کارشناسان چینی معتقدند که صادرات فولاد چین تاثیر منفی روی توازن عرضه و تقاضای آن نخواهد گذاشت و نباید صادرات خود را به عنوان تهدیدی برای بازار جهانی درنظر گرفت.

با توجه به توسعه صنعتی و میزان رشد مصرف و تاثیرات آن بر روی صنعت فولاد‌جهانی می‌توان مشاهده نمود صادرات محصولات فولادی بر روی توازن عرضه و تقاضای جهانی فولاد لطمه‌ای نخواهد زد بلکه در راستای بازارهای بین‌المللی فولاد است. به گزارش معدن و توسعه، در ظرف چند سال گذشته چین بزرگ‌ترین تولید‌کننده و وارد‌کننده فولاد بوده است اما افزایش تقاضای این کشور برای محصولات فولادی موجب بالا رفتن قیمت‌های فولاد در بازارهای بین‌المللی گردیده است. در سال ۲۰۰۴ که قیمت فولاد در بالاترین سطح خود در جهان بود چین محصولات نهایی زیادی از ژاپن، کره و تایوان وارد کرده است که در غیر این صورت به آمریکا و سایر بازارهای جهانی می‌بایستی صادر می‌شد.

اگرچه قیمت ورق نورد گرم کربنی در آمریکا در سال ۲۰۰۳ به ۲۲۲ دلار در هر تن کاهش پیدا کرد ولی در پایان سال ۲۰۰۴ به رقم ۷۰۰ تا ۸۰۰ دلار در هر تن افزایش پیدا کرد.

واردات خالص محصولات در سال ۲۰۰۳ به رقم ۳۰‌میلیون تن رسید که صدور بسیار اندک آن موجب بالا رفتن قیمت‌ها در آمریکا گردید.

حال آنکه آمریکا همواره چین را به مثابه تهدیدی برای فولاد جهانی قلمداد می‌کند و هیچ‌گاه توجهی به جنبه‌های مثبت نقش‌ چین در این صنعت نمی‌نماید. از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۵ چین یک واردکننده عمده محصولات فولادی بوده است که مجموعا ۳۰۰میلیون تن فولاد وارد کرده است. در سال ۲۰۰۳ کسری تجاری محصولات فولادی چین به ۸/۱۶میلیارد دلار رسید که در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ به ترتیب ۵/۱۲‌میلیارد دلار و ۵/۱۱‌میلیارد دلار بوده است. علاوه بر این چین یکی از مهم‌ترین بازارهای محصولات نهایی فولادهای کیفی است. در سال ۲۰۰۶ این کشور از یک واردکننده صرف به یک صادرکننده صرف تغییر نقش داد که موجب نگرانی در کشورهایی گردیده است.

چین که یک صادرکننده صرف فولاد در بلند‌مدت خواهد بود، در نتیجه عرضه و تقاضا را در بازارهای جهانی بر هم خواهد زد. در‌حال‌حاضر صادرات فزاینده چین جذب بازارهای تشنه جهانی می‌گردد و نیازی به دامپ کردن ظرفیت مازاد نیست. فاصله زیاد بین قیمت‌های فولاد در بازارهای داخلی و بین‌المللی باعث گردیده که فولادسازان سودده چینی صادرات خود را افزایش دهند. در‌حال‌حاضر فولادسازان آمریکایی محصولات فولادی خود را از چین وارد می‌کنند چون عرضه جهانی با کمبود مواجه است. با توجه به اینکه تولید فولاد‌خام در آمریکا در سال ۲۰۰۶ به ۹۶‌میلیون تن رسید مصرف ظاهری به رقم ۱۳۰‌میلیون تن رسید که نشان‌دهنده فاصله زیاد عرضه در بازار آمریکا است. در کشورهای واردکننده فولاد قیمت‌های فولاد چندان تحت‌تاثیر افزایش صادرات چین قرار نگرفته است، مثلا در پایان سال ۲۰۰۶ و آغاز سال ۲۰۰۷ به میزان موجودی انبارهای فولاد آمریکا افزوده گردید که به طور موقت قیمت‌های داخلی آمریکا را کاهش داد.

اما این ارقام سریعا بهبود یافت و به بالاترین سطح خود رسیدند که چینی‌ها آن را به افزایش تقاضا برای محصولات فولادی در بازار آمریکا نسبت می‌دهند. علاوه بر این هیچ شاهدی وجود ندارد که نشان دهد افزایش واردات محصولات فولادی آمریکا از چین اثری منفی روی توسعه صنعتی آمریکا گذاشته و یا منتهی به افزایش صادرات بیشتر از چین گردیده است.

دولت کشور چین هم‌اکنون درگیر برنامه‌های مستمر و یکپارچه‌ اصلاحی خود در صنعت فولادسازی این کشور می‌باشد.

چهارچوب این برنامه اصلاحی این است که فولادسازان پروژه‌های جدید فولادسازی خود را می‌بایستی کنترل کرده و کارخانه‌ای قدیمی و منسوخ خود را تعطیل کرده و اقدام به تولید محصولات کیفی نمایند.

ادغام و یکپارچگی نیز در این صنعت در حال توسعه است به طوری که بعضی از فولادسازان چینی مانند باگوشان، آنشان، شودو و شوگانگ و ووهان اقدامات خود را در این جهت برای ادغام آغاز کرده‌اند. دولت چین در نظر دارد صادراتش را کنترل کند و هدفش از تولید فولاد، گسترش صادرات نیست. اخیرا نیز تشویق‌های صادراتی محصولات فولادی حذف شده که محصولاتی مانند ورق‌سرد، فولاد ضدزنگ، فولادهای سیلیکونی استثنا بوده که صادرات این‌گونه محصولات از ۵درصد معافیت صادراتی برخوردار است.