌های ظاهری موجود باز هم کیفیت محصولات خود را در انطباق با استانداردهای بین‌المللی تعریف کرده و پروژه‌هایی را خلق کنند که در حوزه انرژی دارای قابلیت مطلوب باشند.

به هر حال شاید در دهه 90 شمسی این موضوع بیشتر به یک امتیاز برای پروژه‌ها به نظر آید لیکن بدون تردید در دهه بعدی موضوع انرژی یک الزام برای موفقیت خواهد بود؛ زیرا با گذشت زمان عمر سوخت‌های فسیلی روبه کاهش می‌رود، از طرفی با تخریب بیشتر محیط زیست با توجه به به‌کارگیری سوخت‌های فسیلی و الگوهای اشتباهی که موجب تخریب روز افزون محیط زیست شد، منجر به بحرانی‌تر شدن شرایط خواهد شد و برای خروج از این بحران باید در تمام عرصه‌های موجود تلاش‌های وسیعی انجام گیرد و با توجه به اینکه صنعت ساختمان همیشه بیشترین میزان سرمایه‌گذاری ازسوی دولتمردان و سرمایه‌گذاران داشته و بخش عمده چرخه اقتصادی کشور را در بر می‌گیرد، بنابراین در زمینه کاهش مصرف انرژی و به کارگیری آن با بالاترین راندمان و کمترین اتلاف و استفاده از سوخت‌های غیرفسیلی و کاهش اثرات زیست محیطی بلندترین گام را در ایفای نقش در بحران انرژی و تخریب محیط زیست برداشت. کشورهای توسعه‌یافته به منظور رفع این بحران اقدام به تولیدات انرژی پاک در برج‌ها و ساختمان‌ها و کاهش مصرف محصولاتی با اثرات زیست محیطی کرده‌اند و از کارخانه‌های تولید محصولات و ساختمان‌ها، برج‌ها و پروژه‌های عمرانی که این مهم را رعایت می‌کنند، حمایت کرده و اقدام به ارائه گواهی‌های معتبری برای تایید و رونق تجارت آنها کرده‌اند. بنابراین اقدامات بازدارنده از تخریب محیط‌زیست و حمایت‌کننده از به‌کارگیری انرژی پاک و جلوگیری از اتلاف انرژی مهم‌ترین اصل برای رسیدن به بالاترین حد مصرف بهینه انرژی در جهان خواهد بود.

افزایش رفاه با توجه به پروژه‌های سبز

سید حسن موسوی
مدیرعامل شرکت آریا عمران پارس

موضوع پایداری و سبز بودن در صنعت ساخت و ساز یک مفهوم وسیع و چند بعدی است که پرداختن به آن از زوایای گوناگون قابل انجام است.اما قبل از اینکه به بررسی ابعاد مختلف این موضوع بپردازم، دوست دارم بیشتر به لزوم رسیدن به پایداری و چرایی اجرای سبز پروژه‌ها بپردازم. در واقع قبل از اینکه به این سوال پاسخ دهیم که چگونه می‌توانیم یک پروژه سبز بسازیم، باید به این ابهام پاسخ دهیم که اصولا چرا ما باید یک پروژه سبز بسازیم!؟در این خصوص می‌توانم از 3 منظر به این پدیده نزدیک شوم. نخست از منظر انرژی، دوم از منظر محیط زیستی، سوم از منظر آسایش و رفاه ساکنان و همچنین سود و زیان مالکانه که مجموعه این عوامل نهایتا در راستای اقتصاد ملی و مسوولیت‌های اجتماعی تعریف شده برای سازندگان خواهد بود.بدیهی است یکی از مهم‌ترین موضوعات برای مدیران استراتژیک و ارشد یک کشور تضمین ثبات و جایگاه آن کشور برای آینده دور است که در این باب استراتژیست‌ها حداقل دوره‌های 100 ساله را مبنای تحلیل خود قرار می‌دهند. از طرف دیگر این یکی از مبانی ثبات، تضمین امنیت انرژی است که متاسفانه با شرایط موجود و میزان شدت مصرف انرژی در کشور ما این اصل کاملا دچار خدشه شده و به هیچ وجه تضمینی در این زمینه وجود ندارد که بر فرض مثال در سال 1450 فرزندان ما بتوانند حداقل انرژی مورد نیاز برای زیستن خود را تامین کنند که موضوع انرژی یکی از سرفصل‌های بسیار مهم در رسیدن به یک ساخت و ساز پایدار است. موضوع دوم بحث محیط زیست است.

شاید بتوان گفت که در موضوع نخست که مربوط به بحث انرژی بود هنوز عمق فاجعه برای عموم مردم و حتی بخش عمده‌ای از تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران ما مشخص نگشته، اما در بخش محیط زیست دیگر بخش قابل توجهی از اشکالات هویدا شده و امروز کمتر کسی را می‌توانیم پیدا کنیم که از مشکلات عمیق ما در این حوزه بی‌اطلاع باشد. بنابراین تامین مشخصاتی در پروژه که بتواند به ارتقای استانداردهای محیط‌زیستی بینجامد یکی از اصول مهم در رسیدن به ساخت و ساز سبز است که فواید آن به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم به خود سرمایه‌گذاران و سازندگان نیز باز خواهد گشت.بحث بعدی که می‌توان به آن اشاره کرد بالا بردن آسایش و میزان رفاه کاربرانی است که قرار است در طول دوره بهره‌برداری از این پروژه استفاده کنند.بدیهی است که فعالیت‌های بشر و عملکردهای توسعه در صنعت ساختمان، بیش از همه، بر رفاه اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی انسان تاثیرگذار بوده و حیات نسل‌های آینده و گونه‌های دیگر را به خطر می‌اندازد. بنابراین اجرای روش‌ها و راه‌حل‌های پایدار، منجر به کاهش هزینه‌های اقتصادی در طول عمر سازه، کاهش اثرات زیست محیطی و افزایش منافع اجتماعی شده و همزمان باعث نگه‌داشتن سیستم در سطح بالایی از بهره‌برداری برای یک مدت طولانی می‌شود. با درک این موضوع، بسیاری از سازمان‌ها در سراسر جهان، شیوه‌های پایدارتری در پیش گرفته و شروع به ارزیابی، تشویق و حتی واگذاری پروژه‌ها براساس توانایی موردنیاز افراد برای بهبود پایداری می‌کنند.

توسعه پایدار در سال 1992، در کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه، چنین تعریف شده است: «توسعه پایدار، توسعه‌ای است که نیازهای نسل حاضر را بدون به خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده برای برآوردن نیازهایشان، تامین می‌کند». همچنین اساس توسعه پایدار، بررسی و ارزیابی تمام اثرات ساختمان‌ها در زمینه اقتصادی، اجتماعی یا زیست محیطی است.ساختمان سبز، الگویی از زندگی توام با صرفه‌جویی در مصرف منابع طبیعی و بدون انرژی را عرضه می‌کند که تحت عنوان ساختمان‌های سازگار با محیط زیست نیز معروف هستند. در این سازه‌ها امکان بهره‌برداری بهینه از منابع ارزشمند طبیعی در کنار مصالح موثر و قابل بازیافت ساختمانی به خوبی وجود دارد.در سال‌های اخیر ساختمان‌های سـبز با طراحـی و تکنولوژی‌های نوین همراه بوده‌اند که این امر کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی را در داخل و خارج سـاختمان در پـی داشـته است. از سوی دیگر این ساختمان‌ها نقش بسزایی در توسعه ساختمان‌های پایدار داشته‌اند به‌طوری که اولویت طـرح‌های آن مبنی بر استفاده از انرژی خورشیدی، بهره‌گیری از روشنایی و گرمایش طبیعی، کاهش مصرف انرژی فسیلی و نیز به کـارگیری مصالح قابل بازیافت بوده است. در سال‌های اخیر، لـزوم اسـتفاده از سـاختمان‌های سـبز در آمریکا و کانادا از اهمیـت ویژه‌ای برخوردار بوده به نحوی که پروژه‌های ساختمانی سبز در صـورت تاییـد در سـامانه لید کـه یکـی از معتبرتـرین معیارهـای سنجش میزان پایداری ساختمان به شمار می‌رود، ثبت خواهد شد.با توجه به تاثیرات جدی احداث ساختمان‌ها بر محیط زیست و خسارات غیرقابل جبران آن در زندگی افـراد، اسـتفاده از تکنولوژی ساختمان سبز و توسعه فراگیر آن می‌تواند به‌عنوان یک راهکار ایده‌آل مد نظر قرار گیرد. افـزایش رانـدمان انـرژی و مصالح ساختمانی مورد استفاده و نیز کاهش اثرات منفی آن بر سلامت محیط‌زیست دو مزیت مهم و اساسی در ساختمان‌هـای سبز به شمار می‌رود. اسـتفاده از روش‌های طراحی جامع و عدم تمرکز در یک جزء خاص می‌تواند ما را در رسیدن به این اهداف یاری دهد.

در کشورهای اروپایی به منظور دستیابی به اثرات مثبت زیست‌محیطی و کاهش مصرف انرژی از فناوری‌هـای خاصـی در ساخت این ساختمان‌ها استفاده شده است که رعایت قوانین مربوط به اجرا و عملکـرد آن از سـوی سـازمان توسـعه سـبز قابـل کنترل است.ساختمان سبز برای کاربردهای مختلف مانند روشنایی، گرمایشی و سرمایشی از انرژی‌های سـبز همچـون خورشـید و بـاد بهره می‌گیرد. در این نوع ساختمان‌ها از سوخت‌های فسیلی نیز استفاده می‌شود امـا مقـدار آن در مقایسـه بـا سـاختمان‌های معمولی بسیار ناچیز است که این امر کاهش آلودگی‌های زیست محیطی را به دنبـال دارد. همچنین در زمینه معماری ساختمان، توسعه و معماری پایدار به‌عنوان یک صنعت نو در ساختمان مطرح است. با توجه به تمایل افراد به زندگی شهری، باید استفاده از منابع طبیعی روند پایدار خود را حفظ کند.استفاده بهینه از نور و منظر در ساختمان‌های مسکونی و اداری به‌عنوان یک فرهنگ در کلیه جوامع بشری گسترش ‌یافته است که این موضوع یک عامل مهم جهت صرفه‌جویی در میزان انرژی در ساختمان سبز محسوب می‌شود. در برخی کشورها به منظور کاهش مصرف انرژی و نیز جلوگیری از انتشار گازهای گلخانه‌ای دستورالعمل‌هایی از سوی دولت تدوین شده که لزوم استفاده از ساختمان‌های سبز را در بر می‌گیرد.هزینه مصرف انرژی و آب در ساختمان‌هایی که با فناوری ساختمان سبز طراحی شده‌اند به میزان قابل توجهی نسبت به ساختمان‌های قدیمی کاهش یافته که این میزان در طول یک دوره زمانی می‌تواند هزینه‌های اولیه را جبران و به یک شاخص مثبت سرمایه‌گذاری دست یابند. ساختمان‌هایی که به نحو مطلوب با این فناوری ساخته شده‌اند می‌توانند منجر به توسعه و پیشرفت پروژه‌های آتی شوند. استفاده حداقل از زیرساخت‌های پالایش منابع آبی، کاهش هزینه‌های عملیاتی و کاهش هزینه‌های تحمیل شده به محیط زیست، از عوامل مهم در افزایش عملکرد اقتصادی محسوب می‌شود. با وجود محیط زیست مطلوب و پاک، زمینه جهت بهبود و ارتقای سطح کیفی کار، تولید و سلامت جامعه برقرار شده و منجربه کاهش هزینه‌های درمانی می‌شود.

افزایش ارزش شرکت‌های ساختمانی در گرو کاهش مصرف انرژی

غلامرضا شیخ
مدیرعامل شرکت ساختمانی معلم

فلسفه ما این است که مسوولیت اجتماعی شرکت‌های ساختمانی چیزی نیست جز به حداکثر رساندن ارزش خود و محصولات خود در یک دوره طولانی. یقین بدانیم که در بلند مدت مسائل اجتماعی، زیست محیطی و کاهش مصرف انرژی‌های فسیلی به مسائل مالی تبدیل می‌شوند. واقعا هیچ نوع تردستی در این موضوع وجود ندارد و بخشی از اهداف بنیادین مالکیت شرکت‌های ساختمانی، ما را مجاب می‌کند تا با رعایت مسائل مربوط به کاهش مصرف انرژی، ارزش شرکت را در بلند مدت به حداکثر برسانیم. جدای از ظواهر معماری، تجهیزات الکتریکی و مکانیکی موجود در ساختمان‌ها، مهم‌ترین تمایز برای نشان دادن یک ساختمان به روز است و دانش تاسیسات جدید در ساختمان و استفاده از ابزارهایی با تکنولوژی نوین در نوک پیکان علم ساختمان قرار گرفته است. با اینکه سرعت ورود علم نوین در این بخش به شکل سرسام‌آوری بالا بوده، لیکن به تجربه مشاهده شده است که در ساختمان‌های ایران این سرعت ورود علم نوین باعث سردرگمی‌و در نهایت ارتجاع به تکنولوژی قدیمی ‌و ساخت و ساز سنتی شده است. چیزی که در این حوزه نیازمند آن هستیم آن است که برای عملی کردن دانسته‌ها، باید سرعت ورود دانسته‌های جدید را پایین‌تر بیاوریم و زمان بیشتری را صرف هضم و درک آنان کنیم. به عبارتی دیگر برای اینکه بیشتر به روز باشیم، لازم است کمتر به روز باشیم! اطلاعات به روز آسان به‌دست می‌آیند، لیکن تغییرات جدید به سختی شکل می‌گیرند. سال‌ها است که فعالان صنعت ساختمان در سراسر دنیا به مسائل زیست محیطی و مصرف انرژی توجه ویژه‌ای داشته‌اند. بنابراین نیازی نیست که آخرین تکنولوژی سال 2016 را برای این منظور فرابگیریم، بلکه لازم است تغییرات موفق و آزموده در حدود هفت سال اخیر را الگو قرار داده و با تمرکز کافی، در صنعت ساختمان خود آن را هضم کنیم. با این روش کم کم تکنولوژی به روز، بستر خود را خواهد یافت.

نکته دیگر، استفاده از مصالح مفید در این راستا است که به‌طور خاص اولین و مستقیم‌ترین راه برای حفظ منافع مالی در میان مدت می‌باشد. مصالحی که با پوشش مناسب برای ساختمان، ضریب عبور انرژی در ساختمان را کاهش می‌دهد که خوشبختانه در این مورد خاص مصالح نوین به شرط حضور در بازار ایران، به راحتی و با سرعت قابل قبولی امکان رسوخ در صنعت ساختمان را دارند، لیکن متاسفانه دگرگونی ساختمان‌ها با مصالح عایق اندکی قیمت تمام شده را افزایش می‌دهد که همین امر موجب شده تا در ساختمان‌های جدید در ایران جایگاه شایان خود را نیابند. تا زمانی که شرکت‌های ساختمانی، به‌عنوان بخش تولیدکننده ساختمان با مصرف‌کنندگان ساختمان ارتباط بلند‌مدت نداشته باشند، این فاصله موجب استفاده از مصالح سنتی و ارزان قیمت خواهد شد، چرا که استفاده از این مصالح در میان مدت توجیه اقتصادی خواهد داشت. با این وجود افق دید ما روزهای بهتری را می‌بیند، چراکه صنعت ساختمان ایران کم کم در حال گذار از نیازهای کمی‌به نیازهای کیفی است. اگر دیروز، مردم ما در خرید یک ساختمان توجه داشتند که آیا اسکلت دارد یا خیر! و امروز توجه می‌کنند که آیا مهندسی‌ساز است یا خیر، یقین بدانید که فردا توجه مصرف‌کنندگان قبل از خرید به هزینه‌های مصرف و رفاه آینده است و توجه بیشتری به استفاده از مصالح عایق در هنگام ساخت ساختمان جلب خواهد شد. تردید نداشته باشید که محاسبات انرژی در ساختمان جایگاه اصلی خود را خواهد یافت.

بخش ساختمان بزرگ‌ترین مصرف کننده انرژی کشور است

احمد صالحی
معاونت فنی و مهندسی پروژه مگاپارس

در ایران بیش از ده سال است که توجه خاصی به کاهش مصرف انرژی با ایجاد سازمان‌ها و نهادهای دولتی و غیر دولتی و به خصوص تدوین آیین‌نامه مبحث 19 ساختمان معطوف شده است. لیکن با وجود اجباری شدن این آیین نامه در ساختمان هنوز هم شاهد آن هستیم که بیشترین مصرف انرژی در کشور در حوزه ساختمان و مسکن قراردارد و اگرچه به موفقیت‌هایی در این خصوص نائل شده‌ایم، لیکن هنوز با جایگاه انتزاعی خود فاصله چشمگیری داریم. برای درک بهتر این مطلب کافی است بدانیم مصرف انرژی در هر متر مربع از ساختمان‌های ایران پنج برابر هر متر مربع ساختمان در اروپا است.سال‌هاست که در رسانه ملی تیزرهای رعایت مصرف انرژی و مبحث 19 مردم را آگاه ساخته. بیش از 5 سال از هدفمندی یارانه‌ها و اصلاح قیمت حامل‌های انرژی در ایران می‌گذرد. بیش از 4 سال است که از طرح و تدوین استاندارد برچسب انرژی ساختمان می‌گذرد. در سال 88 به نیت شروع این امر مهم در کشور نام سال را سال اصلاح الگوی مصرف نهادیم، لیکن همچنان با نقطه هدف فاصله‌ها داریم و هنوز نقطه روشنی در افق دیدمان هویدا نگشته است.با نگاهی از زاویه‌ای دیگر بر این مشکلات خواهیم یافت که مشکل در دوجنبه دیده می‌شود:

1)کیفیت پایین ساختمان
۲)راندمان پایین سیستم‌های سرمایشی و گرمایشی
در جنبه اول که به زعم اینجانب مهم‌ترین بخش از گفتار ما می‌تواند باشد بهتر است به‌صورت کمی‌صحبت کنیم. جالب است که 35 درصد اتلاف انرژی در ساختمان‌ها از دیوارهای جانبی رخ می‌دهد و 25 درصد از سقف و 10 درصد از کف ساختمان‌ها و 20 الی 25 درصد از پنجره‌ها و درها رخ می‌دهد.پس مشاهده می‌کنیم که هنگام ساخت و با استفاده از مصالح نوین و عایق، این مشکلات را تا حد زیادی می‌توانیم برطرف کنیم و نوک پیکان اتهام در درجه اول به سازندگان و شرکت‌های ساختمانی نشانه می‌رود، چرا که مصرف‌کنندگان با پرداخت هزینه انرژی همیشه به دنبال راهکاری برای کاهش مصرف هستند، گرچه همیشه اقدامات بعدی کم‌اثرتر و پرهزینه‌تر می‌شود. این ساختمان‌ها که در ایران ساخته شده‌اند در واقع دشمنان انرژی و محیط زیست محسوب می‌شوند. ساختمان‌های ما سرما و گرمایی را که با هزینه گزاف در اختیارشان قرار می‌دهیم به خاطر عایق نبودن پوسته خارجی آسان از دست می‌دهند و در نتیجه 5 برابر یک ساختمان اروپایی باید انرژی مصرف شود تا همان دمای رفاه تامین شود.مساله دیگر راندمان پایین لوازم سرمایش و گرمایش است، که از این زاویه اگرچه اوضاع مناسبی وجود ندارد، لیکن تدوین قانون و اجرایی شدن آن چندان زمان نمی‌برد و در کوتاه مدت اوضاع بهتری را پیش رو داریم. گرچه هنوز بخاری‌هایی با رده انرژی F, G تولید می‌شود و هنوز آبگرمکن‌های مخزنی در بازار به فروش می‌رسد، اما ارتقای سطح کیفی این محصولات نیازمند یک همت جدی از طرف مجریان قانون است که ان‌شاءا... به زودی میسر می‌شود.در ده سال اخیر که قوانین مربوط به عایق‌سازی ساختمان و رعایت مبحث 19 اجباری شده، حدود یک سوم واحدهای مسکونی کشور ساخته شده‌ا‌ند که تقریبا تمام آنها به جز رعایت چند نکته کوچک در سایر موارد به شکل سنتی ساخته شده و عدم همت و دغدغه ملی و دولتی باعث شده که از ظرفیت بالایی که می‌توانست گامی مؤثر در این مهم باشد، استفاده نشود. اما هر روز دیرتر کیفیت ساخت در کشور ارتقای یابد، هزینه گزافی به کشور و مردم وارد می‌شود و ساختمان‌ها که 40 درصد انرژی کشور را مصرف می‌کنند همچنان در صدر اتلاف انرژی خواهند ایستاد. شاید این جمله‌ای که می‌خواهم بگویم در وهله اول خوشایند دولت و مردم نباشد، لیکن داروی تلخی است که برای بهبود این درد کهنه باید روزی نوشید:اصلاح قیمت‌های حامل‌های انرژی برای توجیه پذیر بودن راهکارهای بهینه‌سازی مصرف انرژی ضروری است و یادمان نرود که مصرف انرژی در ساختمان‌های ایران تا 80درصد ظرفیت کاهش دارد.چه خوش گفت یک روز دارو فروش، شفا بایدت داروی تلخ نوش.